Maksymilian Tytus Huber

Maksymilian Tytus Huber
Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1872 ; Krościenko nad Dunajcem
Data i miejsce śmierci	9 grudnia 1950 ; Kraków
Zawód, zajęcie	naukowiec, inżynier mechanik
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Maksymilian Tytus Huber (ur. 4 stycznia 1872 w Krościenku nad Dunajcem^[1], zm. 9 grudnia 1950 w Krakowie) – polski naukowiec, inżynier mechanik.

Życiorys

Syn Maksymiliana i Marii z Rzesińskich^[1]. W 1889 ukończył gimnazjum klasyczne we Lwowie, następnie podjął studia na Wydziale Inżynierii Lwowskiej Szkoły Politechnicznej, ukończone w 1895. Jako wybitny inżynier został asystentem w Katedrze Budowy Dróg i Tuneli macierzystej uczelni. Odbył roczne studia uzupełniające (studiował matematykę) na Uniwersytecie w Berlinie (1895–1896). Po powrocie obronił pracę doktorską z teorii sprężystości ciał stałych. Od 1908 był profesorem Politechniki Lwowskiej^[1]. W czasie I wojny światowej służył w wojsku austriackim – bronił twierdzy Przemyśl. Lata 1915–1917 spędził w niewoli rosyjskiej. W Rosji pozostał do 1918, ucząc fizyki w polskim gimnazjum w Kazaniu i przewodnicząc Związkowi Pracowników Polskiej Sekcji Kazańskiej Rady Wygnańczej^[1]. Po wojnie wrócił do pracy na Politechnice Lwowskiej. Był jej rektorem dwukrotnie: w roku akademickim 1914/15 i 1921/22^[1]. W 1920 brał udział w obronie Lwowa przed bolszewikami. W 1928 opuścił Lwów i zamieszkał w Warszawie. Pracował jako kierownik Katedry Mechaniki Politechniki Warszawskiej^[1]. W roku 1933 został członkiem Tymczasowego Komitetu Doradczo-Naukowego^[2].

Pracował społecznie w Zarządzie Kasy im. Józefa Mianowskiego. Był prezesem Akademii Nauk Technicznych^[3].

Po przeżyciach w okupowanej Warszawie (powstanie warszawskie) znalazł się w obozie przejściowym dla ludności Warszawy w Pruszkowie, a później w Zakopanem. W 1945 zamieszkał w Gdańsku i organizował Politechnikę Gdańską. Podjął się kierowania dwiema katedrami oraz urządzenia laboratorium wytrzymałości i mechaniki. W 1949 zamieszkał w Krakowie i przyjął funkcję kierownika specjalnie dla niego utworzonej Katedry Wyższych Zagadnień Mechaniki w AGH.

Prowadził teoretyczne prace badawcze z zakresu mechaniki klasycznej i wytrzymałości materiałów. Sformułował hipotezę wytężenia materiału, będącą obecnie jednym z podstawowych wzorów we wszelkich obliczeniach wytrzymałościowych.

Był doktorem honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej (1945)^[4], Politechniki Warszawskiej (1947)^[5] i Gdańskiej (1950)^[6]. Za osiągnięcia naukowe otrzymał Nagrodę Państwową I Stopnia (1949).

Materiały archiwalne Maksymiliana Tytusa Hubera znajdują się w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-30^[7].

Zmarł w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera X-płd-po prawej Piwockich)^[8].

Maksymilian Tytus Huber był ojcem Marii Rzepińskiej, historyka i krytyka sztuki.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)^[9]
Złoty Krzyż Zasługi (trzykrotnie: po raz pierwszy 11 listopada 1936^[10], po raz trzeci 11 lipca 1948^[11])
Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1946)
Odznaka pamiątkowa „Orlęta” (1920)

Upamiętnienie

Imię Maksymiliana Tytusa Hubera nosi Zespół Szkół Mechanicznych nr 2 w Bydgoszczy^[12], Zespół Szkół nr 5 w Wałbrzychu, Zespół Szkół Elektryczno-Elektronicznych w Szczecinie^[13], Zespół Szkół Chłodniczych i Elektronicznych w Gdyni^[14].

Publikacje

O podstawach teoryi wytrzymałości, Prace Matematyczno-Fizyczne, Warszawa, tom XV, s. 47-59, 1904 (napisano w Krakowie w październiku 1903).
Właściwa praca odkształcenia jako miara wytężenia materyału, Towarzystwo Politechniczne, Lwów, 1904.
Rola teoryi w umiejętnościach technicznych, Czasopismo Techniczne, nr.30, Lwów, 1912.
Ogólna teorya płyt żel.-betonowych i jej praktyczne zastosowanie do płyty prostokątnej podpartej wzdłuż całego obwodu, I. Związkowa Drukarnia, s. 29, Lwów 1914.
Albert Einstein i jego teorja, Słowo polskie, s. 31, Lwów 1920.
Prace Maksymiliana Hubera dostępne w Sieci (Katalog HINT).

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 266 .
↑ Maciej Bossak: Tymczasowy Komitet Doradczo-Naukowy. [dostęp 2018-03-2o].
↑ PiotrP. Hübner PiotrP., Akademia Nauk Technicznych, „Forum Akademickie”, 12/2011 [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03] .
↑ Doktoraty honoris causa nadane przez AGH. agh.edu.pl. [dostęp 2011-02-23].
↑ Doktorzy honoris causa PW. pw.edu.pl. [dostęp 2011-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 stycznia 2012)].
↑ Osoby uhonorowane tytułem doktora honoris causa PG. pg.gda.pl. [dostęp 2011-02-23].
↑ Spis inwentarzy, Polska Akademia Nauk Archiwum w Warszawie, [dostęp 2024-01-03].
↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-10-29] .
↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1082 „za wybitną działalność naukową i pedagogiczną”.
↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 466 „za wybitne zasługi na polu nauki i wychowywania młodzieży w duchu patriotycznym, położone w latach 1905–1918”.
↑ M.P. z 1948 r. nr 67, poz. 491 „za zasługi na polu pracy zawodowej i społecznej”.
↑ Strona główna ZSM nr 2 w Bydgoszczy. [dostęp 2015-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-12)].
↑ Zespół Szkół Elektryczno-Elektronicznych w Szczecinie. [dostęp 2018-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-26)].
↑ Patron [online], ZSCHIE [dostęp 2020-10-29] .

Linki zewnętrzne

Pismo PG - Profesor M. T. Huber (1872–1950)
Sylwetki profesorów Politechniki Warszawskie. Maksymilian Tytus Huber (1872–1950) (oprac. Teresa Kempa-Englert).

[kto266-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 266 .

[2] Maciej Bossak: Tymczasowy Komitet Doradczo-Naukowy. [dostęp 2018-03-2o].

[FA2011-3] PiotrP. Hübner PiotrP., Akademia Nauk Technicznych, „Forum Akademickie”, 12/2011 [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03] .

[4] Doktoraty honoris causa nadane przez AGH. agh.edu.pl. [dostęp 2011-02-23].

[5] Doktorzy honoris causa PW. pw.edu.pl. [dostęp 2011-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 stycznia 2012)].

[6] Osoby uhonorowane tytułem doktora honoris causa PG. pg.gda.pl. [dostęp 2011-02-23].

[7] Spis inwentarzy, Polska Akademia Nauk Archiwum w Warszawie, [dostęp 2024-01-03].

[8] Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-10-29] .

[9] M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1082 „za wybitną działalność naukową i pedagogiczną”.

[10] M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 466 „za wybitne zasługi na polu nauki i wychowywania młodzieży w duchu patriotycznym, położone w latach 1905–1918”.

[11] M.P. z 1948 r. nr 67, poz. 491 „za zasługi na polu pracy zawodowej i społecznej”.

[12] Strona główna ZSM nr 2 w Bydgoszczy. [dostęp 2015-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-12)].

[13] Zespół Szkół Elektryczno-Elektronicznych w Szczecinie. [dostęp 2018-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-26)].

[14] Patron [online], ZSCHIE [dostęp 2020-10-29] .

[1]