Luca Lanotte

Luca Lanotte
	; Anna Cappellini i Luca Lanotte na podium mistrzostw Europy 2016
Reprezentacja	Włochy
Data i miejsce urodzenia	30 lipca 1985 ; Mediolan
Wzrost	178 cm
Konkurencja	Pary taneczne
Partner sportowy	Anna Cappellini; Camilla Pistorello; Camilla Spelta; Arianna Jovino
Trener	Paola Mezzadri, Marina Zujewa, Valter Rizzo; Poprzednio:; Igor Szpilband, Nikołaj Morozow, Muriel Zazoui, Romain Haguenauer, Roberto Pelizzola, Barbara Riboldi
Klub	Fiamme Azzurre
Rekordy życiowe ISU
Nota łączna	192,08; Mistrzostwa świata 2018
Taniec krótki	77,46; Mistrzostwa świata 2018
Taniec dowolny	114,62; Mistrzostwa świata 2018
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Włochy
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa Europy
	Finał Grand Prix
	Zimowa uniwersjada
	Finał Junior Grand Prix
	Multimedia w Wikimedia Commons

Luca Lanotte (ur. 30 lipca 1985 w Mediolanie) – włoski łyżwiarz figurowy, startujący w parach tanecznych z Anną Cappellini. Uczestnik igrzysk olimpijskich (2010, 2014, 2018), mistrz świata (2014), mistrz (2014) i trzykrotny wicemistrz Europy, medalista finału Grand Prix oraz 7-krotny mistrz Włoch.

Życie prywatne

Jego siostra Ada również była łyżwiarką figurową specjalizującą się w łyżwiarstwie synchronicznym. Luca i Anna Cappellini spotykali się ze sobą jako nastolatkowie, jednak zerwali miłosną relację po rozpoczęciu wspólnych treningów łyżwiarskich dla dobra wspólnej kariery^[1] Narzeczoną Lanotte jest Eva Bentley, była brytyjsko-francuską łyżwiarka występującą w parach tanecznych. W październiku 2016 roku na świat przyszedł ich syn Giacomo.

Kariera

Początki

Zaczął jeździć w wieku 7 lat, a na taniec namówiła do starsza siostra, gdy miał lat 10.

Kariera juniorska

Zanim jego partnerką została Anna, jeździł z Adrianą Jovino, Camillą Spelta oraz Camillą Pistorello, z którą zajął 9 miejsce na mistrzostwach świata juniorów

W maju 2005 włoska federacja łyżwiarska zdecydowała się połączyć go w parę z Anną Cappellini. Ich pierwszy wspólny sezon był zarazem ostatnim w karierze juniorskiej. Zdobyli wtedy mistrzostwo Włoch juniorów, srebrne medale na juniorskich Grand Prix w Bułgarii i na Słowacji oraz brąz w finale Grand Prix juniorów.

Kariera seniorska

W sezonie 2006/07, pierwszym seniorskim, zajęli 8 miejsce na mistrzostwach Europy. Na Zimowej Uniwersjadzie w Turynie zdobyli złoty medal. Przed mistrzostwami świata Anna doznała kontuzji ramienia, jednak zdołali zająć 13. miejsce.

Kolejny sezon przyniósł pierwszy medal w cyklu Grand Prix – srebro na turnieju Skate Canada. Zakończyli mistrzostwa Europy na 7 pozycji, a świata na 10.

W sezonie 2008/2009 nie udało im się stanąć na podium zawodów Grand Prix, ale na mistrzostwach europy zajęli 5. miejsce, a na mistrzostwach świata ponownie byli 10. Po sezonie zdecydowali się wyjechać do Francji by trenować z Muriel Boucher-Zazoui i Romainem Haguenauerem.

W sezonie olimpijskim ponownie zajęli drugie miejsce na Skate Canada i Cup of Russia, co dało im kwalifikację do Finału Grand Prix, na którym zajęli 5 lokatę. Swoje pierwsze igrzyska olimpijskie w Salt Lake City zakończyli na 12 miejscu.

Sezon 2010/2011 zaczęli od drugiego miejsca w Nebelhorn Trophy oraz 5. pozycji w NHK Trophy. Po nieudanym początku postanowili powrócić do Włoch, do trenerki Paoli Mezzadri^[2]. Zrezygnowali z udziału z Skate Canada by ułożyć nowy program dowolny. Nie wystąpili również na mistrzostwach Włoch i Europy z powodu kontuzji Lucy Lanotte. Na mistrzostwach świata zajęli 8. pozycję.

Pierwszym startem w sezonie 2011/2012 były zawody Skate Canada, na których zajęli 3 miejsce. Na Trophee Bompard powtórzyli sukces z Kanady, poprawiając przy tym swój rekord w tańcu krótkim.

W sezonie 2012/13 Anna i Luca po srebrnych medalach z poszczególnych zawodów Grand Prix osiągnęli sukces na mistrzostwach europy 2013, gdzie zdobyli swój pierwszy, brązowy medal ustępując na podium rosyjskim duetom Bobrowa/Sołowjew oraz Ilinich/Katsalapow^[3].

Sezon olimpijski 2013/14 był najlepszym w dotychczasowej karierze. Zdobyli drugie miejsca na zawodach NHK Trophy i Skate America, jednak w finale Grand Prix zajęli dopiero 6. miejsce. Na mistrzostwach europy wygrali złoty medal z notą łączną 171.61 pkt.^[4] Po zdobyciu trzeciego tytułu mistrzów Włoch, udali się na swoje drugie w karierze igrzyska olimpijskie. Na igrzyskach olimpijskich 2014 w Soczi zajęli 6. miejsce. Pod nieobecność medalistów olimpijskich Davis/White oraz Virtue/Moir na mistrzostwach świata, Anna i Luca jako mistrzowie europy byli wymieniani wśród kandydatów do medalu. W marcu 2014 r. Cappellini/Lanotte osiągnęli największy sukces, zdobywając tytuł mistrzów świata. Pokonali wtedy parę kanadyjską Weaver/Poje oraz francuską Pechalt/Bourzat^[5].

W kolejnym sezonie po zdobyciu czwartego tytułu mistrzów Włoch, zdobyli srebrny medal na mistrzostwach europy 2015 w Sztokholmie. Złoto przegrali z francuską parą Papadakis/Cizeron, którzy rozpoczęli swoją dominację na arenie międzynarodowej. Na mistrzostwach świata zajęli 4. miejsce.

W sezonie 2015/16 wygrali dwa zawody: Lombardia Trophy oraz Cup of China, a następnie zdobyli piąty tytuł mistrzów Włoch. Ponownie zajęli 2. miejsce na mistrzostwach europy. Po raz pierwszy w karierze stanęli na podium finału Grand Prix w Barcelonie przegrywając z Kanadyjczykami Weaver/Poje oraz Amerykanami Chock/Bates. Na mistrzostwach świata drugi raz z rzędu uplasowali się tuż za podium.

W sezonie 2016/17 oprócz potwierdzenia swojej dominacji w krajowych zawodach mistrzowskim i przypieczętowaniem jej szóstym złotym medalem, wygrali zawody Bavarian Open oraz zawody z cyklu Grand Prix Nebelhorn. Szczególną uwagę sędziów zwrócił jej taniec dowolny podczas którego interpretowali melodie z filmów Charliego Chaplina^[6]. Cappellini/Lanotte trzeci raz z rzędu zdobyli srebro na mistrzostwach europy oraz zajęli 6. miejsce na mistrzostwach świata.

W sezonie olimpijskim mieli trzecią szansę zaprezentowania się na igrzyskach. W sezonie wygrali zawody Grand Prix Ice Star, zajęli drugie miejsce w prestiżowym Skate America oraz trzecie miejsce na NHK Trophy. Awansowali do finału Grand Prix i zajęli w nim 6. miejsce. Po zdobyciu siódmego z rzedu tytułu mistrzów Włoch zajęli 4. miejsce na ME. Podczas igrzysk olimpijskich 2018 w Pjongczangu uplasowali się na 6. miejscu powtarzając tym samym lokatę sprzed czterech lat. Zostali zaproszeni do udziału w gali olimpijskiej na której zaprezentowali program inspirowany Charlim Chaplinem^[7].

Programy

Sezon	Taniec krótki	Taniec dowolny	Gala
2017–18	Cha Cha: Kaboom – Ursula 1000 Samba: Skip to the Bip – Club des Belugas Samba: 1008 Samba	La Vita e Bella – Nicola Piovani	Charlie Chaplin medley: The Kid Modern Times City Lights
2016–17	Blues: Cry For Me Boogie Woogie: Choo Choo Boogie	Charlie Chaplin medley: Limelight City Lights: Overture	Charlie Chaplin medley: The Kid Modern Times City Lights La cumparsita – Tango Lesson
2015–16	Waltz and Polka: The Merry Widow – Franz Lehár	Fellini medley: Nights of Cabiria Amarcord 8½ – Nino Rota	La cumparsita – Tango Lesson Dance of the Hours (z La Gioconda) – Amilcare Ponchielli
2014–15	Paso Doble: Capriccio Espagnol – Nikołaj Rimski-Korsakow	Danse macabre – Camille Saint-Saëns	When I Was Your Girl – Che’Nelle Dance of the Hours (z La Gioconda) – Amilcare Ponchielli Fireflies – Leona Lewis
2013–14	Quickstep: 42nd Street Foxtrot: Lullaby of Broadway Quickstep: 42nd Street	The Barber of Seville – Gioacchino Rossini	Pata Pata – Miriam Makeba Chupacapra A Thousand Years – Christina Perri
2012–13	Seven Brides for Seven Brothers – Saul Chaplin, Gene de Paul Polka: Barn Dance Waltz: Bless Your Beautiful Hide Waltz: Wonderful, Wonderful Day Polka: Barn Dance choreografia: Paola Mezzadri, Ludmiła Własowa	Carmen Suite – Rodion Szczedrin, Georges Bizet Carmen Ouverture Habanera Intermezzo Finale choreografia: Igor Szpilband, Ludmiła Własowa	Oblivion – Gidon Kremer
2011–12	Rumba: Volverás – Gloria Estefan Samba: El Chupacapra	La Strada – Nino Rota	That’s Amore – Dean Martin Tu Vuò Fà L'Americano – Sophia Loren
2010–11	Waltz: Que Sera, Sera – Jay Livingston Quickstep: Girls Girls Girls – Sailor	Umbrellas of Cherbourg – Michel Legrand Our Love is Easy Goodnite – Melody Gardot
	Taniec oryginalny
2009–10	Torna a Surriento – Ernesto De Curtis Tarantella: La Danza – Gioacchino Rossini	Requiem for a Dream – Clint Mansell	Eres Todo En Mi
2008–09	Bei Mir Bistu Shein – Sholom Secunda Tarantella: La Danza – Gioacchino Rossini	Love Story – Nana Mouskouri
2007–08	Bubamara – Goran Bregović	La traviata – Giuseppe Verdi
2006–07	Tango Oblivion Violentango	I've Got Rhythm – George Gershwin
2005–06	Historia de un Amour Chupacapra	This is a Man’s World – James Brown Wring That Neck – Deep Purple	Still Loving You – Scorpions

Osiągnięcia

Z Anną Cappellini

Zawody	05–06	06–07	07–08	08–09	09–10	10–11	11–12	12–13	13–14	14–15	15–16	16–17	17–18
Międzynarodowe^[8]
Igrzyska olimpijskie					12				6				6
Mistrzostwa świata		13	10	10	11	8	6	4	1	4	4	6	4
Mistrzostwa Europy		8	7	5	6		4	3	1	2	2	2	4
GP Finał Grand Prix					5			4	6		3		6
GP Cup of China				4						3	1
GP NHK Trophy						5			2			3	3
GP Rostelecom Cup		8		4	2						2
GP Skate America					2				2				2
GP Skate Canada International			2				3	2				4
GP Trophée Eric Bompard		5	4				3	2		WD
CS Nebelhorn Trophy												1
CS Minsk-Arena Ice Star													1
Lombardia Trophy											1
Nebelhorn Trophy						2
Finlandia Trophy								2
Bavarian Open												1
Mont Blanc Trophy						1
Uniwersjada		1
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe^[8]
Mistrzostwa świata juniorów	4
JGP Finał	3
JGP Bułgaria	2
JGP Słowacja	2
Krajowe^[8]
Mistrzostwa Włoch	1 J	2	2	2	2	WD	1	1	1	1	1	1	1
Zawody drużynowe^[8]
Igrzyska olimpijskie									4 T				4 T
World Team Trophy							6 T 4 P
Team Challenge Cup											2 T 3 P

Z Camillą Pistorello

Zawody	04–05
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe
Mistrzostwa świata juniorów	9
JGP Niemcy	2
JGP Rumunia	5
Krajowe
Mistrzostwa Włoch	2 J

Z Camillą Speltą

Zawody	00–01	01–02	02–03	03–04
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe
JGP Bułgaria				2
JGP Chorwacja				3
JGP Słowacja			10
JGP Szwecja		13
JGP Włochy		15	13
Krajowe
Mistrzostwa Włoch	4 J	4 J	3 J

Przypisy

↑ Ice dancers' love connection brings them closer. Yahoo Sports, 2014-02-17. [dostęp 2018-04-19]. (ang.).
↑ Cappellini/Lanotte ritornano da Paola Mezzadri. Art On Ice, 2010-11-05. [dostęp 2018-03-23]. (wł.).
↑ Tatjana Flade: Bobrova and Soloviev capture European title in Zagreb. goldenskate.com, 2013-01-26. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).
↑ Italians on Ice: Cappellini Lanotte bag Euro gold. 2014-01-27. [dostęp 2018-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-24)]. (ang.).
↑ Klaus-Reinhold Kany: Cappellini, Lanotte win dance by razor-thin margin. icenetwork.com, 2014-03-29. [dostęp 2018-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-02)]. (ang.).
↑ Klaus-Reinhold Kany: Cappellini, Lanotte charm judges with Chaplin free. icenetwork.com, 2016-09-23. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).
↑ The best moments from the 2018 Winter Olympics figure skating exhibition gala. hellogiggles.com, 2018-02-25. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Competition Results – Anna CAPPELLINI / Luca LANOTTE. ISU. [dostęp 2018-08-19]. (ang.).

Bibliografia

International Skating Union Biography – Anna Cappellini / Luca Lanotte. ISU. [dostęp 2018-03-24]. (ang.).

[1] Ice dancers' love connection brings them closer. Yahoo Sports, 2014-02-17. [dostęp 2018-04-19]. (ang.).

[2] Cappellini/Lanotte ritornano da Paola Mezzadri. Art On Ice, 2010-11-05. [dostęp 2018-03-23]. (wł.).

[3] Tatjana Flade: Bobrova and Soloviev capture European title in Zagreb. goldenskate.com, 2013-01-26. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).

[4] Italians on Ice: Cappellini Lanotte bag Euro gold. 2014-01-27. [dostęp 2018-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-24)]. (ang.).

[5] Klaus-Reinhold Kany: Cappellini, Lanotte win dance by razor-thin margin. icenetwork.com, 2014-03-29. [dostęp 2018-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-02)]. (ang.).

[6] Klaus-Reinhold Kany: Cappellini, Lanotte charm judges with Chaplin free. icenetwork.com, 2016-09-23. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).

[7] The best moments from the 2018 Winter Olympics figure skating exhibition gala. hellogiggles.com, 2018-02-25. [dostęp 2018-03-23]. (ang.).

[ISUresults_cappellini-8] Competition Results – Anna CAPPELLINI / Luca LANOTTE. ISU. [dostęp 2018-08-19]. (ang.).

[1]