Leon Orłowski

Leon Orłowski
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1891 ; Tatary, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	19 marca 1976 ; Rabka, Polska
	Poseł RP na Węgrzech
Okres	od 15 maja 1936; do 31 grudnia 1940
Poprzednik	Stanisław Łepkowski
Następca	likwidacja placówki
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Leon Orłowski (ur. 22 marca 1891 w Tatarach, zm. 19 marca 1976 w Rabce) – polski dyplomata.

Życiorys

Urodził się 22 marca 1891 w Tatarach, w rodzinie Ignacego (zm. 1917) i Haliny z Nieszkowskich (zm. 1901)^[1]^[2]. Ukończył szkołę średnią we Włocławku, następnie studia na Wydziale Ogólnym Akademii Eksportowej w Wiedniu. Działał w Organizacji Młodzieży Narodowej, w 1905 uczestniczył w strajku szkolnym. Podczas I wojny światowej służył w armii rosyjskiej.

W czasie wojny polsko-bolszewickiej od sierpnia 1920 do marca 1921 służył ochotniczo w Wojsku Polskim jako porucznik kawalerii rezerwy^[1]. Służbę dyplomatyczną rozpoczął 12 kwietnia 1919 jako sekretarz w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku (do 1 stycznia 1924). Od 1 stycznia do 9 marca 1924 jako wicekonsul kierował konsulatem RP w Pittsburghu. Do 1927 był sekretarzem legacyjnym w Poselstwie RP w Waszyngtonie. Od 1 listopada 1927 do 1 sierpnia 1932 pracował w Departamencie Politycznym MSZ. W styczniu 1932 naczelnik Wydziału Zachodniego Józef Lipski pisał o nim: Bardzo wyrobiony urzędnik, posiadający duże kwalifikacje zarówno na skutek swej wielostronnej praktyki służbowej, jak i wrodzonych zdolności. Umysł wybitnie polityczny, orientujący się w zagadnieniach międzynarodowych. Łatwość w nawiązywaniu stosunków z osobistościami zagranicznymi i wpływaniu na nich. Bardzo szybka orientacja w trudnych zagadnieniach i śmiałość sądu. Zna gruntownie kwestie amerykańskie. W sierpniu 1932 r. przeniesiony do Ambasady RP w Londynie, dochodząc w 1934 do rangi radcy ambasady.

15 maja 1936 mianowany na posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego w Budapeszcie i kierował poselstwem do 31 grudnia 1940, gdy placówka została zlikwidowana na żądanie III Rzeszy. Przebywał później w USA, w latach 1949–1950 pracował w jednej z agend ONZ. W 1973 powrócił do Polski.

Wspomnienia z misji w Budapeszcie ogłosił w 1952 na łamach Kultury.

Zmarł w Rabce. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 206-4-4)^[2].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1934)^[3]
Medal Niepodległości (29 grudnia 1933)^[4]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[5]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[5]
Srebrny Medal za Długoletnią Służbę^[5]
Brązowy Medal za Długoletnią Służbę^[5]
Krzyż Węgierski Zasługi I Klasy (Węgry)^[1]
Order Kłosa Złotego III Klasy (Chiny)^[1]
Medal Srebrnego Jubileuszu Króla Jerzego V (Wielka Brytania)^[1]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 222–223. [dostęp 2021-08-25].
↑ ^a ^b Cmentarz Stare Powązki: HALINA ORŁOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-31] .
↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi na polu pracy państwowej w dziale służby zagranicznej”.
↑ M.P. z 1934 r. nr 27, poz. 41 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ ^a ^b ^c ^d Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1939, s. 223. [dostęp 2020-11-23].

Bibliografia

Orłowski Leon [w:] Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, s. 107, ISBN 83-7066-569-1.
Orłowski Leon [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XXIV Warszawa-Kraków 1979, s. 234–235.
Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 9, s. 231, 1936. [dostęp 2015-10-05].

[:1-1] Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 222–223. [dostęp 2021-08-25].

[:2-2] Cmentarz Stare Powązki: HALINA ORŁOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-31] .

[3] M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi na polu pracy państwowej w dziale służby zagranicznej”.

[4] M.P. z 1934 r. nr 27, poz. 41 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[:0-5] Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1939, s. 223. [dostęp 2020-11-23].

[1]