Krzysztof Oliwa

Krzysztof Oliwa

Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1973 Tychy
Obywatelstwo	Polska
Wzrost	196 cm
Pozycja	napastnik (lewoskrzydłowy)
Uchwyt	lewy
Draft	NHL 1993, numer: 65 (3 runda) New Jersey Devils
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole GKS Katowice U-20 GKS Tychy Podhale Nowy Targ Welland Cougars Albany River Rats Saint John Flames Hartford Wolf Pack Raleigh IceCaps Detroit Vipers New Jersey Devils Columbus Blue Jackets Pittsburgh Penguins New York Rangers Boston Bruins Calgary Flames
Cytaty w Wikicytatach

Krzysztof Oliwa, pierwotnie Krzysztof Grabowski (ur. 12 kwietnia 1973 w Tychach) – polski hokeista, reprezentant kraju, menedżer i trener hokejowy.

Drugi Polak w lidze NHL, w której w ciągu dziewięciu sezonów reprezentował barwy sześciu klubów: New Jersey Devils, Columbus Blue Jackets, Pittsburgh Penguins, New York Rangers, Boston Bruins i Calgary Flames oraz pierwszy Polak, który zdobył Puchar Stanleya (w sezonie 1999/2000 w barwach New Jersey Devils).

Grając w NHL pełnił rolę tzw. „enforcera”, zawodnika wszczynającego bójki w czasie meczów z graczami drużyn przeciwnych, pełniącego rolę quasi ochroniarza dla partnerów z drużyny. Po zakończeniu kariery zawodniczej przyznał, że w ciągu 15 lat gry stoczył ponad 400 bójek^[1].

W trakcie kariery określany pseudonimami The Polish Hammer (Polski Młot), Dentysta^[2].

Krzysztof Oliwa karierę rozpoczął w 1990 roku w zespole juniorskim GKS Katowice. W jego barwach w rozgrywkach Centralnej Ligi Juniorów w sezonie 1990/1991 rozegrał 5 spotkań. Uzyskał w nich 8 punktów za 4 bramki i 4 asysty. Na ławce kar spędził 10 minut.

Zawodową karierę Krzysztof Oliwa rozpoczął w sezonie 1991/1992 w barwach klubu ekstraligi polskiej – GKS Tychy. Rozegrał w nim 10 meczów notując 10 punktów za 3 bramki i 7 asyst. Na ławce kar przesiedział 6 minut.

Krzysztof Oliwa wyjechał do Kanady, gdzie występował w klubie Welland Cougars w lidze GHL. W sezonie 1992/1993 rozegrał 30 meczów i zdobył 34 punkty (13 bramek, 21 asyst) oraz spędził 127 minut na ławce kar. Następnie w latach 1993–1995 Oliwa był zawodnikiem klubu Albany River Rats w lidze AHL. W pierwszym sezonie rozegrał 53 spotkania i zdobył 8 punktów za 3 bramki i 5 asyst oraz spędził 228 minut na ławce kar. W sezonie 1994/1995 wraz z zespołem został mistrzem fazy zasadniczej (109 punktów), zdobywając Macgregor Kilpatrick Trophy. Następnie zdobył Puchar Caldera po zwycięstwie 4:0 w finale rywalizacji z Fredericton Canadiens, mimo iż w fazie play-off nie rozegrał żadnego meczu. W międzyczasie występował w ramach wypożyczenia kolejno w ligach ECHL, AHL i IHL, gdzie grał dla takich klubów jak: Raleigh IceCaps (1994 – 15 meczów, 2 punkty (2 asysty), 65 minut na ławce kar w fazie zasadniczej oraz 9 meczów, 35 minut na ławce kar w fazie play-off), Saint John Flames (1995 – 14 meczów, 5 punktów (1 bramka, 4 asysty), 79 minut na ławce kar w fazie zasadniczej) oraz w Detroit Vipers (1995 – 4 spotkania, 1 punkt (1 asysta), 24 minuty na ławce kar w fazie zasadniczej). Następnie Oliwa przez krótki czas występował w klubie Raleigh IceCaps z ligi ECHL. W sezonie 1994/1995 rozegrał 5 spotkań, w których zdobył 2 punkty za 2 asysty oraz otrzymał 32 minuty kar. Ponownie wrócił do Albany River Rats, w którym w sezonie 1995/1996 rozegrał 51 meczów i uzyskał 16 punktów strzelając 5 bramek i notując 11 asyst. Spędził również 217 minut na ławce kar. Z tym klubem (115 punktów) został mistrzem fazy zasadniczej, zdobywając drugi raz w karierze Macgregor Kilpatrick Trophy. Po tym sukcesie został zawodnikiem klubu Raleigh IceCaps w lidze ECHL, gdzie w sezonie 1995/1996 rozegrał 9 meczów. Zdobył w nich 1 punkt za strzeloną bramkę oraz zanotował 53 minuty na ławce kar.

Dobre występy w północnoamerykańskich niższych ligach spowodowały, że w 1993 roku Krzysztof Oliwa został zauważony przez działaczy klubu ligi NHL – New Jersey Devils, którzy w dniu 26 czerwca 1993 roku w Colisée de Québec w Québecu wybrali go w 3. rundzie draftu NHL jako 65. w kolejności.

W 1996 roku Oliwa został zawodnikiem „Diabłów”, jednak potem został wypożyczony do klubu ligi AHL – Albany River Rats, w barwach którego w sezonie 1996/1997 rozegrał 60 meczów i zdobył 27 punktów (13 bramek, 14 asyst) oraz spędził 322 minuty na ławce kar w fazie zasadniczej oraz rozegrał 15 meczów, zdobył 8 punktów (7 bramek, 1 asysta) oraz spędził 49 minut na ławce kar w fazie play-off.

Debiut w lidze NHL w barwach New Jersey Devils Oliwa zaliczył jeszcze w sezonie 1996/1997, dnia 9 marca 1997 roku w meczu domowym z Buffalo Sabres, który zakończył się zwycięstwem „Diabłów” 4:1, a Oliwa spędził w tym meczu 5 minut na ławce kar po bójce z Bobem Boughnerem.

W następnych sezonach: 1997/1998, 1998/1999 i 1999/2000 Oliwa był podstawowym zawodnikiem drużyny New Jersey Devils. Pierwszy punkt w lidze NHL zdobył dnia 30 października 1997 roku, zaliczając asystę podczas wygranego 1:8 wyjazdowego meczu z Vancouver Canucks. Natomiast pierwszą bramkę w lidze NHL zdobył dnia 7 marca 1998 roku podczas wygranego 3:6 wyjazdowego meczu z New York Rangers, w którym Oliwa w 50. minucie trafił na 4:3 do bramki bronionej przez Mike’a Richtera z asysty Siergieja Brylina^[3], a w sezonie 1997/1998 był najczęściej bijącym się zawodnikiem^[4].

W sezonie 1999/2000 drużyna Oliwy, New Jersey Devils zdobyła Puchar Stanleya po zwycięstwie rywalizacji w finale z Dallas Stars 4:2, a Oliwa, mimo że w fazie play-off nie rozegrał żadnego meczu z powodu kontuzji^[5], został pierwszym Polakiem, który zdobył to trofeum. Po sezonie odszedł z klubu.

Łącznie Oliwa dla New Jersey Devils rozegrał 207 meczów i zdobył 33 punkty (13 bramek, 20 asyst) oraz spędził 724 minuty na ławce kar w fazie zasadniczej, a także rozegrał 7 meczów, nie zdobywając punktów oraz spędził 25 minut na ławce kar w fazie play-off w lidze NHL.

12 czerwca 2000 roku, Krzysztof Oliwa został zawodnikiem Columbus Blue Jackets. Jednak z powodu kontuzji ręki odniesionej 28 października 2000 roku podczas przegranego 1:4 meczu domowego z Detroit Red Wings oraz konfliktu z kapitanem Columbus Blue Jackets, Lyle’em Odeleinem po rozegraniu zaledwie 10 meczów i zdobyciu 2 punktów (2 asysty) oraz spędzeniu 34 minut na ławce kar w trakcie sezonu (2000/2001), 14 stycznia 2001 roku przeniósł się do Pittsburgh Penguins, w którym zadebiutował dnia 30 stycznia 2001 roku podczas meczu domowego z Atlanta Thrashers, który zakończył się zwycięstwem „Pingwinów” 6:3^[6].

W fazie zasadniczej sezonu 2000/2001 Oliwa rozegrał wszystkie 26 meczów i zdobył 3 punkty (1 bramka, 2 asysty) oraz spędził 131 minut na ławce kar, a Pittsburgh Penguins zajął 6. miejsce w Konferencji Wschodniej i awansował do fazy play-off, gdzie dotarli do finału Konferencji Wschodniej, w którym przegrali rywalizację 4:1 z New Jersey Devils, a Oliwa w tej fazie rozegrał 5 meczów, nie zdobywając punktów oraz spędził 16 minut na ławce kar w fazie play-off w lidze NHL.

Natomiast sezon 2001/2002, w którym Oliwa rozegrał 57 meczów, zdobył 2 punkty (2 asysty) oraz spędził 150 minut na ławce kar, okazał się dla Pittsburgh Penguins słaby (28 zwycięstw, 8 remisów, 46 porażek), w którym zajęli 12. miejsce w Konferencji Wschodniej i nie awansował do fazy play-off. Po sezonie Oliwa odszedł z klubu.

Łącznie Oliwa dla Pittsburgh Penguins rozegrał 83 mecze i zdobył 5 punktów (1 bramka, 4 asysty) oraz spędził 283 minuty na ławce kar w fazie zasadniczej, a także rozegrał 5 meczów, nie zdobywając punktów oraz spędził 16 minut na ławce kar w fazie play-off w lidze NHL.

Dnia 23 czerwca 2002 roku, Krzysztof Oliwa przeniósł się do New York Rangers, w którym debiut zaliczył dnia 9 października 2002 roku w inauguracyjnym meczu domowym drużyny w sezonie 2002/2003 z Carolina Hurricanes, który zakończył się zwycięstwem „Rangersów” 4:1. Jednak nie zdołał przebić się do podstawowego składu drużyny i po rozegraniu 9 meczów bez zdobyczy punktowej oraz spędzeniu 51 minut na ławce kar i przeniósł się do filialnej drużyny występującej w AHL, Hartford Wolf Pack.

Dnia 6 stycznia 2003 roku, po rozegraniu 15 meczów, zdobyciu 1 punktu (asysta) oraz spędzeniu 30 minut na ławce kar w Hartford Wolf Pack, Oliwa wrócił do ligi NHL, zostając zawodnikiem Boston Bruins, w którym zadebiutował 10 stycznia 2003 roku z przegranym 2:4 meczu domowym z Buffalo Sabres. W fazie zasadniczej sezonu 2002/2003 Boston Bruins zajął 7. miejsce w Konferencji Wschodniej i awansował do fazy play-off, gdzie odpadli w ćwierćfinale Konferencji Wschodniej po porażce rywalizacji 4:1 z New Jersey Devils, a Oliwa nie rozegrał żadnego meczu. Po zakończeniu sezonu 2002/2003 i rozegraniu 33 meczów bez zdobyczy punktowej i spędzeniu 110 minut na ławce kar, Oliwa odszedł z klubu.

Dnia 30 lipca 2003 roku, Krzysztof Oliwa został zawodnikiem Calgary Flames, w którym zadebiutował dnia 9 października 2003 roku, kiedy Calgary Flames przegrał 1:4 u siebie w swoim pierwszym meczu sezonu 2003/2004 z Vancouver Canucks, a pierwszą bramkę dla zespołu zdobył dnia 25 października 2003 roku podczas wygranego 4:2 domowego meczu z Edmonton Oilers, kiedy w 44. minucie meczu z asysty Chrisa Clarka trafił do bramki Tommy’ego Salo^[7].

Z zespołem zajął 6. miejsce w Konferencji Zachodniej i awansował do fazy play-off, gdzie najpierw dnia 9 maja 2004 roku w wygranym u siebie 4:3 meczu półfinału Konferencji Zachodniej z San Jose Sharks Oliwa w 9. minucie z asysty Olega Saprykina i Chucka Kobasewa strzelił swoją ostatnią bramkę w lidze NHL^[8], potem dotarł do finału Pucharu Stanleya, w którym po zaciętej walce przegrał 4:3 z Tampa Bay Lightning.

Łącznie Oliwa dla Calgary Flames rozegrał 65 meczów i zdobył 5 punktów (3 bramki, 2 asysty) oraz spędził 247 minut na ławce kar (3. miejsce w klasyfikacji najczęściej karanych zawodników^[9]) w fazie zasadniczej, a także rozegrał 20 meczów, zdobył 2 punkty (2 bramki) oraz spędził 6 minut na ławce kar w fazie play-off ligi NHL.

15 lipca 2004 roku Krzysztof Oliwa podpisał kontrakt ze swoim dawnym klubem – New Jersey Devils, jednak w wyniku lokautu w NHL rozgrywki w sezonie 2004/2005 nie odbyły się, w związku z czym zawodnicy klubów ligi NHL dostali wolną rękę w poszukiwaniu nowego klubu. Oliwa zdecydował się wrócić do Polski i w grudniu 2004 roku został zawodnikiem Podhala Nowy Targ^{[10][11][12][13][14]}.

Jedyny mecz w sezonie 2004/2005 Oliwa rozegrał 16 lutego 2005 roku, kiedy to Podhale Nowy Targ podejmował w Krakowie w fazie play-off w ćwierćfinale Cracovię. Mecz zakończył się porażką Podhala Nowy Targ 0:2, a Oliwa spędził 12 minut na ławce kar oraz w 33. minucie z powodu kontuzji pachwiny musiał opuścić taflę^[15][16].

Po zakończeniu lokautu w NHL wznowiono rozgrywki w sezonie 2005/2006, w związku z czym Krzysztof Oliwa wrócił do ligi NHL, do New Jersey Devils, w którym rozegrał zaledwie 3 mecze w sezonie, a dnia 20 października 2005 roku rozegrał swój ostatni mecz w lidze NHL, kiedy to New Jersey Devils wygrał u siebie 6:3 z Pittsburgh Penguins.

Na początku listopada 2005 roku działacze New Jersey Devils rozwiązali kontrakt z Oliwą, a sam zawodnik mimo licznych ofert m.in. od Phoenix Coyotes^[17] z powodów osobistych po sezonie 2005/2006 zakończył karierę^[18].

Łącznie w latach 1997–2005 fazie zasadniczej ligi NHL Oliwa rozegrał 410 meczów, zdobył 45 punktów (17 bramek, 28 asyst) oraz spędził 1447 minut na ławce kar, natomiast w fazie play-off rozegrał 32 mecze, zdobył 2 punkty (2 bramki) oraz spędził 47 minut na ławce kar.

Krzysztof Oliwa występował w reprezentacji Polski U-18 podczas mistrzostw Europy juniorów 1991 w Czechosłowacji, na których reprezentacja Polski U-18 zajęła 7. miejsce, a Oliwa zdobył 2 punkty, zaliczając 2 asysty oraz w reprezentacji Polski U-20 podczas mistrzostw świata juniorów 1992 Grupy B w Polsce, na których reprezentacja Polski U-20 zajęła 2. miejsce i nie awansowała do Grupy A, a Oliwa zdobył 2 punkty (1 bramka, 1 asysta).

Oliwa występował w seniorskiej reprezentacji Polski podczas mistrzostw świata 2002 Elity w Szwecji, na których Oliwa podczas wygranego 5:1 meczu z reprezentacją Włoch rozegranego dnia 2 maja 2002 roku w hali Kinnarps Arena w Jönköping w ramach turnieju o utrzymanie strzelił 5. minucie na 1:0 przy asyście Jacka Płachty oraz w 46. minucie zaliczył asystę przy golu Leszka Laszkiewicza na 5:1, a także w tym samym lodowisku dnia 5 maja 2002 roku podczas wygranego 5:2 meczu z reprezentacją Japonii zaliczył w 47. minucie asystę przy golu Mariusza Czerkawskiego na 5:1, jednak reprezentacja Polski zakończyła turniej na 14. miejscu i spadła do Dywizji I.

Oliwa brał także udział w turniejach kwalifikacyjnych do igrzysk olimpijskich 2006: w Nowym Targu rozegranego w dniach 11 kwietnia – 14 kwietnia 2004 roku oraz wygranego przez reprezentację Polski, na którym Oliwa 13 listopada 2004 roku w meczu z reprezentacją Chorwacji w 45. minucie ustalił wynik na 7:0 na korzyść reprezentacji Polski, a 14 listopada 2004 roku w wygranym 5:0 meczu z reprezentacją Holandii w 16. minucie wraz z Mariuszem Czerkawskim asystował przy golu Michała Garbocza oraz w finałowym turnieju w Rydze rozegranego w dniach 10 lutego – 13 lutego 2005 roku, na którym reprezentacja Polski zajęła 4. miejsce i nie awansowała do turnieju olimpijskiego 2006 w Turynie.

Łącznie Oliwa w latach 1991–1992 w reprezentacji Polski U-18 i reprezentacji Polski U-20 rozegrał 11 meczów i zdobył 4 punkty (1 gol, 3 asysty) oraz spędził 20 minut na ławce kar, a w seniorskiej reprezentacji Polski w latach 2002–2005 rozegrał 12 meczów i zdobył 5 punktów (2 gole, 3 asysty) oraz spędził 56 minut na ławce kar.

Sezon	Drużyna	Liga		Sezon zasadniczy										Playoffy
				Mecze	Gole	Asysty	Punkty	Kary	+/−	PP	SH	GW		M	G	A	Pkt	Kary
1990–1991	GKS Katowice U-20	CLJ		5	4	4	8	10	–	–	–	–		–	–	–	–	–
1991–1992	GKS Tychy	PLH		10	3	7	10	6	–	–	–	–		–	–	–	–	–
1992–1993	Welland Cougars	GHL		30	13	21	34	127	–	–	–	–		–	–	–	–	–
1993–1994	Albany River Rats	AHL		33	2	4	6	151	–6	–	–	–		–	–	–	–	–
1993–1994	Raleigh IceCaps	ECHL		15	0	2	2	65	–	–	–	–		9	0	0	0	35
1994–1995	Saint John Flames	AHL		14	1	4	5	79	–2	–	–	–		–	–	–	–	–
1994–1995	Detroit Vipers	IHL		4	0	1	1	24	–	–	–	–		–	–	–	–	–
1994–1995	Albany River Rats	AHL		20	1	1	2	77	–4	–	–	–		–	–	–	–	–
1994–1995	Raleigh IceCaps	ECHL		5	0	2	2	32	–	–	–	–		–	–	–	–	–
1995–1996	Albany River Rats	AHL		51	5	11	16	217	+6	–	–	–		–	–	–	–	–
1995–1996	Raleigh IceCaps	ECHL		9	1	0	1	53	–	–	–	–		–	–	–	–	–
1996–1997	New Jersey Devils	NHL		1	0	0	0	5	–1	0	0	0		–	–	–	–	–
1996–1997	Albany River Rats	AHL		60	13	14	27	322	+13	–	–	–		15	7	1	8	49
1997–1998	New Jersey Devils	NHL		73	2	3	5	295	+3	0	0	2		6	0	0	0	23
1998–1999	New Jersey Devils	NHL		64	5	7	12	240	+4	0	0	1		1	0	0	0	2
1999–2000	New Jersey Devils	NHL		69	6	10	16	184	–2	1	0	2		–	–	–	–	–
2000–2001	Columbus Blue Jackets	NHL		10	0	2	2	34	+1	0	0	0		–	–	–	–	–
2000–2001	Pittsburgh Penguins	NHL		26	1	2	3	131	–4	0	0	0		5	0	0	0	16
2001–2002	Pittsburgh Penguins	NHL		57	0	2	2	150	–5	0	0	0		–	–	–	–	–
2002–2003	New York Rangers	NHL		9	0	0	0	51	+1	0	0	0		–	–	–	–	–
2002–2003	Hartford Wolf Pack	AHL		15	0	1	1	30	–7	–	–	–		–	–	–	–	–
2002–2003	Boston Bruins	NHL		33	0	0	0	110	–4	0	0	0		–	–	–	–	–
2003–2004	Calgary Flames	NHL		65	3	2	5	247	–8	0	0	0		20	2	0	2	6
2004–2005	Podhale Nowy Targ	PLH		0	0	0	0	0	–	–	–	–		1	0	0	0	12
2005–2006	New Jersey Devils	NHL		3	0	0	0	0	–2	0	0	0		–	–	–	–	–
Razem w CLJ (1 sezon)				5	4	4	8	10	–	–	–	–		–	–	–	–	–
Razem w PLH (2 sezony)				10	3	7	10	6	–	–	–	–		1	0	0	0	12
Razem w GHL (1 sezon)				30	13	21	34	127	–	–	–	–		–	–	–	–	–
Razem w AHL (5 sezonów)				193	22	35	57	876	0	–	–	–		15	7	1	8	49
Razem w ECLH (3 sezony)				29	1	4	5	150	–7	–	–	–		9	0	0	0	35
Razem w IHL (1 sezon)				4	0	1	1	24	–	–	–	–		–	–	–	–	–
Razem w NHL (9 sezonów)				410	17	28	45	1447	–17	1	0	5		32	2	0	2	47

Rok	Drużyna	Turniej	Miejsce		M	G	A	Pkt	Kary
1991	Polska U-18	MEJ	7		5	0	2	2	6
1992	Polska U-20	MŚJ-B	2		6	1	1	2	14
2002	Polska	MŚ	14		6	1	2	3	22
2004	Polska	Kw. IO	1		3	1	1	2	4
2005	Polska	Kw. IO	4		3	0	0	0	30
Ogółem jako junior					11	1	3	4	20
Ogółem jako senior					12	2	3	5	56
Razem					23	3	6	9	76

Klubowe

• Macgregor Kilpatrick Trophy: 1995, 1996 z Albany River Rats
• Puchar Caldera: 1995 z Albany River Rats
• Puchar Stanleya: 2000 z New Jersey Devils
• Clarence S. Campbell Bowl: 2004 z Calgary Flames
• Puchar Polski: 2005 z Podhalem Nowy Targ

Krzysztof Oliwa po zakończeniu kariery w latach 2006–2009 był menedżerem reprezentacji Polski. 18 kwietnia 2009 roku, tuż po zakończeniu turnieju Mistrzostw Świata 2009 I Dywizji w hotelu Mercure Helios wdał się w bójkę z Marcinem Koluszem i Krystianem Dziubińskim, w wyniku czego 28 kwietnia 2009 roku Wydział Gier i Dyscypliny PZHL podjął decyzję o rocznej dyskwalifikacji oraz karze pieniężnej dla Marcina Kolusza i Krystiana Dziubińskiego. Wobec Krzysztofa Oliwy, który użył siły i przemocy wobec wyżej wymienionych zawodników (Marcin Kolusz miał złamany nos, Krystian Dziubiński sińce pod oczami i złamany kciuk^[19][20], uderzeni mieli zostać także Patryk Noworyta i Jacek Płachta^[21]) nie zostały wyciągnięte konsekwencje, gdyż jak stwierdził Wydział Gier i Dyscypliny Polskiego Związku Hokeja na Lodzie „nie podlega on jurysdykcji Wydziału”^[22].

Następnie w 2009 roku Oliwa przez kilka tygodni pełnił funkcję dyrektora sportowego ŁKS-u Łódź^[23][24].

Oliwa zajmował się również promocją hokeja wśród dzieci (Jest patronem Turnieju Wschodzących Gwiazd dla żaków) oraz tworzył marki odzieżowe „KO-Gear”, „Polish Hammer” i „Lanista”^[25].

Krzysztof Oliwa od 2014 roku jest trenerem klubu najpierw juniorskiej ligi CIHL, potem juniorskiej ligi USPHL – Kalkaska Rhinos^{[26][27][28][29]}.

Krzysztof Oliwa po urodzeniu nazywał się Krzysztof Grabowski. Jego biologiczny ojciec porzucił rodzinę, gdy hokeista był mały. Gdy miał 13 lat, jego matka ponownie wyszła za mąż i został adoptowany przez swego ojczyma i przybrał po nim nazwisko Oliwa^[25]. Oliwa początkowo pracował jako górnik w kopalni^[30][31].

Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną Dawn Catinellą ma córkę Skylar (ur. 1996), która jest tenisistką w Warren Hills Regional High School w Waszyngtonie^[32]. Potem był związany z Amerykanką Karen^[33], Moniką i Ewą Domżałą – redaktorką magazynu „Top Biografie” (do 2008 roku, kiedy ta wyrzuciła Oliwę z domu^[34]).

W styczniu 2010 roku wyjechał z Polski do Stanów Zjednoczonych, gdzie obecnie mieszka w Kalkaska w stanie Michigan, gdzie jest trenerem klubu ligi USPHL – Kalkaska Rhinos (prezesem klubu jest druga żona Oliwy – Jolecyne^[35]).

Posiada również obywatelstwo amerykańskie.

We wrześniu 2007 roku ówczesna dziewczyna Krzysztofa Oliwy, 26-letnia wówczas Monika F. złożyła zawiadomienie o popełnienia przestępstwa pobicia przez Oliwę. Przeprowadzona u kobiety obdukcja lekarska wykazała złamany nos, ślady duszenia i znamiona ogólnego pobicia ciała^[36].

17 lutego 2012 roku Prokuratura Okręgowa w Łodzi wystawiła za Krzysztofem Oliwą list gończy, gdyż jest poszukiwany przez Wydział Kryminalny Komendy Miejskiej Policji w Tychach w związku z podejrzeniem o współudział w usiłowaniu wyłudzenia w Łodzi w 2009 roku 34 tysięcy złotych kredytu na podstawie fikcyjnych dokumentów o zatrudnieniu^[37][38].

• Krzysztof Oliwa w bazie NHL (ang.)
• Krzysztof Oliwa w bazie IMDb (ang.)
• Krzysztof Oliwa w bazie Filmweb
• Krzysztof Oliwa w bazie Sports.ru (ros.)
• Krzysztof Oliwa w bazie Hokej.Net (ang.)
• Krzysztof Oliwa w bazie HHOF.com (ang.)
• Krzysztof Oliwa w bazie Eurohockey.com (ang.)
• Krzysztof Oliwa w bazie Quanthockey.com (ang.)
• Krzysztof Oliwa w bazie Eliteprospects.com (ang.)
• Krzysztof Oliwa w bazie Databasehockey.com (ang.)
• Krzysztof Oliwa w bazie Hockey-Reference.com (ang.)
• Krzysztof Oliwa w bazie The Internet Hockey Database (ang.)