Kristaq Antoniu

Kristaq Antoniu
Data i miejsce urodzenia	2 grudnia 1907 ; Rumunia (Bukareszt)
Pochodzenie	Albania
Data i miejsce śmierci	17 marca 1979 ; Albania (Tirana)
Typ głosu	tenor; baryton
Gatunki	opera
Zawód	solista operowy; aktor
Aktywność	1926–1979
	Odznaczenia
	Artysta Ludu
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kristaq Antoniu, rum. Cristache Antoniu (ur. 2 grudnia 1907 w Bukareszcie, zm. 17 marca 1979 w Tiranie^[1]) – albański aktor i śpiewak operowy.

Życiorys

Urodził się w ubogiej rodzinie albańskiej, która wyemigrowała z Boboshticy do Rumunii z powodów ekonomicznych^[1]. Po ukończeniu szkoły średniej w 1921 r. podjął naukę sztuki wokalnej. W 1925 r. zaczął studia w szkole aktorskiej, którą ukończył w 1928 r. Dalej kształcił swój głos pod kierunkiem Michaila Toskani Drenovy, tenora Opery Narodowej w Bukareszcie.

Po ukończeniu studiów zaczął występować na koncertach jako piosenkarz, W 1930 wystąpił na festiwalu wokalnym dla studentów w Bukareszcie, a w 1933 po raz pierwszy zaśpiewał publicznie w Albanii^[2]. Oprócz śpiewu zajmował się także aktorstwem. Zadebiutował w filmie rumuńskim Pierwszy grzech w 1924 r. W filmie Napasta (Uderzenie) w reż. Gheorghe Popescu z 1928 r. zagrał po raz pierwszy główną rolę. Potem wystąpił jeszcze w 14 filmach fabularnych. Ostatnia z jego ról filmowych to epizod w albańskim filmie Gjurma z 1970 roku.

Od 1934 występował jako tenor wraz z rumuńskim teatrem Alhambra. W tym samym czasie odwiedził po raz pierwszy kraj swoich rodziców, występując w serii koncertów wspólnie z Lolą Gjoką w Tiranie, Korczy, Durresie i w Szkodrze^[2]. Po powrocie do Bukaresztu występował w teatrze Alhambra^[2]. W 1939 r. powrócił do Tirany i debiutował w radiu albańskim.

W roku 1940 kształcił głos pod kierunkiem Paolo Vorezzy jako stypendysta konserwatorium św. Cecylii w Rzymie^[2]. Z Tirany ponownie wyjechał do Włoch, gdzie kształcił się w Centro di Canto, pod kierunkiem Manfrediego Polverosiego. W tym czasie stał się sławny we Włoszech dzięki swojej roli w operze Rycerskość wieśniacza, wystawianej w Teatrze Garibaldi we Florencji.

Po wyzwoleniu Albanii w 1944 roku powrócił do kraju, gdzie odbył serię koncertów w największych miastach. Był także współtwórcą Chóru Armii Albańskiej, a także Orkiestry Radia Tirańskiego. W 1949 r. ciężko zachorował i przez kilka miesięcy leczył struny głosowe w klinice w Budapeszcie. Po operacji mógł dalej śpiewać, ale już jako baryton. Zagrał 10 ról w Teatrze Opery i Baletu. Wystąpił w pierwszej albańskiej operze „Mrika”.

Był żonaty (żona Androniqi Zengo). W 1975 został nagrodzony przez władze albańskie tytułem Artysty Ludu (alb. Artist i Popullit). Imię Antoniu nosi jedna z ulic we wschodniej części Tirany (dzielnica Xhamlliku) i w Korczy.

Role filmowe

1924: Primul pacat
1927: Nea Ghita Cocolos la Mosi
1927: Maiorul Mura
1928: Napasta
1928: Iancu Jianu
1929: Haiducii
1931: Ciocoii
1943: Takimi ne liqen
1970: Gjurma

Przypisy

↑ ^a ^b Josif Papagjoni: Enciklopedi. Teatri & Kinematografia Shqiptare. Tirana: Toena, 2009. ISBN 978-99943-1-456-0. (alb.).
↑ ^a ^b ^c ^d “Nje nga yjet artit shqiptar Kristaq Antoniu [online], gazetavatra.com, 2019 [dostęp 2018-08-12] (alb.).

Bibliografia

Abaz Hoxha: Enciklopedia e kinematografise shqiptare. Autore & vepra. Tirana: Toena, 2002. ISBN 99927-1-555-3. (alb.).
Flori Slatina: Portrete artistesh. Tirana: Gazeta 55, 1999. (alb.).
Cristache Antoniu w bazie IMDb (ang.)
Biogram na stronie mniejszości albańskiej w Rumunii

[Papagjoni-1] Josif Papagjoni: Enciklopedi. Teatri & Kinematografia Shqiptare. Tirana: Toena, 2009. ISBN 978-99943-1-456-0. (alb.).

[vatra-2] “Nje nga yjet artit shqiptar Kristaq Antoniu [online], gazetavatra.com, 2019 [dostęp 2018-08-12] (alb.).

[1]