Przejdź do zawartości

Kościół św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim
Zabytek: nr rej. 363 z dnia 2 kwietnia 1963[1]
kościół parafialny
Ilustracja
wieża kościoła
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bytom Odrzański

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim

Wezwanie

św. Hieronima

Wspomnienie liturgiczne

30 września

Położenie na mapie Bytomia Odrzańskiego
Mapa konturowa Bytomia Odrzańskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim”
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego
Mapa konturowa powiatu nowosolskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim”
Położenie na mapie gminy Bytom Odrzański
Mapa konturowa gminy Bytom Odrzański, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim”
Ziemia51°43′47″N 15°49′36″E/51,729722 15,826667
Strona internetowa
Wnętrze kościoła
Organy zbudowane przez Hermanna Stillera

Kościół pw. św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskimrzymskokatolicki kościół parafialny w mieście Bytom Odrzański, w powiecie nowosolskim, w województwie lubuskim. Należy do dekanatu Kożuchów diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Mieści się przy ulicy św. Maksymiliana Kolbego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Świątynia parafialna pod wezwaniem św. Stefana po raz pierwszy pojawiła się w dokumentach z 1175 roku. Istniała tu wtedy osada targowa znajdująca się w pewnym oddaleniu od grodu. Z osady targowej rozwinęło się miasto Bytom Odrzański. Pierwotna romańska budowla została przebudowana w końcu XIV stulecia kiedy to została wzniesiona świątynia w stylu gotyckim.

W XV stuleciu od strony zachodniej została dobudowana wysoka wieża. W II połowie XV stulecia patronat nad kościołem objęli kanonicy regularni z Żagania na prośbę księcia Jana II żagańskiego. W 1503 roku dodano do wezwanie kościoła nowego patrona św. Hieronima. W 1522 roku podczas pożaru który strawił miasto, został zniszczony również dach kościoła. W latach 1524–1526 budynek parafialnego kościoła przejęli ewangelicy. W latach 1584–1586 świątynia była wielokrotnie przebudowywana w stylu późnego gotyku.

Wspólnota katolicka odzyskała swoją świątynię dopiero w 1590 roku. W latach 1609–1611 została podwyższona wieża świątyni. W 1653 roku kolejny raz świątynię przejęli protestanci. Kolejny pożar strawił miasto w 1694 roku. Wtedy to patronat nad kościołem objął ród Schönaich z Siedliska. To właśnie on ufundował podwójny barokowy hełm, zakrystię i barokowe wyposażenie wnętrza.

W 1746, po wybudowaniu nowego zboru ewangelickiego, katolicy odzyskali prawo do używania swojego kościoła. Wówczas doszło do rekonsekracji świątyni, a kościół zyskał na nowo wezwanie św. Hieronima. Trzy dzwony zostały zawieszone podczas remontu wieży w 1822 roku. W końcu XIX stulecia podwójny barokowy hełm został zamieniony na dach namiotowy. Ostatni remont został przeprowadzony pod koniec ubiegłego wieku.

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Pierwotna skromna romańska świątynia istniała do końca XIV stulecia. Na jej miejscu Została wzniesiona ceglano-kamienna budowla w stylu gotyckim posiadająca tylko nawę i prezbiterium. W następnym etapie świątynia została rozbudowana o murowaną czworoboczną wieżę od strony zachodniej.

W narożniki wieży zostało wmurowanych pięć kamiennych krzyży w formie krzyża św. Antoniego, z rytami (włócznia, miecz, nóż i łopata). W czasach gdy kościół przejęli luteranie, rozbudowane zostało prezbiterium, została zbudowana zakrystia i wybudowane zostały dwie kaplice szlacheckich rodów von Braun i Schönaich.

Pomieszczenia są pokryte sklepieniami kolebkowymi i kolebkowo-krzyżowymi. W murze świątyni tkwią kule armatnie, pamiątka po ostrzale miasta przez Szwedów w czasie wojny trzydziestoletniej.

Wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]

Wyposażenie wnętrza pochodzi głównie z epoki baroku. Z epoki renesansu pochodzą kamienne płyty nagrobne, m.in. Jerzego Schönaicha z Siedliska[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. [dostęp 2013-02-22].
  2. Kościół św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim. Turystyka w powiecie nowosolskim. [dostęp 2013-02-22].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Kwiatek: Polska. Urokliwy świat małych miasteczek.. Warszawa: Sport i Turystyka – MUZA SA, 2002, s. 149. (pol.).