Karl Gustav Jung

Karl Gustav Jung
Data i miejsce urodzenia	7 września 1794 ; Mannheim
Data i miejsce śmierci	12 czerwca 1864 ; Bazylea
	profesor nauk medycznych
	Specjalność: chirurgia, anatomia
Alma Mater	Uniwersytet w Heidelbergu; Uniwersytet w Berlinie
Doktorat	1816
Uczelnia	Uniwersytet w Bazylei
	Rektor
	Multimedia w Wikimedia Commons

Karl Gustav Jung (ur. 7 września 1794 w Mannheimie, zm. 12 czerwca 1864 w Bazylei) – szwajcarski niemieckiego pochodzenia wolnomularz, rektor i profesor chirurgii, anatomii oraz tworzącej się psychiatrii na Uniwersytecie Bazylejskim, jego wnukiem był wybitny psychiatra i założyciel psychologii analitycznej, Carl Gustav Jung.

Studiował medycynę na uniwersytetach w Heidelbergu i Berlinie. Już w młodości wychowanek katolicyzmu fascynował się teologią protestancką Jacoba Friesa i Friedricha Schleiermachera, przechodząc potem na protestantyzm^[1].

W 1816 otrzymał z wyróżnieniem doktorat z medycyny. Był żonaty trzykrotnie. W Paryżu ożenił się z Virginią de Lassaulx (1804–1830), następnie poślubił Elisabeth Catharinę Reyenthaler. Jego trzecią żoną była Sophie Frey (1812–1855). Ich najmłodszy syn z tego związku, Johann Paul Achilles Jung był ojcem Carla Gustava Junga.

Przez swoje liberalne poglądy został na krótko osadzony w 1821 w więzieniu. Później wyjechał do Paryża, gdzie poznał Alexandra von Humboldta.

Od 1822 osiedlony z rodziną w Bazylei prowadził praktyki w bazylejskim Spitalgottesacker St. Johann, równolegle był profesorem chirurgii, anatomii i powstającej dopiero psychiatrii. Jedną z jego reform było wprowadzenie pełnej ewidencji szpitala z pełną dokumentacją zgonów, czego wcześniej nie praktykowano^[2]. Był również założycielem szpitala Anstalt zur Hoffnung – zakładu dla dzieci upośledzonych umysłowo, czynił także starania o powstanie szpitala psychiatrycznego w Bazylei. W mieście tym został profesorem na wydziale medycznym, który bardzo szybko zreformował w nowoczesną placówkę naukową. W późniejszych latach wybrano go rektorem Uniwersytetu Bazylejskiego^[3] Jung senior zmodernizował również szpital uniwersytecki przekształcając go w publiczną klinikę^[4]. Od 1855 do 1864 był pierwszym profesorem zwyczajnym interny na uniwersytecie w Bazylei. Był założycielem Muzeum Anatomii przy uczelni^[5].

Według niepotwierdzonych mniemaniach wnuka, Carla, miał być nieślubnym synem Johanna von Goethego^[6].

Jako wolnomularz Jung senior został inicjowany w loży Zur Freundschaft und Bestangdigkeit. W latach 1850–1856 był wielkim mistrzem Wielkiej Loży Szwajcarii Alpina^[7] Jego wnukiem był psychiatra i psychoanalityk, Carl Gustav Jung, który tak wspomina dziada w kontekście symboliki masońskiej:

Pierwotnie zwierzęciem heraldycznym rodziny Jungów był feniks, co z pewnością ma jakiś związek z >>jung<< (młody), >>Jugend<< (młodość), >>Verjüngung<< (odmładzanie). To dziadek zmienił elementy tarczy herbowej, pewnie dlatego, że chciał przeciwstawić się swemu ojcu. Dziadek był zapalonym wolnomularzem, Wielkim Mistrzem Loży Szwajcarskiej. Tym należy tłumaczyć szczególną modyfikację, jakiej dokonał w swoim herbie. (...) na mojej tarczy herbowej nie ma już dawnego feniksa; w prawym górnym rogu umieszczono natomiast błękitny krzyż, a w lewym dolnym rogu błękitne winne grono na złotym polu; między jednym a drugim na błękitnej wstędze złota gwiazda. Ta natarczywa symbolika jest wolnomularska czy też różanokrzyżowa. Tak jak róża i krzyż przedstawiają różokrzyżową problematykę przeciwieństw (>>per crucem ad rosam<<) – to, co chrześcijańskie, i to, co dionizyjskie – tak też krzyż i winne grono to symbole ducha niebiańskiego i ducha chtonicznego. Symbol jednoczący jest przedstawiony jako złota gwiazda – Aurum Philosophorum^[8].

Karl Gustav Jung został pochowany na cmentarzu Wolfgottesacker, jednej z ważniejszych nekropolii w Bazylei, obok takich osobowości jak historyk Rudolf Wackernagel (1855–1925), malarz Ernst Stückelberg (1831–1903) czy uczony oraz badacz Johann Jakob Bachofen (1815–1887)^[9].

Przypisy

↑ Jay Sherry Carl Gustav Jung, Avant-garde Conservative, Freie Universität Berlin, 2008.
↑ Spitalgottesacker St. Johann.
↑ Patrich Vandermeersch The Freud/Jung debate.
↑ Staatsarchiv Basel Szpital uniwersytecki.
↑ Jung, Karl Gustav. W: Koelbing, Huldrych M. F.: Historical Dictionary of Switzerland. (ang.).
↑ O tej sytuacji pisze jego wnuk: Otóż dowiedziałem się, że o moim dziadku wieść niesie, jakoby miałby być nieślubnym synem Goethego. Ta irytująca plotka dotknęła mnie, bo wydawała się wzmacniać i jednocześnie wyjaśniać moją dziwną reakcję na >>Fausta<<. w: C.G. Jung Wspomnienia, sny, myśli spisane i podane do druku przez Anielę Jaffé, Warszawa 1993.
↑ W tej samej loży wielkim mistrzem w latach 1884–1890 był syn Karla Gustava Junga, Ernest Jung (1841–1912) znany i ceniony architekt.
↑ C.G. Jung Z autobiografii w: Twórczość rok XLIX, nr 3 (568), marzec 1993, s. 78.
↑ Der Wolfgottesacker. [dostęp 2012-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-28)].

Bibliografia

Tadeusz Nasierowski: Wolnomularstwo bez tajemnic. Warszawa: DATA Donata Trapkowska, 1996, s. 41–44. ISBN 83-903850-0-7.

[1] Jay Sherry Carl Gustav Jung, Avant-garde Conservative, Freie Universität Berlin, 2008.

[2] Spitalgottesacker St. Johann.

[3] Patrich Vandermeersch The Freud/Jung debate.

[4] Staatsarchiv Basel Szpital uniwersytecki.

[5] Jung, Karl Gustav. W: Koelbing, Huldrych M. F.: Historical Dictionary of Switzerland. (ang.).

[6] O tej sytuacji pisze jego wnuk: Otóż dowiedziałem się, że o moim dziadku wieść niesie, jakoby miałby być nieślubnym synem Goethego. Ta irytująca plotka dotknęła mnie, bo wydawała się wzmacniać i jednocześnie wyjaśniać moją dziwną reakcję na >>Fausta<<. w: C.G. Jung Wspomnienia, sny, myśli spisane i podane do druku przez Anielę Jaffé, Warszawa 1993.

[7] W tej samej loży wielkim mistrzem w latach 1884–1890 był syn Karla Gustava Junga, Ernest Jung (1841–1912) znany i ceniony architekt.

[8] C.G. Jung Z autobiografii w: Twórczość rok XLIX, nr 3 (568), marzec 1993, s. 78.

[9] Der Wolfgottesacker. [dostęp 2012-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-28)].

[1]