Kanalik proksymalny

Kanalik proksymalny, kanalik bliższy, cewka proksymalna, cewka bliższa, kanalik I rzędu (łac. tubulus contortus proximalis) – pierwszy odcinek kanalika nerkowego, obejmujący kanalik kręty wychodzący z torebki kłębuszka nerkowego oraz gruby odcinek ramienia zstępującego pętli Henlego. Jest zbudowany z nabłonka pokrytego licznymi mikrokosmkami, zwiększającymi powierzchnię wchłaniania. Cały kanalik proksymalny opleciony jest przez tętniczkę odprowadzającą, do której w procesie resorpcji wchłaniane jest 65% moczu pierwotnego powstałego w wyniku filtracji w kłębuszku nerkowym (w ten sposób do krwi wraca 80% wody z przesączu).

• resorpcja obligatoryjna – zwrotne wchłanianie (przez dyfuzję) wody i soli mineralnych, głównie chlorku sodu, oraz (przez transport aktywny) glukozy i aminokwasów z moczu pierwotnego do krwi
• sekrecja (zachodząca równolegle do resorpcji obligatoryjnej) – wydzielanie z krwi do kanalika między innymi jonów amonowych (przez transport pasywny).

• kanalik dystalny

• Tablice biologiczne. Witold Mizerski (red.). Wyd. IV. Warszawa: Wydawnictwo Adamantan, 2004, s. 243. ISBN 83-7350-059-6.
• Barbara Bukała: BIOLOGIA – Fizjologia zwierząt z elementami fizjologii człowieka. Kraków: Wydawnictwo Szkolne OMEGA, 2005, s. 313. ISBN 83-7267-192-3.
• BIOLOGIA, Vademecum maturalne 2011. Monika Balcerowicz (red.). Gdynia: Operon, 2010, s. 258–259. ISBN 978-83-7680-166-7.