Juliusz Levittoux

Juliusz Levittoux
	major saperów
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1900 ; Kijów
Data i miejsce śmierci	18 czerwca 1969 ; Wrocław
	Przebieg służby
Lata służby	1921–1939
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	20 Dywizja Piechoty
Stanowiska	dowódca saperów
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Juliusz Levittoux (ur. 19 czerwca 1900 w Kijowie zm. 18 czerwca 1969 we Wrocławiu) – major saperów Wojska Polskiego.

W 1921 służył w stopniu podporucznika w XIII batalionie saperów^[1]. W 1924 pełnił służbę w 2 pułku saperów w Puławach, a cztery lata później w batalionie szkolnym saperów w Twierdzy Modlin. W 1932 służył w Sztabie Głównym. Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 12. lokatą w korpusie saperów, grupa liniowa^[2]. W tym samym miesiącu znajdował się w rezerwie personalnej oficerów przy Inspektorze Saperów na stanowisku kierownika budowy^[3], a w kampanii wrześniowej 1939 dowodził saperami 20 Dywizji Piechoty. Walczył w bitwie pod Mławą i w obronie Warszawy. Do końca wojny jako jeniec w Oflagu II C Woldenberg.

Awanse

porucznik – zweryfikowany 3 V 1922 ze starszeństwem z dniem 1 XI 1920^[4]
kapitan – 29 I 1932 ze starszeństwem z dniem 1 I 1932 i 3 lokatą w korpusie oficerów zawodowych inżynierii i saperów

Krzyż Walecznych dwukrotnie^[2]^[5] (po raz pierwszy w 1921^[6])
Medal Niepodległości – 9 listopada 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[7]^[8]
Srebrny Krzyż Zasługi^[2]

↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.21 r.. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921, s. 337, 736. [dostęp 2015-02-12].
↑ ^a ^b ^c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 245.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 426.
↑ Rocznik oficerski z 1923 s. 910
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-22].
↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 68)
↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1933, s. 61.

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 800, 833.
Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 586, 600.
Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 255, 423.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.