Przejdź do zawartości

Josef Buršík

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Josef Buršík
Ilustracja
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

11 września 1911
Postřekov

Data i miejsce śmierci

30 czerwca 2002
Northampton

Przebieg służby
Lata służby

1933–1959

Siły zbrojne

Wojsko Czechosłowacji
Armia Czerwona
Czechosłowacka Armia Ludowa

Jednostki

Legion Czechów i Słowaków
1 Czechosłowacki Samodzielny Batalion Polowy

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

podpis
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lwa Białego I klasy (Czechy) Order Milana Rastislava Štefánika III Klasy Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 (pięciokrotnie) Czechosłowacki Medal za Odwagę w Obliczu Nieprzyjaciela Sokołowski Medal Pamiątkowy Dukielski Medal Pamiątkowy Czechosłowacki Wojskowy Medal Pamiątkowy (SSSR) Oficer Orderu Korony Rumunii Order Lenina Order Suworowa III klasy (ZSRR) Order Czerwonej Gwiazdy
Karta ze zdjęciem škpt. Siergieja Petrasa i kpt. Josefa Buršíka. Zdjęcie wykonane podczas defilady wojskowej w Ostrawie, 1945

Josef Buršík (ur. 11 września 1911 w Postřekovie, zm. 30 czerwca 2002 w Northampton) – czeski wojskowy, czechosłowacki generał, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Skończył szkołę miejską w Domažlicach i dwie klasy szkoły przemysłowej w Pilźnie, od listopada 1933 do lutego 1936 odbywał służbę w czechosłowackiej armii, we wrześniu 1938 został zmobilizowany i mianowany dowódcą plutonu, wiosną 1939 zdemobilizowany. Został wywieziony przez Niemców na przymusowe roboty do Norymbergi, po bójce z Niemcami nielegalnie wrócił do Czech, a w lipcu 1939 nielegalnie przekroczył granicę z Polską, gdzie od sierpnia 1939 służył w Legionie Czechosłowackim sformowanym z Czechów i Słowaków pod Baranowiczami, 20 września 1939 został internowany przez okupacyjne władze radzieckie. Przebywał w obozach dla internowanych w Kamieńcu Podolskim, Orankach, Suzdalu i Buzułuku, później, gdy rozpoczęto formowanie batalionu z czechosłowackich ochotników pod dowództwem Ludvíka Svobody, wstąpił do niego jako jeden z pierwszych. Od 8 do 12 marca 1943 brał udział w pierwszej walce tego batalionu stoczonej k. Sokołowa w obwodzie charkowskim na Froncie Woroneskim, w sierpniu 1943 skończył przyśpieszony kurs wojskowy w Tambowie i w październiku 1943 jako dowódca kompanii czołgów został skierowany na 1 Front Ukraiński. 5 listopada 1943 wyróżnił się w walkach o Kijów.

W styczniu-lutym 1944 uczestniczył w operacji żytomiersko-berdyczowskiej, walczył pod Białą Cerkwią i Żaszkowem, następnie został kierownikiem kursów pancernych brygady, od marca do czerwca 1944 dowodził batalionem szkolnym, później batalionem pancernym 1 Czechosłowackiego Korpusu Armijnego, brał udział w operacji karpacko-dukielskiej, morawsko-ostrawskiej i praskiej. Od września do grudnia 1945 był słuchaczem Wojskowej Akademii Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych im. Stalina w Moskwie, w grudniu 1945 został odwołany do Czechosłowacji, od marca do września 1946 był zastępcą dowódcy 1 Czechosłowackiej Brygady Pancernej, od września 1946 do września 1947 dowódcą batalionu pancernego, od września 1947 do kwietnia 1948 zastępcą dowódcy 12 Brygady Pancernej w Ołomuńcu, a od kwietnia 1948 do listopada 1949 ponownie dowódcą batalionu.

11 listopada 1949 został aresztowany pod zarzutem prowadzenia antykomunistycznej propagandy, a 7 marca 1950 skazany na 10 lat więzienia i pozbawienie odznaczeń "za zdradę Ojczyzny"; w więzieniu ciężko zachorował na gruźlicę i trafił do szpitala więziennego, z którego w sierpniu 1950 udało mu się zbiec. Następnie zbiegł do Niemiec Zachodnich, skąd w 1955 wyemigrował do Wielkiej Brytanii, gdzie przeszedł dwie operacje; na życzenie królowej Elżbiety II nadano mu brytyjskie obywatelstwo, jednak odmówił jego przyjęcia. W 1969 odebrano mu tytuł Bohatera Związku Radzieckiego.

W 1990, po aksamitnej rewolucji wrócił do Pragi, został zrehabilitowany i awansowany na generała armii czeskiej, a 6 maja 1992 przywrócono mu tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. Później wrócił do rodziny w W. Brytanii, gdzie zmarł i został pochowany. W Ostrawie postawiono jego pomnik.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I medal brytyjski.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Seznam vyznamenaných [online], Pražský hrad [dostęp 2021-07-07] (cz.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]