José Acasuso

José Acasuso

Państwo	Argentyna
Data i miejsce urodzenia	20 października 1982 Posadas
Wzrost	190 cm
Gra	praworęczny, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1999
Zakończenie kariery	23 lutego 2012
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	3
Najwyżej w rankingu	20 (14 sierpnia 2006)
Australian Open	2R (2002–2003)
Roland Garros	4R (2005)
Wimbledon	1R (2001–2005, 2009)
US Open	3R (2009)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	5
Najwyżej w rankingu	27 (6 lutego 2006)
Australian Open	3R (2006)
Roland Garros	QF (2009)
Wimbledon	1R (2003, 2005, 2009)
US Open	2R (2005)
Multimedia w Wikimedia Commons

José Javier Acasuso^[1] (ur. 20 października 1982 w Posadas) – argentyński tenisista specjalizujący się w grze na nawierzchni ziemnej, zwycięzca turniejów zawodowych w grze pojedynczej i podwójnej. W sumie wygrał osiem zawodów kategorii ATP World Tour, trzy w singlu i pięć w deblu.

Acasuso reprezentował swój kraj w Pucharze Davisa. W roku 2002 i 2007 był w składzie reprezentacji, która wygrała Drużynowy Puchar Świata.

José Acasuso jest synem Jose Andresa i Selva Monica. Ma również rodzeństwo, siostrę Gabrielę i brata Juana Andresa. W dzieciństwie obok tenisa uprawiał koszykówkę, koncentrując się na tenisie w wieku dwunastu lat. Pierwszy raz zetknął się z tenisem w wieku dwóch lat. Karierę zawodową rozpoczął, gdy miał siedemnaście lat. Był m.in. mistrzem Ameryki Południowej juniorów z roku 1996.

W 1999 Acasuso rozpoczął karierę zawodową. Przez ten czas startował w zawodach rangi w ATP Challenger Tour. Wygrał m.in. na Bermudach. W roku 2001 wystartował w eliminacjach do turnieju w Buenos Aires. Przeszedł je pomyślnie dzięki czemu mógł wziąć udział w turnieju głównym, w którym doszedł do finału, pokonując m.in. rodaków Franco Squillariego i Gastóna Gaudio. W meczu o tytuł przegrał z Brazylijczykiem Gustavo Kuertenem 1:6, 3:6. Wynik ten pozwolił mu awansować do czołowej setki rankingu światowego.

W tym samym roku zadebiutował w Wielkim Szlemie, w turnieju French Open, w którym osiągnął II rundę. Miesiąc później zagrał w Wimbledonie, z którego odpadł w I rundzie, jak i w US Open.

Rok 2001 ukończył jako 86. tenisista na świecie^[2].

Sezon 2002 Acasuso zaczął od II rundy w Australian Open. W lutym osiągnął ćwierćfinały w Viña del Mar i Buenos Aires. W French Open oraz Wimbledonie odpadał w I rundach. W maju Acasuso wystartował w Drużynowym Pucharze Świata rozgrywanym na kortach ziemnych w Düsseldorfie. Argentyński zespół wygrał całą rywalizację po pokonaniu w finale 3:0 zespół Rosji, a Acasuso zdobył punkt dla drużyny pokonując Marata Safina, poprzez krecz Rosjanina przy stanie 2:6, 6:3, 3:0 dla Acasuso.

W Sopocie, na nawierzchni ziemnej, Argentyńczyk wygrał po raz pierwszy w karierze rozgrywki rangi ATP World Tour. Po drodze pokonał m.in. Carlosa Moyę 7:6(5), 7:6(4), a w finale Franco Squillariego 2:6, 6:1, 6:3^[3]. Po tym triumfie Argentyńczyk zwyciężył w challengerze rozgrywanym w San Marino.

Podczas turnieju US Open Acasuso odpadł w I rundzie. Po tym starcie wziął udział w zawodach w Bukareszcie, awansując do finału, w którym uległ 3:6, 2:6 Davidowi Ferrerrowi. Następnie Acasuso dotarł do finału w Palermo, jednak pojedynek o tytuł zakończył się porażką Argentyńczyka 7:5, 3:6, 1:6 z Fernando Gonzálezem.

Trzeci rok w zawodowej karierze zakończył na 41. miejscu w rankingu światowym^[2].

Najlepszym wielkoszlemowym wynikiem Acasuso była II runda w Australian Open. W French Open, Wimbledonie i US Open odpadał w I rundach. We wrześniu doszedł również do półfinału imprezy w Bukareszcie.

Na koniec roku Acasuso został sklasyfikowany na 101. pozycji na świecie^[2].

W edycji Australian Open z 2004 odpadł w I rundzie. Następnie Acasuso doszedł do ćwierćfinałów zawodów w Buenos Aires oraz Costa do Sauipe. Nie wystąpił w French Open, a Wimbledon zakończył na I rundzie.

W połowie lipca, podczas turnieju w Amersfoort Acasuso osiągnął pierwszy w karierze finał w grze podwójnej. Będąc w parze z Luisem Horną finałowe spotkanie przegrali z deblem Jaroslav Levinský-David Škoch. Tydzień po tych zawodach Argentyńczyk wystartował w Umagu, gdzie odniósł zwycięstwo w rozgrywkach deblowych. Partnerem Argentyńczyka był Flávio Saretta, a pokonali w rundzie finałowej duet Levinsk-Škoch, rewanżując się tym samym za porażkę w Amersfoort.

Na początku sierpnia, w Sopocie Acasuso awansował do finału singla, eliminując po drodze m.in. Davida Ferrerra 6:4, 7:6(4). W samym finale spotkał się z Rafaelem Nadalem, któremu uległ 3:6, 4:6.

Drugie turniejowe zwycięstwo Acasuso odniósł w Bukareszcie. W drodze do finału stracił jednego seta. W meczu o mistrzostwo zmierzył się z Rosjaninem Igorem Andriejewem, którego pokonał 6:3, 6:0^[4]. Ponadto Argentyńczyk doszedł do finału gry podwójnej partnerując Óscarowi Hernándezowi. W międzyczasie zagrał w US Open, gdzie odpadł w I rundzie.

Na koniec roku uplasował się na 67. w rankingu światowym^[2].

Swój szósty zawodowy sezon argentyński tenisista zaczął od ćwierćfinału w Auckland. Mecz o półfinał przegrał z Janem Hernychem. W Australian Open odpadł w I rundzie po pięciosetowym pojedynku z Fernando Gonzálezem. W Viña del Mar doszedł do ćwierćfinału, a w rodzinnym Buenos Aires awansował do półfinału. W meczu o finał nie sprostał Mariano Puercie przegrywając 4:6, 6:7(5). Dodatkowo w stolicy Argentyny Acasuso razem z Sebastiánem Prieto awansowali do finału debla przegrywając z para František Čermák-Leoš Friedl. Po tych zawodach Acasuso awansował do kolejnego finału w grze podwójnej, w Costa do Sauipe, tym razem tworząc duet z Ignacio Gonzálezem Kingiem. W finale zostali pokonani przez Čermáka i Friedla.

Kolejny ćwierćfinał Acasuso osiągnął w grze pojedynczej miał miejsce w Sankt Pölten, lecz spotkanie o następną rundę przegrał z Nikołajem Dawydienką. W rozgrywkach French Open dotarł do IV rundy, pokonując po drodze m.in. wicelidera rankingu, Andy'ego Roddicka. W meczu o ćwierćfinał przegrał 4:6, 1:6, 1:6 z Mariano Puertą (później zdyskwalifikowanym za doping).

Występ na Wimbledonie ukończył na I rundzie. Na początku lipca Argentyńczyk doszedł razem ze Sebastiánem Prieto do finału gry podwójnej w Båstad, gdzie przegrali z parą Jonas Björkman-Thomas Johansson. Tydzień po tym wyniku Acasuso wygrał drugi deblowy turniej, na kortach w Stuttgarcie, w duecie z Prieto. Rundę finałową argentyńska para zakończyła zwycięstwem 7:6(4), 6:3 z Mariano Hoodem i Tommym Robredo. W turnieju z cyklu Masters Series w Cincinnati Acasuso awansował do ćwierćfinału gry pojedynczej, ponosząc porażkę z Rogerem Federerem.

W ostatnim w sezonie wielkoszlemowym turnieju, US Open Argentyńczyk awansował do II rundy, w której nie sprostał Lleytonowi Hewittowi. W połowie września Acasuso wygrał rywalizację deblową w Bukareszcie. W parze ze Sebastián Prieto pokonali Victora Hănescu oraz Andrei Pavela. Na początku października, w halowym turnieju w Metzu debel Acasuso-Prieto osiągnęli finał, w którym zostali pokonani przez Michaëla Llodrę oraz Fabrice'a Santoro. Ostatni w sezonie turniej w grze singlowej Acasuso rozegrał w Bazylei dochodząc do ćwierćfinału.

Rok 2005 ukończył na 40. miejscu w rankingu światowym^[2].

W 2006 na początku roku Acasuso odpadł w I rundzie Australian Open. Podczas turnieju w Viña del Mar odniósł swoje trzecie karierowe zwycięstwo. W finale pokonał Nicolása Massú 6:4, 6:3^[5]. Zawody zakończyły się również końcowym sukcesem Acasuso w grze podwójnej, gdzie w finale razem ze Sebastiánem Prieto pokonali Františka Čermáka i Leoša Friedla. Rozgrywki w Buenos Aires zakończył na ćwierćfinale. W połowie lutego Acasuso zadebiutował w reprezentacji Argentyny w Pucharze Davisa przeciwko Szwecji w I rundzie grupy światowej. Swoje oba spotkania singlowe zakończył zwycięstwem, pokonując Thomasa Johanssona i Jonasa Björkmana.

Podczas rozgrywek ATP Masters Series w Hamburgu awansował do półfinału, pokonując po drodze finalistę z 2005 roku, Richarda Gasqueta. W spotkaniu o awans do finału uległ Radkowi Štěpánkowi. Z French Open Acasuso odpadł w II rundzie. Następnie zrezygnował ze startu w Wimbledonie. Kolejny finał turniejowy jaki rozegrał miał miejsce w Stuttgarcie, gdzie o mistrzowski tytuł zagrał z Davidem Ferrerem. Pięciosetowy zakończył się wygraną Ferrera 6:4, 3:6, 6:7(3), 7:5, 6:4.

W turnieju Masters Series w Toronto dotarł do ćwierćfinału, ponosząc porażkę z Fernando Gonzálezem. Na US Open argentyński tenisista przegrał swój mecz w I rundzie. Jesienią osiągnął ćwierćfinał imprezy w Bazylei. Na początku grudnia Acasuso wystąpił w finale Pucharu Davisa przeciwko Rosji. Rywalizacja zakończyła się porażką Argentyńczyków 2:3, a decydujący pojedynek pomiędzy Acasuso a Maratem Safinem zakończył się wygraną Safina 6:3, 3:6, 6:3, 7:6(5)^[6].

Dnia 14 sierpnia 2006 roku José Acasuso został sklasyfikowany na najwyższym miejscu w swojej karierze, jako 20. tenisista^[2].

W Australian Open Acasuso przegrał w I rundzie z Samem Querreyem. Na początku marca dotarł do ćwierćfinału w Acapulco, a pod koniec kwietnia w Casablance. Miesiąc później był w składzie Argentyny, która wygrała Drużynowy Puchar Świata, eliminując w drodze do finału Chile, Szwecję i Stany Zjednoczone. W rundzie finałowej rywalami Argentyńczyków byli Czesi. Acasuso rozegrał zwycięskie spotkanie w grze podwójnej, wspólnie z Agustínem Callerim przeciwko parze Tomáš Berdych-Martin Damm. Końcowy wynik rywalizacji to 2:1 dla tenisistów z Ameryki Południowej^[7]. Z turnieju French Open Acasuso odpadł w I rundzie.

W sierpniu awansował do finału imprezy rozgrywanej w Sopocie. W finale spotkał się Tommym Robredo, któremu uległ 5:7, 0:6. Na US Open doszedł do II rundy, w której poddał spotkanie Andy'emu Roddickowi przy stanie 4:6, 6:1, 6:2, 0:0 dla Amerykanina.

Sezon 2007 skończył na 67. miejscu w klasyfikacji generalnej ATP^[2].

Kolejny zawodowy sezon Acasuso zaczął od I rundy Australian Open. W lutym dotarł do ćwierćfinału singla w Viña del Mar. Acasuso osiągnął ponadto finał gry podwójnej partnerując Sebastiánowi Prieto. Pojedynek finałowy wygrali z Máximo Gonzálezem i Juanem Mónaco. Pierwszy finał gry pojedynczej tego roku Acasuso osiągnął w Buenos Aires, jednak został pokonany przez Davida Nalbandiana. W turnieju z serii International Series Gold w Acapulco uzyskał półfinał, w którym przegrał z Nicolásem Almagro.

Występ w French Open Acasuso ukończył na II rundzie, a potem zrezygnował ze startu na Wimbledonie. Na US Open odpadł w II rundzie, natomiast w Bukareszcie doszedł do półfinału, w którym przegrał z Gilles'em Simonem 6:4, 6:7(4), 4:6. W grudniu Acasuso zagrał w finale Pucharu Davisa przeciwko Hiszpanii. Argentyna przegrała konfrontację 2:3, a Acasuso uległ w swoim pojedynku Fernando Verdasco 3:6, 7:6(3), 6:4, 3:6, 1:6. Mecz ten zarazem zadecydował, która z reprezentacji zdobyła trofeum.

Na koniec roku był sklasyfikowany na 48. pozycji w rankingu^[2].

Pierwszy turniej jaki w sezonie Acasuso rozegrał miał miejsce w Viña del Mar, gdzie dotarł do finału, pokonując wcześniej m.in. Tommy'ego Robredo 5:7, 6:2, 6:4. W meczu o tytuł przegrał z Fernando Gonzálezem 1:6, 3:6. W Costa do Sauipe i Buenos Aires Acasuso dochodził do półfinałów, przegrywając w obu turniejach z Robredo. W Acapulco również osiągnął półfinał, eliminując m.in. Tommy'ego Robredo. W spotkaniu o awans do finału nie sprostał Gaëleowi Monfilsowi. Francuz w dwóch setach pokonał Acasuso 3:6, 4:6.

Podczas turnieju French Open Acasuso doszedł do II rundy, w której odpadł z Rogerem Federerem. Po trzech latach powrócił na trawiaste korty Wimbledonu, jednak został wyeliminowany w I rundzie. pod koniec sierpnia, w New Haven Argentyńczyk awansował do półfinału, wygrywając wcześniej z Tommym Robredo, przegrał z Samem Querreyem. Podczas US Open Acasuso doszedł do III rundy rozgrywek. W II rundzie wyeliminował Davida Ferrera, jednak w rywalizacji o awans do IV rundy nie sprostał Gaëlowi Monfilsowi..

Rok zakończył na 51. pozycji w rankingu ATP Entry^[2].

Pierwszy turniej w sezonie 2010 Acasuso rozegrał na kortach w Sydney, jednak przegrał swój mecz w I rundzie w dwóch setach z Peterem Luczakiem. W Australian Open również odpadł z rywalizacji w I rundzie po porażce z Igorem Kunicynem. Na początku maja Argentyńczyk wygrał zawody challengerowe w Tunisie, po zwycięstwie w finale z Danielem Brandsem. pod koniec maja przystąpił do kwalifikacji do French Open, z których odpadł w III rundzie po porażce z Jorge Aguilarem.

W połowie lutego 2011 roku Acasuso po ponad rocznej przerwie doszedł do ćwierćfinału rozgrywek rangi ATP World Tour, podczas rywalizacji w Buenos Aires. Po drodze wyeliminował Ołeksandra Dołhopołowa oraz Pablo Cuevasa, a przegrał z Nicolásem Almagro. Dwa miesiące później Argentyńczyk triumfował w zawodach challengerowych w Blumenau po zwycięstwie w finale nad Marcelo Demolinerem. W maju Acasuso przystąpił do eliminacji French Open, z których odpadł w I rundzie z Alessio Di Mauro. Był to zarazem ostatni rozegrany przez Acasuso turniej w sezonie.

Dnia 23 lutego 2012 roku, w Buenos Aires, Acasuso ogłosił zakończenie kariery tenisowej^[8].

W całej karierze sportowej, z uwzględnieniem gry pojedynczej i podwójnej, zarobił 3 642 422 dolarów amerykańskich^[1].

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	25 lutego 2001	Buenos Aires	Ceglana	Gustavo Kuerten	1:6, 3:6
Zwycięzca	1.	28 lipca 2002	Sopot	Ceglana	Franco Squillari	2:6, 6:1, 6:3
Finalista	2.	15 września 2002	Bukareszt	Ceglana	David Ferrer	3:6, 2:6
Finalista	3.	29 września 2002	Palermo	Ceglana	Fernando González	7:5, 3:6, 1:6
Finalista	4.	15 sierpnia 2004	Sopot	Ceglana	Rafael Nadal	3:6, 4:6
Zwycięzca	2.	19 września 2004	Bukareszt	Ceglana	Igor Andriejew	6:0, 6:3
Zwycięzca	3.	5 lutego 2006	Viña del Mar	Ceglana	Nicolás Massú	6:3, 6:4
Finalista	5.	23 lipca 2006	Stuttgart	Ceglana	David Ferrer	4:6, 6:3, 7:6(3), 5:7, 4:6
Finalista	6.	5 sierpnia 2007	Sopot	Ceglana	Tommy Robredo	5:7, 0:6
Finalista	7.	24 lutego 2008	Buenos Aires	Ceglana	David Nalbandian	6:3, 6:7(5), 4:6
Finalista	8.	8 lutego 2009	Viña del Mar	Ceglana	Fernando González	1:6, 3:6

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy w finale	Wynik finału
Finalista	1.	18 lipca 2004	Amersfoort	Ceglana	Luis Horna	Jaroslav Levinský David Škoch	0:6, 6:2, 5:7
Zwycięzca	1.	25 lipca 2004	Umag	Ceglana	Flávio Saretta	Jaroslav Levinský David Škoch	4:6, 6:2, 6:4
Finalista	2.	19 września 2004	Bukareszt	Ceglana	Óscar Hernández	Lucas Arnold Ker Mariano Hood	6:7(5), 1:6
Finalista	3.	13 lutego 2005	Buenos Aires	Ceglana	Sebastián Prieto	František Čermák Leoš Friedl	2:6, 5:7
Finalista	4.	19 lutego 2005	Costa do Sauipe	Ceglana	Ignacio González King	František Čermák Leoš Friedl	4:6, 4:6
Finalista	5.	16 lipca 2005	Båstad	Ceglana	Sebastián Prieto	Jonas Björkman Thomas Johansson	2:6, 3:6
Zwycięzca	2.	24 lipca 2005	Stuttgart	Ceglana	Sebastián Prieto	Mariano Hood Tommy Robredo	7:6(4), 6:3
Zwycięzca	3.	18 września 2005	Bukareszt	Ceglana	Sebastián Prieto	Victor Hănescu Andrei Pavel	6:3, 4:6, 6:3
Finalista	6.	9 października 2005	Metz	Twarda (hala)	Sebastián Prieto	Michaël Llodra Fabrice Santoro	2:5, 5:3, 4:5(4)
Zwycięzca	4.	5 lutego 2006	Viña del Mar	Ceglana	Sebastián Prieto	František Čermák Leoš Friedl	7:6(2), 6:4
Zwycięzca	5.	3 lutego 2008	Viña del Mar	Ceglana	Sebastián Prieto	Máximo González Juan Mónaco	6:1, 3:0 krecz

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-21]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-21]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-21]  (ang.).