Przejdź do zawartości

Jerzy Gerżabek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Gerżabek
Pełne imię i nazwisko

Jerzy Roman Czesław Gerżabek

Data i miejsce urodzenia

22 kwietnia 1903
Schodnica

Data śmierci

7 września 1939

Zawód, zajęcie

literat

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Jerzy Roman Czesław Gerżabek[1] (ur. 22 kwietnia 1903 w Schodnicy, zm. 7 września 1939) – polski poeta, satyryk, oficer rezerwy Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 22 kwietnia 1903 w Schodnicy, w ówczesnym powiecie drohobyckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Władysława i Kazimiery z Wierzbickich[2][3].

Był uczniem Zakładu Naukowo-Wychowawczego Ojców Jezuitów w Chyrowie[4]. W 1920 jako ochotnik walczył na wojnie z bolszewikami w szeregach 205 pułku artylerii polowej[4][2]. 3 czerwca 1921 ukończył naukę w klasie VIII zakładu w Chyrowie i zdał maturę[5].

16 października 1926 przeprowadził się z Lwowa do Poznania, gdzie studiował[3]. Uzyskał absolutorium na Wydziale Filozofii[2]. Był związany z redakcją prawicowego Kuriera Poznańskiego[6], od 1937 był kierownikiem Wydziału Prasowego Rozgłośni Poznańskiej Polskiego Radia[7]. Mieszkał w Poznaniu przy ul. Fredry 12[2]. Autor tekstów piosenek (m.in. „Wystarczy jedno słowo” z repertuaru Hanki Ordonówny) i audycji radiowych. Był także sekretarzem generalnym Polskiego Związku Bokserskiego[2].

Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 w korpusie oficerów piechoty[8]. W 1934, jako oficer rezerwy piechoty pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział do 2 pułku pancernego w Żurawicy[9].

W kampanii wrześniowej 1939 walczył jako dowódca II plutonu szwadronu samochodów pancernych 71 dywizjonu pancernego[10]. 2 września brał udział w wypadzie Wielkopolskiej Brygady Kawalerii na terytorium Niemiec, gdzie we wsi Załęcze jego pluton zniszczył kilka pojazdów niemieckich. 7 września dowodzony przez niego pluton otrzymał rozkaz rozpoznania drogi PoddębiceGostkówŁęczyca. Koło Jankowa jego samochód został trafiony i spalony, a on sam miał polec[11]. Według A. Kunerta i Z. Walkowskiego zmarł w szpitalu wojskowym i pochowany został w Ostrzeszowie[7].

23 lutego 1928 w Poznaniu ożenił się z Zofią Małachowską (ur. 18 kwietnia 1905 w Krakowie), artystką malarką, z którą miał córkę Anną Barbarę Wandę (ur. 16 marca 1928)[3][2].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 83, 663.
  2. a b c d e f g Łoza 1938 ↓, s. 201.
  3. a b c Kartoteka ewidencji ludności 1870–1931. Archiwum Państwowe w Poznaniu. [dostęp 2023-11-21]..
  4. a b Kwartalnik Chyrowski 1920 ↓, s. 173.
  5. Sprawozdanie 1921 ↓, s. 33, 34.
  6. Urbanowski B., Pierwsza salwa z diamentów, Gazeta Polska, 03-09-2008
  7. a b Kunert i Walkowski 2005 ↓, s. 41.
  8. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 83.
  9. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 663.
  10. Szubański 1989 ↓, s. 298.
  11. Szubański 1989 ↓, s. 166.
  12. Abraham 1990 ↓, s. 305.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]