Jerzy Gerżabek

Jerzy Gerżabek

Pełne imię i nazwisko	Jerzy Roman Czesław Gerżabek
Data i miejsce urodzenia	22 kwietnia 1903 Schodnica
Data śmierci	7 września 1939
Zawód, zajęcie	literat
Odznaczenia

Jerzy Roman Czesław Gerżabek^[1] (ur. 22 kwietnia 1903 w Schodnicy, zm. 7 września 1939) – polski poeta, satyryk, oficer rezerwy Wojska Polskiego.

Urodził się 22 kwietnia 1903 w Schodnicy, w ówczesnym powiecie drohobyckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Władysława i Kazimiery z Wierzbickich^[2][3].

Był uczniem Zakładu Naukowo-Wychowawczego Ojców Jezuitów w Chyrowie^[4]. W 1920 jako ochotnik walczył na wojnie z bolszewikami w szeregach 205 pułku artylerii polowej^[4][2]. 3 czerwca 1921 ukończył naukę w klasie VIII zakładu w Chyrowie i zdał maturę^[5].

16 października 1926 przeprowadził się z Lwowa do Poznania, gdzie studiował^[3]. Uzyskał absolutorium na Wydziale Filozofii^[2]. Był związany z redakcją prawicowego Kuriera Poznańskiego^[6], od 1937 był kierownikiem Wydziału Prasowego Rozgłośni Poznańskiej Polskiego Radia^[7]. Mieszkał w Poznaniu przy ul. Fredry 12^[2]. Autor tekstów piosenek (m.in. „Wystarczy jedno słowo” z repertuaru Hanki Ordonówny) i audycji radiowych. Był także sekretarzem generalnym Polskiego Związku Bokserskiego^[2].

Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 w korpusie oficerów piechoty^[8]. W 1934, jako oficer rezerwy piechoty pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział do 2 pułku pancernego w Żurawicy^[9].

W kampanii wrześniowej 1939 walczył jako dowódca II plutonu szwadronu samochodów pancernych 71 dywizjonu pancernego^[10]. 2 września brał udział w wypadzie Wielkopolskiej Brygady Kawalerii na terytorium Niemiec, gdzie we wsi Załęcze jego pluton zniszczył kilka pojazdów niemieckich. 7 września dowodzony przez niego pluton otrzymał rozkaz rozpoznania drogi Poddębice–Gostków–Łęczyca. Koło Jankowa jego samochód został trafiony i spalony, a on sam miał polec^[11]. Według A. Kunerta i Z. Walkowskiego zmarł w szpitalu wojskowym i pochowany został w Ostrzeszowie^[7].

23 lutego 1928 w Poznaniu ożenił się z Zofią Małachowską (ur. 18 kwietnia 1905 w Krakowie), artystką malarką, z którą miał córkę Anną Barbarę Wandę (ur. 16 marca 1928)^[3][2].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari pośmiertnie^[12]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[2]

• Chyrowiacy służący w armji polskiej w latach 1918–1920. „Kwartalnik Chyrowski”. IV (105), listopad 1920. Przemyśl: Drukarnia Józefa Styfiego. 
• XXVII. Sprawozdanie Zakładu Naukowo-Wychowawczego OO. Jezuitów w Chyrowie z Prawem Publiczności za rok szkolny 1920/21. Chyrów: nakładem Zakładu, 1921.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Roman Abraham: Wspomnienia wojenne znad Warty i Bzury. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07712-6.
• Andrzej Krzysztof Kunert, Zygmunt Walkowski: Kronika kampanii wrześniowej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Edipresse Polska, 2005. ISBN 83-60160-99-6.
• Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938.
• Rajmund Szubański: Polska broń pancerna 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07660-X.
• Bohdan Urbankowski "Pierwsza salwa z brylantów", Gazeta Polska, nr 36 (709) 2008 r. 03-09-2008