Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| Pełne imię i nazwisko
|
Janusz Damian Sroka
|
| Data i miejsce urodzenia
|
27 września 1954
Kraków
|
| Wzrost
|
177 cm
|
| Pozycja
|
napastnik/obrońca
|
| Kariera juniorska
|
|
|
| Kariera seniorska[a]
|
|
|
| Kariera reprezentacyjna
|
|
|
| Kariera trenerska
|
|
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Dorobek medalowy
|
|
|
Janusz Sroka (ur. 27 września 1954 w Krakowie) – polski piłkarz, napastnik, młodzieżowy reprezentant Polski U-18. W 1972 roku z kadrą U-18 zdobył 3. miejsce w mistrzostwach Europy U-18 w Hiszpanii.
Wychowanek Cracovii. W jej barwach jeden raz wystąpił w ekstraklasie (23 listopada 1969), stając się przy tym najmłodszym piłkarzem w jej historii[1]. W dniu debiutu zawodnik ten miał 15 lat i 57 dni[1].
W karierze seniorskiej był graczem Szombierek Bytom. Ze względu na boiskową brutalność – jesienią 1978 roku w ciągu tygodnia złamał nogę Emilowi Szymurze (ROW Rybnik) i Jerzemu Dworczykowi graczowi Zagłębia Sosnowiec – zwany był "Marchwickim" lub "wampirem z Dąbrowy"[2]. Z Szombierkami zdobył Mistrzostwo Polski w sezonie 1979/80[3]. W kolejnym sezonie drużyna Szombierek zajmując 3. miejsce w lidze zakwalifikowała się do rozgrywek o Puchar UEFA. 16 września 1981 w czasie meczu z Feyenoordem w Rotterdamie przy stanie 0:0 Sroka nie wykorzystał rzutu karnego (których był etatowym wykonawcą), ponieważ – według słów ówczesnego trenera klubu Huberta Kostki – został zdekoncentrowany przez Willema van Hanegema rzucającego mu pod nogi podczas rozbiegu fragment murawy boiska[4]. W sezonie 1982/83 rozegrał w Szombierkach 30 meczów zdobywając 2 gole[5].
