Przejdź do zawartości

Jan Kornaus (pułkownik)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Kornaus
Ilustracja
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

23 lutego 1890
Zaczarnie

Data śmierci

31 lipca 1943

Przebieg służby
Lata służby

do 1943

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

2 Korpus Strzelców

Stanowiska

kwatermistrz korpusu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Oficer Orderu Korony Rumunii Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola

Jan Kornaus (ur. 23 lutego 1890 w Zaczarniu, zm. 31 lipca 1943) – pułkownik dyplomowany piechoty[1] Polskich Sił Zbrojnych, doktor filozofii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 lutego 1890 w Zaczarniu, w ówczesnym powiecie tarnowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Michała[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był 2 Bośniacko-Hercegowiński Pułk Piechoty[2]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[3].

7 lipca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem z 1 maja 1918, zaliczony do I Rezerwy armii z jednoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny i przydzielony do 20 Pułku Piechoty[4].

W latach 1921–1923 był wykładowcą historii wojskowej i geografii w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[5]. Od 1 czerwca 1921 jego oddziałem macierzystym był 16 pułk piechoty w Tarnowie[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 255. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Wówczas jego oddziałem macierzystym był 68 pułk piechoty we Wrześni[7]. W październiku 1924 został przydzielony ze Szkoły Podchorążych Piechoty do macierzystego pułku we Wrześni, z pozostawieniem na odkomenderowaniu w 1 dywizjonie artylerii konnej[8]. 1 listopada 1924 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza V Kursu Normalnego 1924–1926. 1 grudnia 1924 awansował na majora ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 70. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. 11 października 1926, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej. W 1928 pełnił służbę w 45 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Równem na stanowisku oficera sztabowego pułku[10]. W tym czasie uzyskał dyplom doktora filozofii na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie[11]. W marcu 1929 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Sosnowiec na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika referatu I[12]. W grudniu 1929 został przeniesiony do Dowództwa 20 Dywizji Piechoty w Baranowiczach na stanowisko szefa sztabu[13][14]. W grudniu 1932 otrzymał przydział do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi na stanowisko szefa Wydziału Mobilizacji i Uzupełnień[15][16]. 1 stycznia 1936 został wyznaczony na stanowisko szefa Wydziału Administracji Rezerw Oddziału I Sztabu Głównego w Warszawie[17]. Równocześnie został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 i 1. lokatą w korpusie oficerów piechoty[18]. Na tym stanowisku pozostawał do końca sierpnia 1939. W czasie kampanii wrześniowej 1939 pełnił służbę na stanowisku szefa Wydziału Administracji Rezerw Oddziału I Sztabu Naczelnego Wodza. W 1942 pełnił służbę w dowództwie 2 Korpusu Strzelców na stanowisku kwatermistrza. Następnie pełnił służbę w Dowództwie Jednostek Wojska na Środkowym Wschodzie. Zmarł 31 lipca 1943[1]. Pochowany na brytyjskim cmentarzu wojennym (ang. british war memorial military cemetery) w Ramli (ówczesna Palestyna)[19].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Wykaz poległych 1952 ↓, s. 203.
  2. ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 884.
  3. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 278, 884.
  4. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 77 z 16 lipca 1919, poz. 2490, 2515.
  5. ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 399, 402, 404.
  6. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 66, 701.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 41.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 14 października 1924, s. 605.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 734.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 61, 174.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929, s. 151.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929, s. 90.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 381.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 26, 490.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 414.
  16. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 131–132, 134.
  17. ↑ Regina Czarnecka, Oddział I Sztabu Głównego (Generalnego) w latach 1921–1939. Dzieje twórcy zespołu akt i przegląd zawartości inwentarza, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 20 z 1997.
  18. ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 14.
  19. ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 203 działka 3, rząd F, grób 12.
  20. ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  21. ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
  22. ↑ M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Kornaus_(pułkownik)&oldid=74368233”