Jan Kolanowski

Jan Kolanowski

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	24 października 1893 Tarnów
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	12 pułk piechoty
Stanowiska	II zastępca dowódcy pułku (kwatermistrz)
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Kolanowski (ur. 24 października 1893 w Tarnowie, zm. ?) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 24 października 1893 w Tarnowie^[1]. Pracował jako urzędnik bankowy^[1]. 12 kwietnia 1915 wstąpił do Legionów Polskich^[1]. Służył w 9. kompanii 6 pułku piechoty^[2]. 5 sierpnia 1915 awansował na sekcyjnego, a później sierżanta^[1]. 5 czerwca 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 maja 1919 podporucznikiem piechoty. Pełnił wówczas służbę w 6 pułku piechoty Legionów^[3].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 6 pp Leg. w Wilnie^[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1499. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[5]. Później został przeniesiony do 63 pułku piechoty w Toruniu i przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Toruń na stanowisko oficera instrukcyjnego. 30 listopada 1923 został przydzielony do 63 pp^[6][7]. W grudniu tego roku został przeniesiony do 6 pp Leg.^[8][9] W marcu 1925 był słuchaczem kursu dla oficerów wywiadu przy Korpusie Ochrony Pogranicza^[10]. W latach 1925–1930 służył w Oddziale II Sztabu Głównego^[11][12]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku^[13]. 2 kwietnia 1929 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1929 stopień majora w korpusie oficerów piechoty i 36. lokatą^[14][15]. W marcu 1930 został przeniesiony z Ekspozytury Oddziału II SG do 48 pułku piechoty w Stanisławowie na stanowisko dowódcy batalionu^[16][17], a w sierpniu 1935 przesunięty na stanowisko kwatermistrza^[18]. W marcu 1939 pełnił służbę w 12 pułku piechoty w Wadowicach na stanowisku II zastępcy dowódcy pułku (kwatermistrza)^[19]. W czasie kampanii wrześniowej był dowódcą Oddziału Zbierającego Nadwyżki 12 pp. Przekroczył granicę z Węgrami, gdzie został internowany. Później przekazany Niemcom i osadzony w Oflagu VI E Dorsten^[20].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6335 – 17 maja 1922^[21][22]
• Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[23]
• Krzyż Walecznych trzykrotnie^[24][25]
• Złoty Krzyż Zasługi^[26]
• Krzyż Pamiątkowy 6 pułku piechoty Legionów Polskich^[2]
• łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928 – 6 sierpnia 1929^[27]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.