Józef Poteraj

Józef Poteraj (ur. 12 stycznia 1934 w Trzaskach, zm. 16 lutego 2017^[1]) – polski pisarz, Jaworzniak, autor książek i artykułów o charakterze patriotycznym, nauczyciel szkół średnich.

Urodził się jako syn Marcelego Poteraja oraz Heleny z Żochowskich, w rodzinie wielodzietnej. Rodzice poza Józefem mieli jeszcze ośmioro dzieci. Rodzina była patriotyczna i wychowywała dzieci w poszanowaniu tradycyjnych wartości. W czasie nauki w liceum w Ostrołęce brał udział w zorganizowaniu konspiracyjnej organizacji noszącej nazwę Zjednoczonego Stronnictwa Narodowego, za udział w którym został aresztowany w 1952 przez UB. Profil organizacji był antysowiecki. Założenie Zjednoczonego Stronnictwa Narodowego w liceum w Ostrołęce okazało się ubecką prowokacją, której celem była pacyfikacja patriotycznej młodzieży, przeciwnej sowieckiej dominacji^[2]. Celem prowokacji było także wymuszenie zeznań przeciwko ks. Stanisławowi Ołdakowskiemu oraz prof. Czesławowi Blochowi^[3]. Józef Poteraj mimo ciężkiego śledztwa wytrzymał wszystko i nie dał się złamać. Ks. Ołdakowski i Czesław Bloch pozostali na wolności. Sąd rejonowy w Warszawie skazał Józefa Poteraja na 5 lat więzienia za działalność polityczną. Początkowo przebywał w więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie, w tzw. Toledo, a następnie w Progresywnym Więzieniu dla Młodocianych w Jaworznie przeznaczonym dla młodzieży politycznej. W wyniku odwilży politycznej zwolniony z więzienia w 1956. Następnie kontynuował edukację, ukończył studia polonistyczne.

Od 1989 współpracował z Jaworzniakami (miesięcznikiem Związku Młodocianych Więźniów Politycznych lat 1944–1956), tygodnikiem Głos Katolicki, Niedzielą, a także z Wrocławską Gazetą Polską. W swoich pracach podejmował problem patriotyzmu, wartości, a także roli religii w życiu polskiego narodu.

• Moje zmagania z UB
• A to moja Polska właśnie
• Wyrok za prawdę

• ... I coś we mnie pękło^[4]
• Zuzela bliska i daleka^[5]