Józef Minkina

Józef Minkina

Butrym, Granit, Jedynak

por. Józef Minkina
kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	28 stycznia 1900 Piotrków Trybunalski
Data i miejsce śmierci	lipiec 1941 Berlin
Przebieg służby
Lata służby	1919–1941
Siły zbrojne	Wojsko Polskie II RP
Jednostki	28 pułk piechoty 14 pułk piechoty batalion KOP „Podświle” 3 pułk piechoty KOP Związek Walki Zbrojnej
Stanowiska	dowódca sekcji dowódca plutonu szkolnej kompanii k.m. dowódca kompanii karabinów maszynowych dowódca kompanii granicznej dowódca kompanii piechoty
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Minkina (ur. 28 stycznia 1900 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. w lipcu 1941 w Berlinie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w Piotrkowie Trybunalskim jako syn Jana i Józefy Miniszewskiej^[1]. W roku 1914 ukończył w Pabianicach szkołę miejską, odpowiadającą czterem klasom szkoły średniej. Następnie, wobec faktu zamknięcia w czasie wojny szkół w zaborze rosyjskim, pobierał wykształcenie domowe^[2].

W dniu 13 lutego 1919 r. wstąpił ochotniczo w Łodzi do formującego się 28 pułku piechoty. W szeregach tego pułku brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej^[3]. Awansowany do rangi kaprala, wyróżnił się podczas walk toczonych przez 28 pułk Strzelców Kaniowskich w czerwcu 1920 roku. W dniu 2 czerwca tr. w czasie walk toczonych pod wsiami Borowoje i Ozierany, na czele swej sekcji wziął udział w kontrataku 9 kompanii 28 pSK i zdobył bolszewickie okopy, wypierając z nich nieprzyjaciela. Dwa dni później podczas ataku swej kompanii na wsie Łabudzie i Stachowicze, wykazał się walecznością zdobywając 3 karabiny maszynowe oraz dużo innego materiału wojennego (w tym wóz ze sprzętem telefonicznym, kancelarią i amunicją). W dniu 13 czerwca 1920 r. w czasie ataku 9 kompanii na wieś Spigalszczyzna, jako pierwszy wpadł do wsi wypierając z niej wroga^[4]. Za te czyny odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari^[5][6]. Będąc podoficerem zawodowym nadal służył w 28 pułku Strzelców Kaniowskich. W 1926 roku skierowany został do Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy, którą ukończył po dwuletnim kursie^[3].

Zarządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego^[a] został mianowany na stopień podporucznika, ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1928 roku i 33. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[7]. Zarządzeniem Ministra Spraw Wojskowych – marszałka Józefa Piłsudskiego^[b], został wcielony do 14 pułku piechoty^[8], w którym pełnił służbę do 1937 roku.

W roku 1930 zajmował 72. lokatę łączną pośród podporuczników korpusu piechoty (była to nadal 33. lokata w starszeństwie)^[9]. Zarządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej^[c] opublikowanym w dniu 3 grudnia 1930 r. został awansowany do rangi porucznika piechoty, ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 r. i 45. lokatą^[10][11]. W roku 1932 zajmował nadal 45. lokatę wśród poruczników piechoty w swoim starszeństwie^[12], a na dzień 1 lipca 1933 r. – 1628. lokatę łączną pośród poruczników piechoty (była to jednocześnie 42. lokata w starszeństwie)^[13]. W dniu 5 czerwca 1935 r. Józef Minkina zajmował już 1150. lokatę pośród wszystkich poruczników korpusu piechoty (była to zarazem 39. lokata w starszeństwie)^[14].

Pełniąc służbę we włocławskim 14 pułku piechoty zajmował stanowiska: młodszego oficera szkolnej kompanii karabinów maszynowych (we wrześniu 1930 roku)^[15], dowódcy 8 kompanii strzeleckiej (we wrześniu 1933 r.), dowódcy 3 kompanii ckm (we wrześniu 1934 roku)^[16] oraz dowódcy 2 kompanii ckm (we wrześniu 1936 roku)^[17]. Udzielał się aktywnie w życiu społecznym miasta Włocławka. Pełnił między innymi funkcję członka komisji rewizyjnej sekcji kajakarskiej Koła Przyjaciół Harcerstwa^[18].

Awansowany do stopnia kapitana został ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku i 351. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[19]. Zarządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 marca 1936 r. odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi – za zasługi w służbie wojskowej^[20].

Następnie został przeniesiony z 14 pp do Korpusu Ochrony Pogranicza i w grudniu 1937 r. przybył do batalionu KOP „Podświle” (pułk KOP „Głębokie”). Rozkazem dowódcy batalionu „Podświle” Nr 192 z dnia 24 grudnia 1937 r. został zaszeregowany pod względem wymiaru dodatku służbowego do kategorii „A”, jako dowódca kompanii k.m. w Podświlu. W styczniu 1938 r. został członkiem batalionowej komisji do rozpatrywania wniosków o nadanie Odznaki KOP „Za służbę graniczną”. Dowódca Korpusu Ochrony Pogranicza rozkazem z dnia 28 maja 1938 r. (rozkaz K.O.P. nr 25/38) nadał kapitanowi Józefowi Minkina Brązowy Medal za Długoletnią Służbę. W dniach od 13 do 15 czerwca 1938 roku przebywał na zawodach strzeleckich w pułku KOP „Głębokie”. W dniu 16 października 1938 r. dowodził w garnizonie Podświle uroczystościami zorganizowanymi z okazji święta KOP. Na mocy rozkazu wydanego przez Dowódcę KOP (rozkaz L. dz. 556/tjn. Pers. I/39 ogłoszony w rozkazie dziennym batalionu „Podświle” Nr 17 z dnia 26 stycznia 1939 r.) został przeniesiony z kompanii karabinów maszynowych na stanowisko dowódcy 2 kompanii granicznej KOP „Prozoroki”. Z tego też powodu, z dniem 30 stycznia 1939 roku, dowódca batalionu przerwał udzielony mu urlop wypoczynkowy. Nowe stanowisko objął z dniem 28 lutego 1939 roku, natomiast dowództwo kompanii k.m. zdał w dniu 18 lutego 1939 roku. Na dzień 23 marca 1939 r. nadal piastował funkcję dowódcy 2 kompanii granicznej batalionu „Podświle”^[21], zajmując w tym czasie 279. lokatę wśród kapitanów piechoty ze swojego starszeństwa^[22].

Na wrześniowe szlaki wyruszył na czele 4 kompanii piechoty II batalionu 3 pułku piechoty KOP (II batalion 3 pp KOP zmobilizowany został przez batalion KOP „Podświle”)^[23]. Ze swym oddziałem walczył na Wołyniu, udało mu się uniknąć niewoli – odłączył się od swej jednostki w trakcie walk toczonych z wojskami radzieckimi w pobliżu wsi Nawóz.

Podczas okupacji działał w konspiracji – w łódzkich strukturach Związku Walki Zbrojnej (używał pseudonimów: „Butrym”, „Granit” i „Jedynak”). Został zdradzony, a następnie w dniu 22 czerwca 1941 r. aresztowany^[e] przez gestapo w Tomaszowie Mazowieckim. Początkowo był przetrzymywany i torturowany w areszcie śledczym gestapo przy ulicy Zapiecek w Tomaszowie Mazowieckim. W późniejszym okresie został przetransportowany do więzienia Moabit w Berlinie i zamordowany w lipcu 1941 r. podczas przesłuchania.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari^[11]
• Srebrny Krzyż Zasługi^[22]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”^[24]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[24]
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę^[f]
• Odznaka Pamiątkowa 28 pułku piechoty^[24]

25 kwietnia 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”^[25].

• Wacław Zaborowski: Zarys historji wojennej pułków polskich 1918–1920. 28 pułk strzelców kaniowskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928. [dostęp 2017-09-26].
• Ministerstwo Spraw Wojskowych: Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 26.III.1921. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.Sprawdź autora:1.
• Zdzisław Ciesielski: Dzieje 14 Pułku Piechoty w latach 1918–1939. Toruń: Wyd. Adam Marszałek, 2008. ISBN 978-83-7441-937-6.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty opublikowana w „Przeglądzie Piechoty”. Zeszyt 11, listopad 1930 r.. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1930. [dostęp 2017-09-25].
• Rocznik oficerski 1932. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1932. [dostęp 2017-09-25].
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w wojsku polskim 1935–1939. Warszawa: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 978-83-7188-691-1.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. 1 lipca 1933 r.. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1933. [dostęp 2017-09-25].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. 5 czerwca 1935 r.. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1935. [dostęp 2017-09-25].
• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej i Ministra Spraw Wojskowych. [dostęp 2017-09-26].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 1930. Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej. [dostęp 2017-10-16].
• Henryk Barański, Tadeusz Kryska-Karski: Piechota 1939–1945. Zeszyt 15. Londyn: Polish Institute, 1974.