Józef Bobrowski

Józef Bobrowski

Józef Bobrowski - portret
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1927 Tarnów
Data i miejsce śmierci	9 września 1995 Kraków
Miejsce spoczynku	cmentarz Rakowicki w Krakowie
Zawód, zajęcie	dyrektor, wykładowca
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Bobrowski (ur. 19 czerwca 1927 w Tarnowie, zm. 8 września 1995 w Krakowie^[1]) – odnowiciel cmentarza Orląt Lwowskich^[2].

Ukończył studia ekonomiczne we Wrocławiu, gdzie uzyskał tytuł magistra ekonomii. W latach 1953–1974 pracował w Chemobudowie Kraków. Następnie, od 1974 do 1982, był dyrektorem Krakowskiego Zjednoczenia Budownictwa. Później pracował jako dyrektor w Energopolu. Równolegle wykładał w Akademii Ekonomicznej w Krakowie (1979–1986). Jako dyrektor lwowskiego oddziału Energopolu wspierał zachowanie pamięci polskiej na Kresach^[3][1]. W tych poczynaniach wspierała go żona Krystyna, która jeszcze po jego śmierci społecznie zajmowała się pozyskiwaniem środków finansowych na niesienie pomocy Polakom mieszkającym we Lwowie.

Najważniejszym celem i osiągnięciem życia Józefa Bobrowskiego była odnowa cmentarza Orląt we Lwowie, za co w 1990 otrzymał od Ministra Spraw Zagranicznych Krzysztofa Skubiszewskiego „Dyplom uznania za zasługi dla ratowania Polskiego dziedzictwa kulturalnego”^[4], a w 1994 Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski^[1]. Okres pobytu we Lwowie w latach 1988–1991 opisał Jerzy Janicki w „Alfabecie Lwowskim”^[5].

Po powrocie do kraju i przejściu na Józef Bobrowski włączył się do działań Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”, obejmując funkcję wiceprezesa^[1], gdzie z jego inicjatywy rozpoczęła się budowa szkoły polskiej w Wilnie. Wydał także dyspozycję w sprawie budowy Domu Polskiego w Mohylewie^[1].

Syn profesora Józefa i nauczycielki Marii z domu Brągiel. Żona Krystyna z domu Czarnik^[6][2], syn Tomasz^[3].

Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[1].