Innocenty (Tichonow)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	9 kwietnia 1922
Konsekrator	Beniamin (Kazanski)
Współkonsekrowani biskupi
Dymitr (Wołogodski)	19 maja 1923

Innocenty
	Boris Tichonow
	Arcybiskup winnicki
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	22 maja 1889 ; Irkuck
Data śmierci	lipiec 1937
	Arcybiskup winnicki
Okres sprawowania	1937
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1913
Prezbiterat	1913
Chirotonia biskupia	9 kwietnia 1922
	Multimedia w Wikimedia Commons

Innocenty, imię świeckie Boris Dmitrijewicz Tichonow (ur. 10 maja^?/22 maja 1889 w Irkucku, zm. w lipcu 1937) – biskup, następnie arcybiskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, rozstrzelany w czasie stalinowskiej wielkiej czystki.

Życiorys

Ukończył seminarium duchowne w Tomsku, następnie uzyskał tytuł kandydata teologii w Petersburskiej Akademii Duchownej. Równolegle studiował archeologię. W 1913 złożył śluby zakonne równocześnie ze święceniami kapłańskimi. W czasie I wojny światowej był kapelanem frontowym, następnie wrócił do Piotrogrodu, gdzie w 1917 został mnichem w Ławrze św. Aleksandra Newskiego oraz czynnym działaczem cerkiewnego bractwa św. Aleksandra Newskiego. Pracę duchowną łączył z działalnością uniwersytecką, badał historię kultury materialnej Rusi.

W 1921 otrzymał godność archimandryty, w roku następnym metropolita piotrogrodzki Beniamin wyświęcił go na biskupa pomocniczego eparchii piotrogrodzkiej z tytułem biskupa ładoskiego. 1 czerwca 1922 został aresztowany przez GPU pod pretekstem prowadzenia działalności kontrrewolucyjnej i zesłany do guberni archangielskiej, a następnie do Turkiestanu. Wrócił do Leningradu w 1925 i w tym samym roku został zatrzymany ponownie pod zarzutem rozprowadzania literatury antyrewolucyjnej. Został zesłany na trzy lata w okolice Norylska, po odbyciu kary zamieszkał w Archangielsku.

W 1930 został mianowany biskupem błagowieszczeńskim, jednak odmówił objęcia urzędu. W grudniu 1931 został aresztowany po raz trzeci i otrzymał wyrok trzech lat łagru, skrócony z uwagi na zły stan zdrowia. W październiku 1933 został biskupem pomocniczym eparchii nowogrodzkiej, następnie w styczniu 1937 arcybiskupem Charkowa. Przeniesiony w marcu 1937 na katedrę arcybiskupa winnickiego.

Cztery miesiące później został aresztowany przez NKWD i rozstrzelany w nieznanym miejscu.

Bibliografia

Biografia w serwisie nt. prawosławia rosyjskiego

[1] de facto do 1924

[A]

Słobodzko-ukraińscy i charkowscy	Krzysztof (Sułyma) (1799–1813) Apollo (Tereszkewicz) (1813–1817) Paweł (Sabbatowski) (1817–1826) Witalis (Borisow-Żegaczow) (1826–1832) Innocenty (Aleksandrow) (1832–1835)
Charkowscy i achtyrscy	Melecjusz (Leontowicz) (1835–1840) Smaragd (Kryżanowski) (1840–1841) Innocenty (Borisow) (1841–1848) Elpidifor (Bieniediktow) (1848) Filaret (Gumilewski) (1848–1859) Makary (Bułgakow) (1859–1868) Nektariusz (Nadieżdin) (1869–1873) Sawa (Tichomirow) (1874–1879) Justyn (Ochotin) (1879–1882) Ambroży (Kluczariow) (1882–1901) Flawian (Gorodiecki) (1901–1903) Arseniusz (Briancew) (1903–1914) Antoni (Chrapowicki) (1914–1918) Nataniel (Troicki)^[A] (1921–1927) Konstantyn (Diakow) (1927–1935) Innocenty (Letiajew) (1935–1936) Innocenty (Tichonow) (1937) Aleksander (Pietrowski) (1937–1938)
Charkowscy i bohoduchowscy	Stefan (Procenko) (1945–1960) Nestor (Tuhaj) (1961–1964) Leonid (Łobaczow) (1964–1967) Leoncjusz (Gudimow) (1967–1970) Nikodem (Rusnak) (1970–1984) Ireneusz (Seredni) (1984–1989) Nikodem (Rusnak) (1989–2011) Onufry (Łehki) (od 2012)