Ignacy Świrski

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	30 czerwca 1946
Miejscowość	Białystok
Miejsce	prokatedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Konsekrator	August Hlond
Współkonsekratorzy	Romuald Jałbrzykowski; Stanisław Kostka Łukomski
Konsekrowani biskupi
Antoni Pawłowski	27 grudnia 1952
Współkonsekrowani biskupi
Czesław Falkowski	8 maja 1949
Aleksander Mościcki	25 lutego 1952
Władysław Jędruszuk	23 czerwca 1963

Ignacy Świrski
	Sługa Boży
	Cruci adhaesit cor meum; Do krzyża przylgnęło serce moje
	Cruci adhaesit cor meum; Do krzyża przylgnęło serce moje
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	20 września 1885 ; Lisowszczyzna
Data i miejsce śmierci	25 marca 1968 ; Siedlce
	Biskup diecezjalny siedlecki
Okres sprawowania	1946–1968
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	28 października 1913
Nominacja biskupia	12 kwietnia 1946
Sakra biskupia	30 czerwca 1946
	Cytaty w Wikicytatach

Ignacy Świrski (ur. 20 września 1885 w majątku Lisowszczyzna, zm. 25 marca 1968 w Siedlcach) – polski duchowny rzymskokatolicki, profesor Akademii Duchownej w Petersburgu, profesor Uniwersytetu Wileńskiego, biskup diecezjalny siedlecki w latach 1946–1968. Sługa Boży Kościoła katolickiego.

Życiorys

Syn Michała i Emilii z Saulewiczów^[1]. Urodzony w nieistniejącym obecnie majątku Lisowszczyzna (ros. Лѣсовщина, łot. Ļesauščina) koło Dyneburga w powiecie iłłuksztańskim w Semigalii^[2]^[3], ochrzczony w kościele parafialnym w Elerne w granicach ówczesnego Cesarstwa Rosyjskiego (obecnie na Łotwie). W 1907 ukończył gimnazjum w Petersburgu i wstąpił do tamtejszego seminarium duchownego. Ukończył również wydział filozoficzny i teologiczny Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie.

Od 1914 wykładał w petersburskim seminarium, następnie na Akademii Duchownej. Podczas wojny polsko-bolszewickiej był kapelanem. Od 1921 wykładał teologię moralną na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Zajmował się głównie etyką małżeńską katolicką i prawosławną. Podczas II wojny światowej ukrywał się na terenie Wileńszczyzny, prowadząc równocześnie akcję pomocy prześladowanym Żydom. W maju 1945 został rektorem seminarium duchownego w Białymstoku.

12 kwietnia 1946 został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji siedleckiej. Sakrę biskupią przyjął 30 czerwca 1946 w prokatedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Białymstoku. Konsekrował go kardynał August Hlond, arcybiskup metropolita gnieźnieński i warszawski, w asyście Romualda Jałbrzykowskiego, arcybiskupa metropolity wileńskiego, i Stanisława Kostki Łukomskiego, biskupa diecezjalnego łomżyńskiego^[4]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Cruci adhaesit cor meum” (Do krzyża przylgnęło serce moje)^[5]. 4 lipca 1946 odbył ingres do katedry siedleckiej. Inspirował odbudowę kościołów parafialnych zniszczonych w czasie II wojny światowej. Odbudował katedrę siedlecką, uszkodzoną w czasie działań wojennych. Zarządził misje na całym Podlasiu. Propagował zwalczanie pijaństwa. Prowadził akcje charytatywne^{[potrzebny przypis]}.

Zmarł w opinii świętości po ciężkiej chorobie w Siedlcach, zostawiwszy po sobie testament rozpowszechniany później przez wiernych w odpisach^{[potrzebny przypis]}. W 2018 rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym^[6]^[7]. Od tego czasu przysługuje mu tytuł sługi Bożego.

Przypisy

↑ Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938, s. 743
↑ Akt urodzenia Ignacego Świrskiego, Archiwum Parafii w Elerne
↑ Latvijas Valsts vēstures arhīvs 2007 ^{[martwy link]}
↑ K.R. Prokop: Sakry i sukcesja święceń biskupich episkopatu Kościoła katolickiego w Polsce w XIX i XX wieku (na tle wcześniejszych okresów dziejowych). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 2012, s. 450. ISBN 978-83-7306-593-2.
↑ A.G. Miziński (red.): 100-lecie Konferencji Episkopatu Polski. Księga jubileuszowa. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2019, s. 291. ISBN 978-83-8144-179-7. [dostęp 2023-10-09].
↑ Siedlce: Rozpoczął się proces beatyfikacyjny i kanonizacyjny Sługi Bożego Biskupa Ignacego Świrskiego. episkopat.pl, 2018-03-24. [dostęp 2018-03-28].
↑ 1968. newsaints.faithweb.com. [dostęp 2020-03-27].

Linki zewnętrzne

Nota biograficzna Ignacego Świrskiego na stronie diecezji siedleckiej. [dostęp 2017-12-26].
Ignacy Świrski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-11-14] (ang.).

[1] Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938, s. 743

[2] Akt urodzenia Ignacego Świrskiego, Archiwum Parafii w Elerne

[3] Latvijas Valsts vēstures arhīvs 2007 ^{[martwy link]}

[Prokop-4] K.R. Prokop: Sakry i sukcesja święceń biskupich episkopatu Kościoła katolickiego w Polsce w XIX i XX wieku (na tle wcześniejszych okresów dziejowych). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 2012, s. 450. ISBN 978-83-7306-593-2.

[Miziński-5] A.G. Miziński (red.): 100-lecie Konferencji Episkopatu Polski. Księga jubileuszowa. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2019, s. 291. ISBN 978-83-8144-179-7. [dostęp 2023-10-09].

[Siedlce:_Rozpoczął_się_proces_beatyfikacyjny_i_kanonizacyjny_Sługi_Bożego_Biskupa_Ignacego_Świrskiego-6] Siedlce: Rozpoczął się proces beatyfikacyjny i kanonizacyjny Sługi Bożego Biskupa Ignacego Świrskiego. episkopat.pl, 2018-03-24. [dostęp 2018-03-28].

[newsaints-7] 1968. newsaints.faithweb.com. [dostęp 2020-03-27].

[1]

Biskupi diecezjalni janowscy	Feliks Łukasz Lewiński (1819–1825) Jan Marceli Gutkowski (1826–1842) Piotr Paweł Szymański (1856–1867)
Biskupi diecezjalni siedleccy	Henryk Przeździecki (1918–1939) Ignacy Świrski (1946–1968) Jan Mazur (1968–1996) Jan Wiktor Nowak (1996–2002) Zbigniew Kiernikowski (2002–2014) Kazimierz Gurda (od 2014)
Biskupi pomocniczy	Franciszek Lewiński (1826–1854) Józef Twarowski (1857–1868) Czesław Sokołowski (1919–1940) Marian Jankowski (1948–1962) Wacław Skomorucha (1963–1992) Alojzy Orszulik (1989–1992) Henryk Tomasik (1993–2009) Piotr Sawczuk (2013–2019) Grzegorz Suchodolski (od 2020)