Przejdź do zawartości

I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Długosza w Nowym Sączu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Długosza w Nowym Sączu
Liceum ogólnokształcące
Ilustracja
Każdy jest dłużeń ojczyźnie swojej tyle, na ile go stać.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Nowy Sącz

Adres

ul. Długosza 5
33-300 Nowy Sącz

Data założenia

1818

Patron

Jan Długosz

Liczba uczniów

1157[1]

Dyrektor

mgr Jacek Tomasik

Wicedyrektorzy

mgr Barbara Lorek,
mgr Grażyna Andrzejewska[2]

Członkostwo

Stowarzyszenie Szkół Aktywnych,
Stowarzyszenie na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce[3]

Położenie na mapie Nowego Sącza
Mapa konturowa Nowego Sącza, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Długosza w Nowym Sączu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Długosza w Nowym Sączu”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Długosza w Nowym Sączu”
Ziemia49°37′18,38″N 20°41′42,09″E/49,621772 20,695025
Strona internetowa

I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Długosza w Nowym Sączu – najstarsza szkoła ponadpodstawowa w Nowym Sączu i regionie. Do 2019 był to Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1 im. Jana Długosza w Nowym Sączu.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
  • 4.XI.1818 – otwarcie sześcioklasowego gimnazjum, 140 uczniów pobiera nauki w budynku przy ul. Pijarskiej
  • 1838 – gimnazjum przekazano jezuitom, szkoła mieści się w budynku przy ul. Piotra Skargi
  • 1867 – zorganizowanie pełnego ośmioklasowego gimnazjum, pierwszy egzamin dojrzałości
  • 1868 – przejście pod nadzór nowo utworzonej C.K. Rady Szkolnej Krajowej
  • 1870 – założenie bursy im. Tadeusza Kościuszki
  • 17 kwietnia 1894 – pożar Nowego Sącza, ogień trawi jeden z budynków szkolnych
  • 23 kwietnia 1894 – wznowienie nauki w nowym budynku przy ul. Długosza 5
  • 1 września 1907 – rozpoczęła działalność samodzielna filia c. k. Gimnazjum Wyższego, mieszcząca się w realności R. Pisza przy ul. Wąsowiczów, kierownikiem filii, a następnie gimnazjum został dr Stanisław Klemensiewicz
  • 1908 – filia została przekształcona w c. k. Gimnazjum II, późniejsze Państwowe Gimnazjum II im. Króla Bolesława Chrobrego
  • 1908 – w związku z utworzeniem nowej placówki dotychczasowy zakład otrzymał nazwę „c. k. Gimnazjum I Wyższe”
  • 1912–1918 – liczny udział uczniów I Gimnazjum w tajnej działalności patriotycznej i walkach wyzwoleńczych
  • 11 listopada 1918 – w stulecie szkoły uroczystość patriotyczna – manifestacyjne otwarcie szkoły pod białym Orłem
  • 1925–1926 – szkoła przyjmuje nazwę Państwowe I Gimnazjum im. Jana Długosza w Nowym Sączu
  • 1933–1934 – reforma szkolna tzw. jędrzejewiczowska – wprowadzenie dwustopniowej szkoły średniej ogólnokształcącej. Zarządzeniem Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z 1937 zostało utworzone „I Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Jana Długosza w Nowym Sączu” (państwowa szkoła średnią ogólnokształcąca, złożoną z czteroletniego gimnazjum i dwuletniego liceum), po wejściu w życie tzw. reformy jędrzejewiczowskiej szkoła miała charakter męski, a wydział liceum ogólnokształcącego był prowadzony w typie matemtycznym[4]. Pod koniec lat 30. szkoła funkcjonowała pod adresem ulicy Jana Długosza 1[4].
  • 1939–1945 – zamknięcie Gimnazjum – w budynku szkoły mieści się szkoła policyjna[5] – okres tajnego nauczania
  • luty 1945 – wznowienie nauki w różnych budynkach szkolnych
  • od 7 maja 1946 – regularna nauka we własnym budynku szkolnym
  • od 1 września 1948 – wprowadzenie czteroklasowego gimnazjum z nazwami klas: ósma, dziewiąta, dziesiąta, jedenasta
  • 1952–1957 – liceum jako podległe TPD jest szkołą świecka, koedukacyjną
  • 1957–1958 – powrót do dawnej nazwy i męskiego typu szkoły
  • 1964 – ponowne wprowadzenie koedukacji
  • 1966–1967 – szkoła została uznana za jedną z pięciu w województwie krakowskim tzw. szkół wiodących
  • 1967–1968 – w związku z reformą szkolnictwa szkoła przejmuje pierwszych absolwentów ośmioklasowych szkół podstawowych
  • 1968–1969 – uroczyste obchody 150-lecia szkoły, wydanie monografii szkoły mgr Antoniego Sitka, szkoła otrzymała złotą odznakę „Zasłużony dla Rozwoju Ziemi Sądeckiej”
  • 1972 – remont generalny budynku, założenie centralnego ogrzewania
  • 1973 – Instytut Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych uznał szkołę za wzorową w pierwszym etapie wdrażania nowoczesnego systemu dydaktyczno-wychowawczego
  • 1974 – powstał hymn szkoły – słowa: mgr U. Adamek, muzyka: mgr J. Pach
  • 1975 – pierwszy większy sukces w olimpiadach przedmiotowych – Tomek Podgórski laureatem Centralnej Olimpiady Historycznej
  • 1976 – powstanie drużyny ZHP „SEKATOR”
  • 1978 – Wojewódzka Rada Narodowa nadała I L.O. Złotą Odznakę „Za zasługi dla Województwa Nowosądeckiego”
  • 1979 – oddanie do użytku sali gimnastycznej
  • 1979 – Ministerstwo Oświaty i Wychowania przyznaje szkole Medal Komisji Edukacji Narodowej
  • 1983 – wizyta ministra Oświaty i Wychowania, prof. dr hab. Bolesław Farona absolwenta I L.O. z roku 1954
  • 1983 – I rajd szkolny – tradycja utrzymywana do dziś
  • 10 maja 1985 – odsłonięcie popiersia patrona szkoły Jana Długosza
  • październik 1986 – przyjęcie szkoły do klubu UNESCO
  • 6 grudnia 1986 – sesja naukowa pt.: „Zapewnić światu pokój”
  • październik 1985 – udział przedstawicieli I LO w zjeździe szkół 100-letniej tradycji
  • 1988 – uroczyste obchody 170-lecia szkoły
  • 1998 – uroczyste obchody 180-lecia szkoły
  • 1999 – utworzone zostaje przy I LO – Gimnazjum i szkoła otrzymuje nazwę: Zespół Szkół Ogólnokształcących Nr 1 im. Jana Długosza w Nowym Sączu
  • 2017 – rozpoczęcie stopniowego wygaszania I Gimnazjum
  • 2018 – uroczyste obchody 200-lecia szkoły.
  • 2024 – obchody 206-lecia szkoły[6]

Szkoła obecnie

[edytuj | edytuj kod]

Chór „Scherzo”

[edytuj | edytuj kod]

Chór I Liceum Ogólnokształcącego w Nowym Sączu „Scherzo” (z wł. żart) – powstał w 1987 r. Jest czterogłosowym chórem mieszanym skupiającym młodzież z kilku szkół sądeckich. Liczy około 60 osób w wieku 15–18 lat. Zespół pracuje również w dwóch formacjach: jako zespół wokalny wykonujący madrygały i chansonne oraz chór kameralny śpiewający muzykę dawną. Repertuar zespołu obejmuje głównie muzykę polską okresu Renesansu oraz współczesną, m.in. fragmenty „Carmina Burana” C. Orffa i „Misa Criolla” A. Ramireza[potrzebny przypis]. Jest zdobywcą wielu nagród na konkursach ogólnopolskich[7]. Nagrał i wydał dwie kasety ze swoim repertuarem. Koncertował za granicą m.in. w Niemczech, Włoszech, Francji, Belgii i Anglii. W latach 1993 i 1997 wystąpił z koncertami u papieża Jana Pawła II. Ponadto występował w ratuszu i sądeckich kościołach, uczestniczył w wielu uroczystościach miejskich i wojewódzkich, prowadził audycje muzyczne dla szkół. W latach 1991–95 chór działał pod patronatem Młodzieżowego Domu Kultury. W 1996 r. powstało Stowarzyszenie wspierające chór organizacyjnie. Zespół podnosi swój poziom artystyczny m.in. na wakacyjnych obozach szkoleniowo-wypoczynkowych. Jego działalność jest finansowana przez Ministerstwo Edukacji Narodowej, Wydział Kultury Urzędu Miejskiego, Kuratorium Oświaty, Radę Szkoły oraz wielu sponsorów prywatnych[potrzebny przypis].

Festiwal Młodych Talentów

[edytuj | edytuj kod]

W rok 1971 młodzież działająca w Samorządzie Szkolnym wpadła na pomysł zorganizowania przeglądu artystycznego, w którym talenty mogliby zaprezentować uczniowie. Pod kierunkiem prof. Józefy Piwowar i prof. Wojciecha Froehlicha, młodzież przygotowała I Festiwal Młodych Talentów. Uczniowie prezentowali swoje uzdolnienia w konkurencjach: gra na instrumencie, śpiew solowy, recytacja, taniec, gra zespołu muzycznego, kabaret oraz rysunek z natury. Do 1980 r. odbywał się on rokrocznie. W latach 1982 i 1983 młodzież doprowadziła do zorganizowania kolejnych koncertów festiwalowych. W 1989 r. młodzież pod wodzą prof. Barbary Porzucek zorganizowała kolejny XIII Festiwal. Tradycja jest kontynuowana.

Biblioteka

[edytuj | edytuj kod]

Biblioteka mieści się w budynku głównym szkoły na parterze. Posiada wypożyczalnię i czytelnię. Obecnie[kiedy?] liczy około 19 300 woluminów. Są również czasopisma podarowane: w języku niemieckim, angielskim i rosyjskim oraz „POLITYKA”. Z czytelni mogą korzystać również osoby nie związane ze szkołą. Liczba odwiedzin, która w tym roku[kiedy?] przekroczyła już 1300.

Cimelia biblioteki szkolnej:

  • Nałęcz, Romans z dziejów polskich. 1828
  • Władysław Syrokomla, Dwie koronacye Sasów. 1854
  • Piotr Skarga, Kazanie sejmowe. 1857
  • J. Przyborowski, Wiadomości o życiu i pismach Jana Kochanowskiego. 1857
  • Mikołaj Rej, Żywot człowieka poczciwego. 1859
  • S.B.Linde, Słownik języka polskiego. 1859
  • Wespazjan Kochowski, Pisma wierszem i prozą. 1859

Osoby związane ze szkołą

[edytuj | edytuj kod]

Nauczyciele

[edytuj | edytuj kod]

Absolwenci

[edytuj | edytuj kod]

W ciągu 183 lat szkołę ukończyło 11421 absolwentów, wśród nich znalazło się wiele znakomitości polskiej nauki, kultury i polityki. Słynni absolwenci „Długosza”:

1818 – 1867

[edytuj | edytuj kod]

1867 – 1918

[edytuj | edytuj kod]
Abiturienci z 1914
  • Stefan Dul – podpułkownik piechoty Armii Krajowej, kawaler Virtuti Militari
  • Adam Dzianott – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego
  • Władysław Kiełbasa (1893–1939) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego
  • Ferdynand Markiewicz – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Virtuti Militari
  • Karol Mika – porucznik Wojska Polskiego
  • Bronisław Pieracki – członek Związku Strzeleckiego, legionista, minister spraw wewnętrznych, poseł na Sejm RP
  • Józef Życzkowski – dyrygent i pedagog, wykładowca Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie
  • Józef Motyka – botanik, profesor systematyki roślin i geografii roślin Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

1918 – 1939

[edytuj | edytuj kod]
  • Henryk Barycz – profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, historyk
  • Jan Flis – profesor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie, znany geograf
  • Stefan Jarosz – badacz Alaski, znany podróżnik
  • Julian Lambor – profesor Politechniki Warszawskiej, znany hydrolog
  • Andrzej Pelczar – historyk, organizator i dyrektor Biblioteki Gdańskiej PAN
  • Emanuel Ringelblum – polsko-żydowski historyk, pedagog i działacz społeczny
  • Józef Wąsowicz – profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza i Uniwersytetu Wrocławskiego, geograf i kartograf
  • Zdzisław Wójcik – ambasador w Libanie i Kuwejcie

1945 – 2020

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. EduS@cz – Platforma vEdukacja. [dostęp 2013-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-18)].
  2. Grono pedagogiczne. dlugosz.edu.pl. [dostęp 2024-09-08].
  3. Oficjalna strona internetowa Stowarzyszenia na rzecz Najstarszych Szkół w Polsce (I LO pozycja 59)
  4. a b Wykaz państwowych liceów i gimnazjów ogólnokształcących Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Krakowskiego”. Nr 8, s. 270-271, 31 października 1938. 
  5. Aby uzupełnić niedobory kadrowe PP, powołano 1 października 1941 roku w Nowym Sączu Szkołę Policyjną Policji Pomocniczej Generalnego Gubernatorstwa. Przez cały okres istnienia (do sierpnia 1944 roku) przeszkoliła ona 2800-3000 kandydatów. Komendantem szkoły był major Wincenty Strohe, a jego pierwszym zastępcą – major Antoni Pikor.
  6. 206 lat tradycji i wychowywania kolejnych pokoleń – sądecki „Długosz” obchodzi rocznicę powstania [online], www.dts24.pl, 4 listopada 2024 [dostęp 2024-11-06] (pol.).
  7. Młodzieżowy Chór "Scherzo", Nowy Sacz [online], chortownia.org [dostęp 2024-11-27].
  8. Milena Ingielewicz-Citak, Profesor Leszek Bednarczuk – o pasji do języków indoeuropejskich i o źródłach fascynacji tematyką mickiewiczowsko-wileńską, „Rocznik SNPL”, 18, 2018.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]