Przejdź do zawartości

Hriňová

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hriňová
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Słowacja

Kraj

 bańskobystrzycki

Powiat

Detva

Burmistrz

Stanislav Horník[1]

Powierzchnia

126,46[2] km²

Wysokość

500 m n.p.m.

Populacja (2023)
• liczba ludności
• gęstość


7 023[3]
55,71[4] os./km²

Nr kierunkowy

0 45

Kod pocztowy

962 05

Tablice rejestracyjne

DT

Położenie na mapie kraju bańskobystrzyckiego
Mapa konturowa kraju bańskobystrzyckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Hriňová”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, w centrum znajduje się punkt z opisem „Hriňová”
Ziemia48°34′24″N 19°31′22″E/48,573333 19,522778
Strona internetowa

Hriňová (niem. Hrinau, węg. Herencsvölgy) – miasto na Słowacji w kraju bańskobystrzyckim, nad rzeką Slatiną, w pó��nocno-wschodnim zakątku Kotliny Zwoleńskiej. W 2011 roku liczyło 7814 mieszkańców. Jest obecnie (dane z 2005 r.) ósmym co do wielkości powierzchni miastem Słowacji, o rozciągłości wschód-zachód 17 km, zaś północ-południe 13 km.

Hriňová powstała w XVIII w. jako osada leśna ówczesnej wsi Detva. Prawa samodzielnej gminy uzyskała w 1890 r. Za czasów czechosłowackich była największą powierzchniowo wsią w państwie: liczyła 11 większych osad oraz wiele mniejszych przysiółków i pojedynczych gospodarstw, rozrzuconych po okolicznych łazach. Po II wojnie jako jedna z nielicznych wsi w Czechosłowacji nie podległa przymusowej kolektywizacji – okazało się to niemożliwe do przeprowadzenia ze względu na rozległość terenu oraz znaczne rozrzucenie ról i pastwisk. Dopiero po wejściu Słowacji do Unii Europejskiej powstało tu pierwsze zrzeszenie rolnicze („Svojpomocné družstvo jednotlivo hospodáriacich roľníkov”), powołane w celu łatwiejszego ubiegania się o unijne środki pomocowe. Prawa miejskie uzyskała Hriňová 1 stycznia 1989 r., jednak do dzisiejszego dnia znaczna część ludności mieszka w ok. 30 osiedlach, rozrzuconych wśród okolicznych wzgórz. W najmniejszej osadzie o nazwie Mangutove żyło w 2005 r. tylko 17 osób.

Od początków XIX w. do 1915 r. działała tu huta szkła, na przełomie XIX i XX w. jedna z najnowocześniejszych w ówczesnych Węgrzech. Powstał również tartak parowy i leśna kolej wąskotorowa, wiodąca do miejscowości Kriváň i normalnotorowej linii kolejowej ZwoleńŁuczeniec. Po II wojnie światowej powstały duże zakłady mechaniczne związane z niedalekimi zakładami w Detvie, produkujące również na rzecz przemysłu zbrojeniowego. W latach 80. XX w. zatrudniały one ok. 1900 pracowników, w 2005 r. – już tylko 400.

Miejscowość znana jest jako miejsce znalezienia w 1929 r. „skarbu”, na który składało się 14 rzymskich denarów z II w. n.e. Zachowane liczne przykłady drewnianej architektury ludowej (domy konstrukcji zrębowej o charakterystycznych wnętrzach), na cmentarzu cenne drewniane krzyże nagrobne. Dobrze zachowany folklor.

Na północ od miasta sztuczny zbiornik wodny Hriňová.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zoznam zvolených starostov a primátorov podľa obcí, miest a mestských častí. Štatistický úrad Slovenskej republiky, 2014. [dostęp 2017-10-07]. (słow.).
  2. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: 126,46S_SK, om7014rr_ukaz: Rozloha (Štvorcový meter).
  3. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Počet obyvateľov podľa pohlavia - obce (ročne). www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7101rr_obc: AREAS_SK.
  4. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: AREAS_SK.