Henryk de Lapierre

Henryk de Lapierre
	podporucznik
Data i miejsce urodzenia	18 lutego 1899 ; Aleksandrów Kujawski
Data i miejsce śmierci	7 lipca 1977 ; Londyn
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Wojsko Polskie we Francji; Armia Krajowa
Jednostki	13 Dywizjon Artylerii Konnej,; 1 Wileński Pułk Artylerii Lekkiej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; obrona Lwowa; II wojna światowa; kampania francuska 1940
	Odznaczenia

Henryk de Lapierre (ur. 18 lutego 1899 w Aleksandrowie Kujawskim, zm. 7 lipca 1977 w Londynie) – oficer Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 18 lutego 1899 w Aleksandrowie Kujawskim^[1]^[2]^[a]. W 1914 ukończył III klasę w C. K. V Gimnazjum we Lwowie^[3], a w 1918 ukończył VII klasę w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie (w obu przypadkach w jego klasie był także Jan de Lapierre, ur. 1900, podporucznik rezerwy w korpusie oficerów sanitarnych Wojska Polskiego, późniejszy okulista)^[4]^[5]^[6].

Uczestniczył w I wojnie światowej^[2]. Działał w Polskiej Organizacji Wojskowej^[2]. U kresu wojny w listopadzie 1918 uczestniczył w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej^[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Był oficerem rezerwowym 13 Dywizjonu Artylerii Konnej w Brodach^[2]. Ukończył studia prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie^[2].

W 1940, w stopniu podporucznika, służył w Wojsku Polskim we Francji. Został przydzielony do 1 Wileńskiego Pułku Artylerii Lekkiej na stanowisko dowódcy plutonu w 7. baterii^[7]^[2]. W czasie kampanii francuskiej dostał się do niemieckiej niewoli^[2]. W późniejszym czasie był żołnierzem Armii Krajowej^[2].

Po wojnie pozostał na emigracji^[2]. Latem 1945 w Londynie wszedł w skład Komitetu Organizacyjnego Samopomocy Wojska^[8]^[9].

Był żonaty z Irmą de Lapierre, primo voto Domaradzką (1901–1980)^[1].

Zmarł 8 lipca 1977 w Londynie^[2].

Razem z żoną jest pochowany w kolumbarium przy kościele św. Andrzeja Boboli w Londynie^[1].

Odznaczenia

Krzyż Walecznych (dwukrotnie)^[2]

Uwagi

↑ Nie należy mylić z Henrykiem de Lapierre, żyjącym w latach 1875–1937, porucznikiem kawalerii Wojska Polskiego. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 270, 834. Henryk de Lapierre. Nekrolog. „Kurier Warszawski”. Nr 207, s. 7, 30 lipca 1937. Henryk Stanisław Mamert Lapierre h. Kamieńczyk. sejm-wielki.pl. [dostęp 2018-11-29].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Karolina Grodziska: Polskie groby na cmentarzach Londynu. Tom drugi, wyd. PAU, Kraków 2001, s. 385.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 33, s. 96, Grudzień 1977. Koło Lwowian w Londynie.
↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. V Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1914. Lwów: 1914, s. 72.
↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1917/18. Lwów: 1918, s. 18.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 223, 773.
↑ Wanda Niemczycka Babel: Z dziennika podróży w czas przeszły. Święty Jan Kulczyk. lwow.com.pl. [dostęp 2018-11-29].
↑ Kosior 1965 ↓, s. 136.
↑ Tadeusz Kondracki: Polskie Organizacje Kombatanckie w Wielkiej Brytanii w latach 1945–1948. Warszawa: Neriton, 2006, s. 127. ISBN 978-83-89729-60-6.
↑ Powstanie Samopomocy Wojska. spk-wb.com. [dostęp 2018-11-29].

Bibliografia

Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
Zygmunt Kosior: Bitwa pod Lagarde. Studium. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.

[3] Nie należy mylić z Henrykiem de Lapierre, żyjącym w latach 1875–1937, porucznikiem kawalerii Wojska Polskiego. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 270, 834. Henryk de Lapierre. Nekrolog. „Kurier Warszawski”. Nr 207, s. 7, 30 lipca 1937. Henryk Stanisław Mamert Lapierre h. Kamieńczyk. sejm-wielki.pl. [dostęp 2018-11-29].

[KG-1] Karolina Grodziska: Polskie groby na cmentarzach Londynu. Tom drugi, wyd. PAU, Kraków 2001, s. 385.

[BKL-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 33, s. 96, Grudzień 1977. Koło Lwowian w Londynie.

[4] Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. V Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1914. Lwów: 1914, s. 72.

[5] Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1917/18. Lwów: 1918, s. 18.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934223,_773-6] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 223, 773.

[7] Wanda Niemczycka Babel: Z dziennika podróży w czas przeszły. Święty Jan Kulczyk. lwow.com.pl. [dostęp 2018-11-29].

[CITEREFKosior1965136-8] Kosior 1965 ↓, s. 136.

[9] Tadeusz Kondracki: Polskie Organizacje Kombatanckie w Wielkiej Brytanii w latach 1945–1948. Warszawa: Neriton, 2006, s. 127. ISBN 978-83-89729-60-6.

[10] Powstanie Samopomocy Wojska. spk-wb.com. [dostęp 2018-11-29].

[1]