Przejdź do zawartości

Helena Baudisch

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Helena Baudisch z d. Rakoczy
Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1910
Gliwice

Data i miejsce śmierci

17 czerwca 1989
Opole

Informacje klubowe
Klub

Roździeń Szopienice (1928–1930), Pogoń Katowice (1931–1936)

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce
złoto Kraków 1928 sztafeta 4 × 200 m
srebro Warszawa 1929 sztafeta 4 × 100 m
srebro Bydgoszcz 1930 80 m przez płotki
brąz Warszawa 1934 sztafeta 4 × 100 m
brąz Warszawa 1934 sztafeta 4 × 200 m
Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce Kraków 1935. Helena Rakoczy – czwarta z lewej strony

Helena Baudisch z d. Rakoczy (ur. 3 grudnia 1910 w Gliwicach, zm. 17 czerwca 1989 w Opolu) – polska lekkoatletka. Pięciokrotna medalistka Mistrzostw Polski Seniorów w Lekkoatletyce oraz trzykrotna rekordzistka Polski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Córka Aleksandra Rakoczego i Matyldy Rakoczy z d. Duscha. Zawodniczka klubów sportowych Roździeń Szopienice (w latach 1928–1930) i Pogoń Katowice (w latach 1931–1936)[1].

W roku 1939 wyszła za mąż za Leopolda Baudischa. W czasie okupacji mieszkała w Krakowie gdzie razem z mężem brała czynny udział w działalności konspiracyjnej. Była żołnierzem Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej w ramach organizacyjnych "Ubezpieczalni" i Inspektoratu "Maria". W początkowym okresie zajmowała się kolportowaniem ulotek pisanych i wydawanych w swoim mieszkaniu w Krakowie przy ul. Kordeckiego. W roku 1940 aresztowana przez Gestapo i osadzona w więzieniu na Montelupich w Krakowie, w którym przebywała od stycznia 1940 do sierpnia 1940. Po wyjściu z więzienia działała jako łączniczka w ramach "Ubezpieczalni" w Krakowie głównie przy mężu Leopoldzie, który należał do Sztabu Szefostwa Produkcji Konspiracyjnej Broni "Ubezpieczalnia". Brała też udział w produkcji granatów oraz ich transporcie. Na skutek zagrożenia aresztowaniem w kwietniu 1944 wraz z mężem i trójką małych dzieci zostaje ulokowana w Lasach Chroberskich na terenie Inspektoratu "Maria", gdzie jej mąż zostaje przeniesiony na stanowisko oficera broni w sztabie Inspektoratu[2]

Po wojnie wraz z mężem zamieszkała w Opolu. Mieli czworo dzieci: Antonina (1941–1985), Maciej (1942–2021), Jacek (1942–2021) i Michał (1945–2020).

Osiągnięcia[1]

[edytuj | edytuj kod]

Rekordy życiowe[1]

[edytuj | edytuj kod]
Konkurencja Data i miejsce wynik
bieg na 100 m 24.08.1930 Katowice 13,8 s
bieg na 200 m 05.10.1930 Królewska Huta 31,0 s
bieg na 80 m przez płotki 27.07.1930 Bydgoszcz 13,9 s
skok w dal 18.05.1930 Katowice 4,70 m
skok wzwyż 28.06.1930 Królewska Huta 1,32 m
rzut dyskiem 10.06.1934 Czeladź 29,63 m
rzut oszczepem 08.05.1932 Katowice 27,49 m
3-bój 24.08.1930 Katowice 117
5-bój 05.10.1930 Królewska Huta 2 737,05

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Henryk Kurzyński i inni, Historia polskiej kobiecej lekkoatletyki w okresie międzywojennym, Wydanie II elektroniczne, Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, styczeń 2019, s. 314-315, OCLC 297538798 [dostęp 2023-03-19].
  2. Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski, Inspektorat AK "Maria" w walce., t. Tom II Kryptonim "Michał"-"Maria" (1943-VI.1944) Część I, Elbląg 2001, s. 218, ISBN 83-903320-0-0.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Henryk Kurzyński, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Tadeusz Wołejko: Historia polskiej kobiecej lekkoatletyki w okresie międzywojennym. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. OCLC 297538798.
  • Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski: Inspektorat AK "Maria" w walce, Tom II Kryptonim "Michał"-"Maria" (1943-VI.1944) Część I. Elbląg 2001, s. 205-222. ISBN 83-903320-0-0.
  • Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski: Rzeczpospolita partyzancka. Warszawa: Instytut wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1173-4.