Grzegorz Niziołek

Grzegorz Niziołek
Państwo działania	Polska
Data urodzenia	1962
	Profesor nauk humanistycznych
	Specjalność: teatrologia
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1997
Habilitacja	2004
Profesura	28 lipca 2015
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński; Akademia Sztuk Teatralnyc w Krakowie
	Odznaczenia

Grzegorz Niziołek (ur. 1962^[1]) – polski teatrolog, literaturoznawca i nauczyciel akademicki, profesor nauk humanistycznych.

Życiorys

W 1986 ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Na Wydziale Filologicznym tej samej uczelni uzyskiwał kolejne stopnie z nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa – w 1997 doktora, a w 2004 doktora habilitowanego. W 2015 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych^[2].

Zawodowo związany z macierzystą uczelnią, gdzie doszedł do stanowiska profesora nadzwyczajnego w Katedrze Teatru i Dramatu. Został także profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Reżyserii Dźwięku Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie^[2]^[3]. W pracy naukowej zajął się zagadnieniami poświęconymi m.in. polskiemu teatrowi w XX i XXI wieku, sztuce reżyserii, tradycji romantycznej w polskim teatrze oraz krytyce teatralnej^[4].

Od 2004 do 2007 był kierownikiem literackim Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Zainicjował festiwal teatralny „re_wizje”, pełniąc funkcję dyrektora artystycznego w dwóch pierwszych edycjach. W latach 2008–2010 razem z Agatą Siwiak zajmował stanowisko dyrektora artystycznego Festiwalu Dialogu Czterech Kultur w Łodzi^[3]. Współtworzył czasopismo teatralne „Didaskalia”, w którym objął funkcję redaktora naczelnego^[4].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2006 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi^[5], a w 2015 Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[6]. W czerwcu 1997 został uhonorowany nagrodą Krakowska Książka Miesiąca za książkę Sobowtór i utopia^[7]. W 2013 za publikację Polski teatr Zagłady został wyróżniony Nagrodą im. Jana Długosza^[3]^[8].

Życie prywatne

W 2017 na łamach dwumiesięcznika „Replika” dokonał publicznego coming outu jako gej^[9].

Wybrane publikacje

Sobowtór i utopia. Teatr Krystiana Lupy, Kraków 1997.
„Dziady” od Wyspiańskiego do Grzegorzewskiego (współredaktor), Kraków 1999.
Sny, komedie, medytacje, Kraków 2000.
Ciało i słowo: szkice o teatrze Tadeusza Różewicza, Kraków 2004.
Warlikowski: extra ecclesiam, Kraków 2008.
Zła pamięć: przeciw-historia w polskim teatrze i dramacie, Wrocław 2012.
Polski teatr Zagłady, Warszawa 2013.
The Polish Theatre of the Holocaust, Londyn 2019.

Przypisy

↑ Grzegorz Niziołek: Polski teatr Zagłady. instytut-teatralny.pl. [dostęp 2019-06-14].
↑ ^a ^b Prof. dr hab. Grzegorz Niziołek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2016-07-31] .
↑ ^a ^b ^c Grzegorz Niziołek. krytykapolityczna.pl. [dostęp 2016-07-31].
↑ ^a ^b Prof. dr hab. Grzegorz Niziołek. uj.edu.pl. [dostęp 2016-07-31].
↑ M.P. z 2007 r. nr 23, poz. 256
↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].
↑ Laureaci nagrody „Krakowskiej Książki Miesiąca” w latach 2009–1995. biblioteka.krakow.pl. [dostęp 2023-07-31].
↑ Witold Mrozek: Czy można przegapić Holocaust? Pyta Grzegorz Niziołek, laureat Nagrody Długosza. wyborcza.pl, 5 listopada 2014. [dostęp 2019-10-24].
↑ Mogę mówić. replika-online.pl, 28 września 2017. [dostęp 2019-05-03].

[1] Grzegorz Niziołek: Polski teatr Zagłady. instytut-teatralny.pl. [dostęp 2019-06-14].

[ln-2] Prof. dr hab. Grzegorz Niziołek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2016-07-31] .

[kp-3] Grzegorz Niziołek. krytykapolityczna.pl. [dostęp 2016-07-31].

[uj-4] Prof. dr hab. Grzegorz Niziołek. uj.edu.pl. [dostęp 2016-07-31].

[5] M.P. z 2007 r. nr 23, poz. 256

[6] Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].

[7] Laureaci nagrody „Krakowskiej Książki Miesiąca” w latach 2009–1995. biblioteka.krakow.pl. [dostęp 2023-07-31].

[8] Witold Mrozek: Czy można przegapić Holocaust? Pyta Grzegorz Niziołek, laureat Nagrody Długosza. wyborcza.pl, 5 listopada 2014. [dostęp 2019-10-24].

[9] Mogę mówić. replika-online.pl, 28 września 2017. [dostęp 2019-05-03].

[1]