Granat RGZ-89
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Zakłady Metalowe Dezamet |
Przeznaczenie | |
Data konstrukcji | |
Lata produkcji |
1995– do chwili obecnej |
Dane techniczne | |
Wysokość |
98 mm (nieuzbrojony) |
Średnica |
58 mm |
Masa |
370 g (uzbrojony) |
Materiał wybuchowy |
106 g |
Typ zapalnika |
UZRG lub UZRGM |
Opóźnienie |
2,8 - 3,2 s |
Zasięg rzutu |
25 - 30 m |
Promień rażenia |
5 m |
Liczba odłamków |
~700 o średniej masie 0,13 g |
Użytkownicy | |
Polska |
Ręczny Granat Zaczepny wz. 89 (RGZ-89) – polski granat zaczepny produkowany przez Zakłady Metalowe Dezamet w Nowej Dębie.
Historia konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]W 1987 roku w Katedrze Konstrukcji i Eksploatacji Uzbrojenia Klasycznego (obecnie Instytut Techniki Uzbrojenia) Wojskowej Akademii Technicznej rozpoczęto prace nad nowym granatem, który miał zastąpić granaty RG-42. Nowy granat miał być skuteczniejszy a przy tym łatwiejszy i tańszy w produkcji (granat RG-42 wywodził się z czasów drugiej wojny światowej i charakteryzował się skomplikowaną technologią produkcji). Wymagano także, aby odłamki nowego granatu przy wysokiej skuteczności rażenia celu nie zagrażały rzucającemu żołnierzowi.
Prace rozpoczęły się w 1989 r. Zespół konstrukcyjny tworzyli S. Ciepielski, S. Derecki, Z. Jopek, S. Majewski, J. Szymański i E. Włodarczyk.
Wstępne teoretyczne obliczenia zostały przeprowadzone w ramach pracy magisterskiej przez podporucznika Jacka Walczewskiego (którego promotorem był pułkownik dr inż. Sylwester Majewski, członek zespołu konstrukcyjnego)[1].
Konstruktorzy po przebadaniu kilku wersji granatu zdecydowali się na granat z korpusem z tworzywa sztucznego z wkładką odłamkową w postaci spiralnego drutu duraluminiowego. Prace konstrukcyjne zakończono w 1992 roku. W 1995 roku produkcję granatu rozpoczęły Zakłady Metalowe Dezamet w Nowej Dębie[2].
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Granat RGZ-89 jest granatem zaczepnym. Głównym elementem jest korpus (wykonany z tworzywa sztucznego) zawierający wkładkę odłamkową mającą postać spiralnie zwiniętego drutu o przekroju prostokątnym (nacięcia po wewnętrznej stronie spirali wymuszają fragmentację wkładki). Wewnątrz korpusu znajduje się materiał wybuchowy (heksogen). Korpus od dołu jest zamknięty denkiem. Korpus jest od zewnątrz karbowany. W górnej części korpusu znajduje się gniazdo zapalnika UZRG lub UZRGM.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jacek Walczewski, Projekt ręcznego granatu zaczepnego, Praca dyplomowa, Wojskowa Akademia Techniczna, Wydział Elektromechaniczny, Warszawa 1990
- ↑ Oferta zakładów Dezamet
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jacek Szymański, RGZ-89, Nowa Technika Wojskowa 11/95. ISSN 1230-1655
- Zbigniew Gwóźdź, Zabójcze "pigułki", Komandos 11/96. ISSN 0867-8669
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.