Gorzelnik

Gorzelnik – osoba pracująca w gorzelni zajmująca się produkcją wysokoprocentowego spirytusu surowego w wyniku alkoholowej fermentacji cukrów i wydzielanie tego spirytusu ze sfermentowanego zacieru przez destylację^[1].

W dawnej Polsce w X–XIII wieku, osoba służebna zajmująca się wytwarzaniem alkoholu na potrzeby dworu książęcego. Nazwa zawodu pochodzi od słowa gorzałka^[2], jak pod koniec średniowiecza we wschodniej Europie określano wódkę.

W XIX wieku nastąpił gwałtowny popyt na gorzelników w związku z rozwojem gorzelnictwa dzięki zastosowaniu ulepszonej aparatury destylacyjnej i urządzeń do parowania surowców skrobiowych oraz poznaniu procesu fermentacyjnego pod względem chemicznym i mikrobiologicznym^[3]. Rozwój gorzelnictwa w Polsce nastąpił w poł. XIX wieku, wówczas wiele przyfolwarcznych destylarni przekształcono w gorzelnie^{[potrzebny przypis]}.

• Jan Cieślak, Od Abbocato do żubrówki, WNT, Warszawa 1992, ISBN 83-204-1251-X.
• Jerzy Jarociński, Kazimierz Jarosz, Gorzelnictwo i drożdżownictwo, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1983, ISBN 83-02-00987-3.