Gołąbek pokoju

Gołąbek pokoju – symbol pokoju między narodami, używany przez różne ruchy pokojowe po II wojnie światowej, szczególnie chętnie przez sterowaną przez komunistów „Światową Radę Pokoju” i organizacje jej podległe.

Historia symbolu

Gołąb, w rzeczywistości ptak niepokojowego usposobienia, lecz bardzo agresywny wobec innych przedstawicieli swej rodziny gołębiowatych, uzyskał status symbolu pokoju i spokoju już w Starym Testamencie (Rdz 8, 10-11):

a poczekawszy jeszcze drugie siedem dni (Noe) powtóre wypuścił gołębicę z korabia / I wróciła do niego gołębica pod wieczór, a oto różdżka oliwy urwana w uściech jej, a tak poznał Noe, że opadły wody z wierzchu ziemi.

Ponownie gołąb pojawił się w Biblii w Nowym Testamencie (Mk 1, 10; chrzest Jezusa):

a zarazem wystąpiwszy z wody, ujrzał rozstępujące się niebiosa, i Ducha jako gołębicę nań wstępującego.

W starożytności uważano gołębie za „czyste ptaki”, nie posiadające żółci, która uważana była za źródło wszelakiego zła w ciele człowieka.

Nowoczesny symbol „gołębia pokoju” stworzył Pablo Picasso (wówczas członek Francuskiej Partii Komunistycznej) podczas „Światowego Kongresu Intelektualistów w Obronie Pokoju” w 1948 we Wrocławiu na serwetce w restauracji przy hotelu Monopol przy ul. Świdnickiej. Otrzymał potem za to sowiecką Nagrodę Leninowską.

Reżim komunistyczny często wykorzystywał gołębie w celach propagandowych, np. przy światowych festiwalach młodzieżowych: w czasie VI. Festiwalu w Moskwie w roku 1957 wypuszczono z klatek na wolność parę tysięcy białych gołębi, nie licząc się z konsekwencjami wynikającymi z wysoce rozwiniętego popędu seksualnego tych ptaków i ich płodności – już dwa lata później naliczono w Moskwie 35 tys. gołębi tego gatunku.

Zobacz też

gołąb w kulturze i wierzeniach

Bibliografia

Biblia Święta to jest Całe Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu z hebrajskiego i greckiego języka na polski pilnie i wiernie przetłumaczona, Warszawa 1959.
Gert Oswald: Lexikon der Heraldik, Leipzig 1984.

Linki zewnętrzne

Gołąbek pokoju autorstwa Pabla Picassa z 1949. albertina.at. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].