Głos Narodu

Głos Narodu

winieta z 1909
Częstotliwość	dziennik
Państwo	Polska
Adres	Kraków
Wydawca	Spółka Wydawnicza "Postęp" (1908); Katolickie Towarzystwo Wydawnicze (1936-1939)
Organ prasowy	niezależny (1893-1908), Stronnictwo Chrześcijańsko-Socjalne (1908), Akcja Katolicka (1936-1939)
Tematyka	polityczno-informacyjna
Pierwszy numer	28 września 1893
Ostatni numer	3 września 1939
Średni nakład	(w 1907) 2 200 egz.
Multimedia w Wikimedia Commons

Głos Narodu – dziennik polityczny ukazujący się w Krakowie w latach 1893–1939, przez większość okresu swego istnienia blisko związany z Kościołem katolickim.

Tytuł został założony w listopadzie 1893 r. jako dziennik niezależny, tzn. formalnie nie powiązany z żadną partią polityczną ani z Kościołem, choć od początku ścisłe były jego związki z kurią krakowską (abp Adam Sapieha należał do grona udziałowców spółki wydawniczej). Reprezentował kształtujący się nurt chrześcijańsko-społeczny, popierał stanowisko polityczne Kościoła katolickiego^[1].

Redaktorami naczelnymi gazety byli: Józef Rogosz (1893–1896), Kazimierz Ehrenberg (1896–1901), Antoni Beaupré (1901–1908), Marian Dąbrowski (1908–1910; wg innych źródeł - J. K. Mackowski), Antoni Beaupré (1910–1914), Jan Matyasik (1921–1931), ks. Jan Piwowarczyk (1936–1939), Jerzy Turowicz (1939)^[2][3]. W latach 1904–1908 stanowił dziennik własność Beauprégo, następnie odkupiony przez spółkę "Postęp" stał się organem Stronnictwa Chrześcijańsko-Socjalnego (zarówno spółka, jak i stronnictwo cieszyły się moralnym i finansowym wsparcie krakowskiej kurii biskupiej)^[2]. W II połowie lat 30. wydawcą było Katolickie Towarzystwo Wydawnicze w Krakowie.

W czasie I wojny światowej dziennik opowiedział się po stronie Ententy, wchodząc niejednokrotnie w polemiki z popierającym Habsburgów i rozwiązanie "austro-polskie" konserwatywnym "Czasem". Od początku lat 20. XX w. dziennik wyraźnie zaczął popierać Korfantego i chrześcijańską demokrację, popierał polityczny sojusz tego środowiska z narodową demokracją^[1].

"Głos Narodu" potępił zamach majowy i zajął jednoznacznie antypiłsudczykowskie stanowisko po 1926 roku. Odpowiedzialny za taką linię pisma red. Jan Matyasik, sympatyk endecji, utracił stanowisko w 1931, co było związane z kompromisem pomiędzy rządami Sanacji a episkopatem. W efekcie pismo zmieniło stanowisko na umiarkowanie prorządowe. W 1936 przekazano je do dyspozycji Akcji Katolickiej, w założeniu miało stać się gazetą inteligencji katolickiej^[1].

W okresie II RP (do 1936) gazeta reprezentowała poglądy klerykalne i antysemickie. Nawoływała do bojkotu sklepów niechrześcijańskich. Jednocześnie krytykowała nazizm oraz rząd i prasę hitlerowskich Niemiec. Chwaliła papieża Piusa XI za walkę z totalizmem III Rzeszy i z pogańskim rasizmem^[4][5].

W latach 30. redaktorem odpowiedzialnym dziennika „Głos Narodu” był dr Stanisław Kijak^[6][7][8].

• Marian Jakubek: Prasa krakowska 1795-1918. Bibliografia
• https://archive.ph/20120723172326/http://www.brulion.yoyo.pl/felietony.php?idzdo=felietony&folder=2&felieton=tworczoscprasowamackiewicza1

• Głos Narodu w Jagiellońskiej Bibliotece Cyfrowej