Przejdź do zawartości

Gökhan Saki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gökhan Saki
Ilustracja
Pseudonim

The Rebel

Data i miejsce urodzenia

18 października 1983
Schiedam

Obywatelstwo

Turcja
Holandia

Wzrost

183 cm

Masa ciała

108 kg

Styl walki

boks tajski

Debiut

kick-boxing – 2000
MMA – 2004

Kategoria wagowa

ciężka, półciężka, open

Klub

Mike's Gym (2012–obecnie)
Golden Glory (2001–2012)
Pasztjerik (1993–2001)

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

kick-boxing – 99
MMA – 3

Zwycięstwa

kick-boxing – 82
MMA – 1

Przez nokauty

kick-boxing – 59
MMA – 1

Porażki

kick-boxing – 16
MMA – 2

Nieodbyte

kick-boxing – 1

  1. Bilans walk aktualny na 9 czerwca 2023.
Strona internetowa

Gökhan Saki (ur. 18 października 1983 w Schiedam) – turecki kick-bokser oraz zawodnik mieszanych sztuk walki kategorii ciężkiej oraz półciężkiej, posiadający obywatelstwo holenderskie. Były mistrz organizacji Glory w wadze półciężkiej.

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

Gökhan Saki urodził się i wychował w Holandii w rodzinie tureckich imigrantów. W wieku 10 lat rozpoczął treningi boksu tajskiego pod okiem Jana Patsjerika. Od 2001 roku jest związany z klubem Golden Glory z Bredy. W swojej karierze zdobył kolejno mistrzostwo Holandii, Europy i Świata w muay thai.[1]

Saki (z lewej) kontra Karajew, 06.12.2008

Od 2006 roku walczy w organizacji K-1. Zadebiutował w turnieju K-1 World GP w Amsterdamie, w którym doszedł do finału (przegrał z Bjornem Bregym). Od tej walki był niepokonany. W lipcu 2008 roku zwyciężył w turniej K-1 World GP na Hawajach, wygrywając wszystkie trzy walki przed czasem. We wrześniu pokonał w Seulu Raya Sefo i zakwalifikował się do Finału K-1 World GP, którego stawką był tytuł mistrza K-1 WGP. W ćwierćfinale wygrał z Rusłanem Karajewem, ale w walce o finał został znokautowany przez późniejszego mistrza Remy'ego Bonjasky'ego. Porażka ta zakończyła jego passę 16 zwycięstw z rzędu.

W marcu 2009 roku wziął udział w turnieju o wakujące mistrzostwo K-1 w wadze ciężkiej. W półfinale znokautował Tyone'a Sponga, ale w walce o tytuł niespodziewanie przegrał z Keijiro Maedą[2]. Tego roku kontuzja wyeliminowała go z wzięcia udziału w eliminacjach do Finału K-1. Do finałowego turnieju awansował natomiast w 2010 roku, nokautując podczas Final 16 Francuza Freddy'ego Kemayo[3]. Saki, najlżejszy i najniższy zawodnik w 8-osobowej stawce, w ćwierćfinale pokonał po zaciętej walce Daniela Ghiţę. W pojedynku tym doznał złamania prawej ręki, mimo to zdecydował się wyjść do półfinału. Przegrał w nim z Alistairem Overeemem przez nokaut w 1. rundzie po otrzymaniu kopnięcia w złamaną rękę[4].

Od 2012 związany z Glory World Series, gdzie 12 kwietnia 2014 został jej mistrzem w wadze półciężkiej, pokonując wskutek kontuzji nogi Tyrona Sponga.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
  • 2014-2015: Mistrz Glory w wadze półciężkiej
  • 2014: Glory Light Heavyweight World Championship - 1. miejsce
  • 2011: Ultimate Glory World Series − 1. miejsce
  • 2008: K-1 World GP na Hawajach – 1. miejsce
  • 2008: Mistrz Świata WFCA w wadze superciężkiej
  • 2006: K-1 World GP w Amsterdamie – 2. miejsce
  • 2003: Mistrz Świata Muay Thai
  • 2002: Mistrz Europy Muay Thai
  • 2001: Mistrz Holandii Muay Thai

Lista walk w MMA

[edytuj | edytuj kod]
Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 1-2 Stany Zjednoczone Khalil Rountree Jr. (6-2) TKO (ciosy pięściami w parterze) 1 1:13 UFC 226: Miocic vs. Cormier 7.07.2018 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 1-1 Brazylia Henrique da Silva (12-3) KO (cios pięścią) 1 4:45 UFC Fight Night 117 22.09.2017 Japonia Saitama Debiut w UFC
Przegrana 0-1 Anglia James Zikic (12-4) TKO (ciosy pięściami) 1 N/A MMA CFC 1 – Cage Carnage 7.04.2004 Anglia Manchester Debiut w MMA.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Golden Glory. Fighters.. [dostęp 2008-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 października 2008)]. (ang.).
  2. Monty DiPietro: Maeda Takes K-1 Heavyweight Belt; Bonjasky Beats Overeem. [dostęp 2009-03-29]. (ang.).
  3. Stuart Tonkin: F16 - A Changing of the Guard. [dostęp 2010-10-02]. (ang.).
  4. Stuart Tonkin: K-1 WGP 2010: A Monster Crowned. [dostęp 2010-12-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]