Przejdź do zawartości

Fiodor Bekowicz-Czerkasski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fiodor Bekowicz-Czerkasski
Фёдор Николаевич Бекович-Черкасский
generał lejtnant generał lejtnant
Data i miejsce urodzenia

14 maja 1870
Bekowiczewo, Obwód terecki, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

16 listopada 1953
Paryż, Francja

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Biała Armia

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-japońska,
I wojna światowa,
wojna domowa w Rosji

Fiodor Nikołajewicz Bekowicz-Czerkasski, ros. Федор Николаевич Бекович-Черкасский (ur. 2 maja?/14 maja 1870 we wsi Bekowiczewo w Kabardyno-Bałkarii, zm. 16 listopada 1953 w Paryżu) – rosyjski wojskowy (generał), emigracyjny północnokaukaski działacz narodowy i kombatancki.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z kabardyjskiego rodu książęcego. W 1891 r. ukończył gimnazjum w Stawropolu, w 1894 r. szkołę kawaleryjską w Jelizawetgradzie, zaś w 1903 r. oficerską szkołę kawaleryjską. W 1904 r. awansował do stopnia podesauła. Dowodził Sotnią Kabardyjską Pułku Tersko-Kubańskiego Kaukaskiej Brygady Konnej. Uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej, zostając ranny. Na początku 1914 r. w stopniu starsziny wojskowego został komendantem wojskowym Irkucka. Brał udział w I wojnie światowej, dowodząc Kabardyńskim Pułkiem Konnym, a następnie Tatarskim Pułkiem Konnym. Pod koniec grudnia 1916 r. objął dowództwo 2 Brygady Konnej Kaukaskiej Tuziemnej Dywizji Konnej. Od początku maja do końca października 1917 r. był dowódcą 1 Gwardyjskiego Pułku Kirasjerów, po czym powrócił na poprzednie stanowisko. Awansował do stopnia generała majora. Pod koniec 1917 r. formował na Kaukazie Północnym oddziały wojskowe Białych złożone z Górali kaukaskich. Dowodził kabadyńskimi oddziałami konnymi. Na początku grudnia 1918 r. objął dowództwo 2 Brygady Konnej Czerkieskiej Dywizji Konnej. W lutym 1919 r. mianowano go przywódcą Kabardyno-Bałkarii. Od połowy marca tego roku dowodził Kabardyńską Dywizją Konną. W połowie kwietnia został generałem lejtnantem. W połowie listopada 1920 r. wraz z pozostałymi wojskami Białych został ewakuowany z Krymu do Gallipoli. Początkowo zamieszkał na emigracji w Konstantynopolu, gdzie w 1921 r. współorganizował Narodowy Komitet Wyzwolenia Narodów Gorskich Północnego Kaukazu. Następnie przeniósł się do Francji, zostając przewodniczącym Komitetu. W 1934 r. został przewodniczącym Związku Kawalerów Georgijskich. Ponadto stał na czele Związku Oficerów Armii Kaukaskich. W 1939 r. wszedł w skład komitetu ds. przygotowania obchodów 125-lecia urodzin Michaiła J. Lermontowa. W latach 1941–1945 w okupowanym Paryżu przewodniczył Rosyjskiemu Ruchowi Narodowemu. Od listopada 1951 r. stał na czele stowarzyszenia lejbgwardii Pułku Kirasjerów Jego Wysokości.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Siergiej W. Wołkow, Офицеры российской гвардии, 2002
  • Lew A. Mnuchin, Marie Avril, Российское зарубежье во Франции 1919-2000, 2008