Ernest Cieślewski

Ernest Cieślewski

Ernest Zimmermann

podpułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia	29 sierpnia 1886 powiat sokalski, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	1 listopada 1942 Auschwitz
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	K.u.k. Luftfahrtruppen Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	10 Pułk Haubic Polowych 10 Pułk Artylerii Górskiej 13 Pułk Artylerii Górskiej 2 pułk lotniczy
Stanowiska	dowódca baterii dowódca eskadry lotniczej dowódca pułku lotnictwa
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ernest Cieślewski vel Ernest Zimmermann (ur. 29 sierpnia 1886 w powiecie sokalskim, zm. 1 listopada 1942 w Auschwitz) – podpułkownik inżynier pilot Wojska Polskiego.

Urodził się 29 sierpnia 1886 w okolicach Sokala w ówczesnym Królestwie Galicji i Lodomerii^[1] jako Ernest Zimmermann^[2].

Po ukończeniu gimnazjum, studiował na Politechnice Lwowskiej, a następnie na Technicznej Akademii Wojskowej w Mödling^[1]. W 1907 roku rozpoczął służbę w cesarskiej i królewskiej armii. Został mianowany podporucznikiem artylerii ze starszeństwem z 1 września 1907 roku i przydzielony do 10 pułku haubic polowych^[3]. W latach 1912–1914 podjął studia inżynierskie na Politechnice Wiedeńskiej. Po wybuchu I wojny światowej został adiutantem w 10 pułku artylerii górskiej, następnie był dowódcą baterii artylerii. Od czerwca 1915 do maja 1916 dowodził 1. baterią 13 pułku artylerii górskiej^[1]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1915 roku^[4]. Od lutego do października 1917 był dowódcą eskadry lotniczej przydzielonej 6 Armii^[5]. Jego oddziałem macierzystym był 10 pułk artylerii górskiej^[6]. Za swoją służbę był wielokrotnie odznaczany^[1].

Od 1918 służył w Wojsku Polskim i brał udział w formowaniu lotnictwa wojskowego. W lipcu 1919 na lotnisku Kraków-Rakowice otrzymał tytuł i odznakę pilota, a od sierpnia był szefem uzupełnień w Inspektoracie Wojsk Lotniczych w Warszawie^[7]. 16 lutego 1920 został dowódcą Szkół Lotniczych^[8][9]. 29 marca został przeniesiony na stanowisko kierownika Wydziału Organizacyjnego Departamentu III Ministerstwa Spraw Wojskowych. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w wojskach lotniczych, w grupie oficerów z byłej armii austriacko-węgierskiej^[10]. 17 sierpnia 1920 roku został powołany na stanowisko kontrolera Wojsk Lotniczych^[11]. W lipcu został przeniesiony do dyspozycji Szefostwa Lotnictwa Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego, następnie, już jako oficer inspekcyjny przy Sztabie Generalnym formułował alarmujące raporty dotyczące stanu polskiego lotnictwa^[1].

Po ukończeniu wojny polsko-bolszewickiej – w lipcu 1921 otrzymał misję sformowania 2 pułku lotniczego^[12], którego został pierwszym dowódcą^[13], pełnił obowiązki do maja 1923^[14], kiedy nowym dowódcą mianowano podpułkownika Jerzego Borejszę. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych^[15][16][17] . 24 marca 1923 mianowany zastępcą kierownika Centralnych Zakładów Lotniczych w Warszawie^[18]. 31 lipca 1923 roku został przeniesiony do Rezerwy Oficerów Sztabowych przy Dowództwie Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie. Jego oddziałem macierzystym był w dalszym ciągu 2 pułk lotniczy^[19][20]. Z dniem 1 marca 1924 roku został przydzielony do dyspozycji dowódcy 2 pułku lotniczego, jako oficer nadetatowy, do czasu zakończenia postępowania superrewizyjnego^[21]. Z dniem 31 sierpnia 1924 roku został przeniesiony w stan spoczynku z powodu trwałej niezdolności do służby wojskowej stwierdzonej na podstawie przeprowadzonej superrewizji. Mieszkał wówczas w Krakowie przy ul. Wolskiej 20^[22][23].

W 1925 wygrał, rozgrywane w Krakowie, II Narodowe Zawody Strzeleckie w kategorii broń krótka, wojskowa – 20 m^[24].

W 1934 jako podpułkownik aeronautyki był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Katowice^[25].

17 czerwca 1942 został osadzony w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. Jego numer obozowy to 39566. Zmarł tamże 1 listopada 1942^[1][26][27].

• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami dwukrotnie^[6]
• Signum Laudis. Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[6]
• Signum Laudis. Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[6]
• Krzyż Wojskowy Karola^[6]
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy^[6]
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913^[6]
• Żelazny Półksiężyc – Imperium Osmańskie^[5]
• Order Medżydów – Imperium Osmańskie^[28]
• Odznaka Pilota^[1]

W Krakowie, na terenie dzielnicy III Prądnik Czerwony ustanowiono ulicę Ernesta Cieślewskiego^[29][30].

Jego nazwisko jest pierwszym na, wmurowanej w 1998 roku, tablicy 80 rocznicy powstania lotnictwa polskiego w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie^[31]. W 2017 w mieście planowane było utworzenie deptaka ku czci lotników związanych z lotniskiem Kraków-Rakowice, na którym Cieślewski, Roman Florer i Janusz Meissner mieliby zostać upamiętnieni^[32].

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907.
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Hubert Mordawski: Polskie lotnictwo wojskowe 1918–1920 : narodziny i walka. Poznań ; Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie Oddział Publicat, 2009. ISBN 978-83-245-8844-2. OCLC 750811729.
• Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). T. I: Początki, organizacja, personel i sprzęt. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
• Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). T. II: Walka i demobilizacja. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
• Marian Romeyko: Ku czci poległych lotników: księga pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika ku czci Poległych Lotników, 1933. OCLC 830230270.