Eparchia chersońska

Eparchia chersońska

Херсонська єпархія

Sobór Świętego Ducha w Chersoniu
Państwo	Ukraina
Obwód	chersoński
Siedziba	Chersoń
Data powołania	1837
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Sobór	Świętego Ducha
Biskup diecezjalny	arcybiskup chersoński i taurydzki Jan (Siopko)
Dane statystyczne
Liczba dekanatów	11
Liczba klasztorów	3
Położenie na mapie Ukrainy Chersoń
Położenie na mapie obwodu chersońskiego Chersoń
46°38′04,4″N 32°36′22,7″E/46,634556 32,606306
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Eparchia chersońska – jedna z eparchii Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego, z siedzibą w Chersoniu. Jej obecnym ordynariuszem jest arcybiskup chersoński i taurydzki Jan (Siopko)^[1], zaś funkcję katedry pełni sobór Świętego Ducha w Chersoniu^[2].

 Osobny artykuł: Eparchia dniepropetrowska.

Eparchia została erygowana w 1775 na terenach przyłączonych do Rosji w wyniku wojny turecko-rosyjskiej pod nazwą eparchia słowiańska i chersońska. Pierwszą siedzibą biskupów była Połtawa. Eparchia liczyła 232 cerkwie i 2 klasztory^[3]. W 1837, po kolejnych reorganizacjach terytorialnych, przyjęła nazwę chersońskiej i taurydzkiej; siedzibą hierarchów była Odessa. W 1859, gdy liczyła 624 parafie i 5 klasztorów, z jej terytorium wydzielono eparchię taurydzką i symferopolską obejmującą Krym^[3]. Po jej wydzieleniu w eparchii pozostało 446 parafii, 12 soborów i cztery monastery^[3].

Po rewolucji październikowej, w ZSRR duchowieństwo i wierni eparchii zostali poddani zmasowanym prześladowaniom, wskutek czego działalność administratury praktycznie zamarła. Odbudowa struktur parafialnych rozpoczęła się dopiero po 1945. Terytorium eparchii chersońskiej znalazło się w jurysdykcji biskupów odeskich^[4].

W 1991 Święty Synod Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego wydzielił eparchię chersońską z terytorium eparchii odeskiej^[3].

• Gabriel (Rozanow), 1837–1848
• Innocenty (Borisow), 1848–1857
• Dymitr (Murietow), 1857–1874
• Leoncjusz (Lebiedinski), 1874–1875
• Joannicjusz (Gorski), 1875–1877
• Platon (Gorodiecki), 1877–1882
• Dymitr (Murietow), 1882–1883
• Nikanor (Browkowicz), 1883–1890/1891
• Sergiusz (Lapidiewski), 1891–1893
• Justyn (Ochotin), 1893–1905
• Dymitr (Kowalnicki), 1905–1913
• Nazariusz (Kiriłłow), 1913–1917^[6]
• Platon (Rożdiestwienski), 1918–1920^[7]
• Prokopiusz (Titow), 1921–1925^[8]
• Teodozjusz (Kirika), 1933–1937(?)
• Antoni (Marcenko), 1942–1943
• Focjusz (Topiro), 1945
• Michał (Rubinski), 1945–1947

• Leoncjusz (Gudimow), 1991–1992
• Hilarion (Szukało), 1992–1997
• Hiob (Smakouz), 1997–1999
• Jonatan (Jeleckich), 1999–2008
• Hilary (Szyszkowski), 2008^[9]
• Jan (Siopko), od 2008