Elite League na żużlu

Elite League na żużlu – w latach 1997–2016 najwyższa klasa rozgrywkowa drużynowych mistrzostw Wielkiej Brytanii na żużlu. Była kontynuacją British League, a w 2017 jej kontynuatorką została Premiership^[1]. Najbardziej utytułowanym klubem w historii rozgrywek był Poole Pirates. Drużyna ta miała na swoim koncie siedem mistrzostw Elite League (z dziesięciu zdobytych w całej historii DM Wielkiej Brytanii).

Drużyny rywalizowały ze sobą w systemie kołowym, dwa razy jako gospodarz oraz dwukrotnie na wyjeździe. Za zwycięstwo przyznawano 2 punkty (Za zwycięstwo na wyjeździe 3 punkty – od 2008 r.), za remis jeden, a za porażkę zero. Cztery najlepsze drużyny awansowały do fazy play-off, gdzie wyłaniano medalistów ligi. Od sezonu 2008 funkcjonował system spadków i awansów. Składy drużyn nie mogły przekroczyć limitu KSM określanego przed startem sezonu.

Sezon 1994 był ostatnim, w którym najwyższą ligą w drużynowych mistrzostwach Wielkiej Brytanii była British League. W latach 1995–1996 rozgrywana była jedna profesjonalna liga – Premier League, która powstała poprzez połączenie dwóch najwyższych klas rozgrywkowych. Ponowne rozbicie nastąpiło przed sezonem 1997, kiedy to najwyższą profesjonalną liga stała się Elite League, a Premier League stała się drugim poziomem rozgrywkowym. Pierwszym mistrzem nowo powstałej ligi zostało Bradford Dukes.

Pierwszą dużą zmianą w mechanizmie Elite League było wprowadzenie play-offów w sezonie 2002^[2]. Od 2008 zaczął funkcjonować system spadków i awansów^[3]. Po sezonie 2016 podjęto kolejną decyzję o reorganizacji brytyjskiego żużla. Jedną z konsekwencji było zastąpienie Elite League przez SGB Premiership^[4]. Ostatnim zwycięzcą Elite League została drużyna Wolverhampton Wolves.

• Drużynowe mistrzostwa Wielkiej Brytanii na żużlu
• Premiership na żużlu

• Historia żużla | Liga brytyjska