Egon Eiermann

Egon Eiermann

Data i miejsce urodzenia	29 września 1904 Neuendorf
Data i miejsce śmierci	19 lipca 1970 Baden-Baden
Zawód, zajęcie	architekt
Multimedia w Wikimedia Commons

Egon Eiermann (właściwie Egon Fritz Wilhelm Eiermann, ur. 29 września 1904 w Neuendorfie koło Berlina, zm. 19 lipca 1970 w Baden-Baden) – niemiecki architekt, przedstawiciel powojennego modernizmu niemieckiego, projektant form przemysłowych, wykładowca akademicki.

Po studiach w Wyższej Szkole Technicznej w Berlinie u Hansa Poelziga w latach 1923–1927^[1] Eiermann został kierownikiem budowy domów towarowych Karstadt w Hamburgu (1928–1929)^[1], następnie zaś pracował w berlińskich zakładach energetycznych. Od 1931 pracował razem z Fritzem Jaeneckem^[1], projektując liczne domy jednorodzinne w Berlinie i okolicy. W 1934 współpraca z Jaenckem została przerwana. Od 1938 do końca II wojny światowej Eiermann projektował liczne fabryki, także zbrojeniowe. W latach 1946–1968 prowadził biuro projektowe razem z Robertem Hilgerem^[1].

Ponieważ Eiermann projektował głównie fabryki, jego projekty miały modernistyczny i lekki charakter, nie nosząc żadnych śladów stylu propagowanego przez ideologię nazistowską. Dzięki temu uznano, że nie był zamieszany w działalność nazistów, dzięki czemu stał się jednym z najbardziej szanowanych i wpływowych architektów. W 1947 został powołany na profesora budownictwa i projektowania na wydziale architektury Uniwersytetu w Karlsruhe. W czasie podróży do USA w 1950 i 1956 poznał Waltera Gropiusa, Marcela Breuera i Ludwiga Miesa. Eiermann zajmował się również wzornictwem przemysłowym, projektując meble (m.in. krzesła wiklinowe i drewniane, konstrukcje stołów kreślarskich)^[2].

• 1949–1951 – przędzalnia w Blumbergu^[3]
• 1951–1956 – eksperymentalna elektrownia Uniwersytetu w Karlsruhe^[1]
• 1956–1958 – pawilon niemiecki na wystawie światowej w Brukseli^[1] (z Sepem Rufem)
• 1958–1961 – dom sprzedaży wysyłkowej Neckermann we Frankfurcie nad Menem^[4]
• 1959–1963 – Kościół Pamięci w Berlinie (niem. Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche) – stary kościół zachowany częściowo w formie ruiny został rozbudowany o nową wieżę i centralną halę^[5][6]
• 1961–1963 – ambasada niemiecka w Waszyngtonie^[7]
• 1965–1969 – wieżowiec z biurami deputowanych do Bundestagu w Bonn, zwany Długim Eugeniuszem (niem. Langer Eugen)^[8]
• 1967–1972 – biurowiec centrali IBM w Stuttgarcie^[1]
• 1968–1972 – biurowce centrali Olivetti we Frankfurcie nad Menem^[1]
• 1959–1962 – dom własny w Baden-Baden^[9]

• Egon Eiermann – strona w serwisie ArchINFORM (ang. • niem.)

Zobacz multimedia związane z tematem: Egon Eiermann