Efraim

Efraim, (hebr.:אֶפְרָיִם) – postać biblijna ze Starego Testamentu.

Młodszy z dwóch synów Józefa i Asenat, urodzony w Egipcie. Jakub zaadoptował Efraima, swego wnuka, i swoje błogosławieństwo dał jemu, a nie jego starszemu bratu Manassesowi. Początkowo miał dziewięciu synów: Szutelacha, Bereda, Tachata, Eleadę, Tachata, Zabada, Szutelacha, Ezera oraz Eleada. Wszyscy oni zostali jednak zabici^[1]. Po tym wydarzeniu urodził się jeszcze tylko jeden syn Efraima, a imię, które zostało mu nadane, to Beria. Od Efraima wywodzi się ważne pokolenie. Prorocy nazywają czasem jego imieniem Izrael^[2]. Pojawia się w Księdze Rodzaju 41, 52; 48.

• Efraim – imię
• Dwanaście Plemion Izraela
• Dziesięć Zaginionych Plemion Izraela

• Słownik Postaci Biblijnych. [dostęp 2015-12-26].