Przejdź do zawartości

Edmund Kretschmer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edmund Kretschmer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1830
Ostritz

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

13 września 1908
Drezno

Instrumenty

organy

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, organista

Odznaczenia
Order Alberta (Saksonia) Order Ernestyński (Saksonia)

Edmund Kretschmer (ur. 31 sierpnia 1830 w Ostritz, zm. 13 września 1908 w Dreźnie[1][2][3]) – niemiecki kompozytor i organista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczył się muzyki u Juliusa Otto (kompozycja) i Johanna Schneidera (organy)[1][2]. Od 1854 do 1901 roku pełnił funkcję organisty w katedrze św. Trójcy w Dreźnie[1][3], od 1863 roku był także organistą na dworze książęcym[2][3]. Działał w różnych towarzystwach śpiewaczych, zaangażowany był w ruch cecyliański[1]. W 1880 roku został dyrygentem chóru i kompozytorem w katedrze św. Trójcy[1]. W 1881 roku otrzymał Krzyż Kawalerski II Klasy Orderu Ernestyńskiego wraz z Medalem Księcia[4]. W 1884 roku został wyróżniony Krzyżem Kawalerskim I Klasy Orderu Alberta[5]. W 1892 roku otrzymał tytuł profesora[1][3].

Skomponował opery Die Folkunger (wyst. Drezno 1874), Heinrich der Löwe (wyst. Lipsk 1877), Der Flüchtling (wyst. Ulm 1881) i Schön Rotraut (wyst. Drezno 1887)[1][2], ponadto utwory orkiestrowe (m.in. Koncertstück, Huldigungsmarsch, Dramatisches Tongedicht)[1] i chóralne (m.in. Die Geisterschlacht)[2]. Za swoją 3-częściową mszę na chór męski otrzymał nagrodę na międzynarodowym konkursie w Brukseli w 1868 roku[2][3]. Opery Kretschmera należą do nurtu heroicznego, stylistycznie nawiązują do dzieł Meyerbeera i wczesnej twórczości Wagnera[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 205. ISBN 978-83-224-3303-4.
  2. a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1964–1965. ISBN 978-0-02-865528-4.
  3. a b c d e Podręczna encyklopedia muzyki kościelnej. opr. ks. Gerard Mizgalski. Poznań-Warszawa-Lublin: Księgarnia św. Wojciecha, 1959, s. 255.
  4. Sachsen-Ernestinischen Hausorden und Medaillen der Herzöge: 1.06. Ritterkreuz II. Klasse, Archivportal Thüringen (www.archive-in-thueringen.de)
  5. Staatshandbuch für den Kongereich Sachsen. Drezno, 1907, s. 28

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]