Dyskusja:Nawigacja

Chyba złe podejście do zagadnienia dzielenia nawigacji. Ogólnie nawigację dzieli się na terrestryczną (w oparciu o obiekty znajdujące się na Ziemii) oraz astronawigację (w oparciu o obiekty znajdujące się w kosmosie). Nawigacja może być oparta o bardziej czy mniej zaawansowane przyrządy i wtedy mówi się o nawigacji tradycyjnej i nawigacji technicznej, choć podział jest wielce umowny. Tak więc do nawigacji terrestrycznej (od Terra - Ziemia) zaliczać będziemy nawigację w oparciu o sygnały radiowe (np. radionamiary czy użycie systemu Decca), zaś GPS będzie częścią astronawigacji (choć wykonywanej całkowicie w oparciu o technikę).

Do określenia pozycji w astronawigacji nie jest konieczna znajomość czasu, a przynajmniej nie musi być on podstawą dalszych czynności. Faktem jest, że jest to jedna z łatwiejszych metod w astronawigacji (pozycja na meridiem z kulminacji + obliczenie długości z różnicy czasów).

Nawigacja to również nauka (czy sztuka) o prowadzeniu statku, więc używa się pojęć typu "nawigacja pilotowa", "nawigacja w lodach", "nawigacja w ciasnych przejściach, cieśninach itd.", choć takiego podziału nie można traktować jako równorzędnego z poprzednimi.

Potocznie się mówi również o nawigacji zliczeniowej czy inercyjnej (to ostatnie dotyczy raczej zastosowań militarnych), choć jest to jedna z metod ustalania pozycji (dysponując pozycją wyjściową + zmianami parametrów, które możemy mierzyć, jak prędkość, przyspieszenie, zmiana kątów) określa się pozycję końcową.

Nawigacja obejmuje również zagadnienia z dziedziny magnetyzmu ziemskiego i jego interakcji ze statkiem (dewiacja, deklinacja), oceanografii (prądy, pływy), kartografii (odwzorowania i ich błędy), rozchodzenia się fal radiowych i wielu innych.

Warto by zacząć od definicji. Większość autorów podręczników unika definicji, więc proponuję z angielskiej wersji wikipedii:

Navigation is the process of planning, recording, and controlling the movement of a craft or vehicle from one place to another.[1] The word navigate is derived from the Latin roots navis meaning "ship" and agere meaning "to move" or "to direct."[1] Different navigational techniques have evolved over the ages in different cultures, but all involve locating one's position compared to known locations or patterns. It is also used in computer science as a term related to internet.

Co na polskie brzmiałoby: Nawigacja to proces planowania, zapisywania i kontroli ruchu statku morskiego, powietrznego lub pojazdu z danego miejsca do celu. Słowo "navigare" wywodzi się z łacińskiego "navis" oznaczającego "statek" oraz "agere" oznaczającego ruch. Różne cywilizacje przez wieki dopracowały się wielu technik używanych w nawigacji - wszystkie jednak związane są z określaniem pozycji względem znanych obiektów lub zależności.

Może niezbyt składnie, ale chyba precyzyjniej. Jacek Kijewski

1. nawigacja astronomiczna, astronawigacja – nawigacja NIE oparta o, tylko prowadzona w oparciu o obserwację ciał niebieskich, przy dokładnej znajomości NIE bieżącego czasu, a LOKALNEGO
2. NIE nawigacja pilotowa, tylko pilotaż - NIE lokalna nawigacja wodna, tylko: nawigacja prowadzona przez doświadczonych nawigatorów na akwenach (najczęściej lokalnych). Określenie "w otoczeniu portów" jest nie do przyjęcia, powinno być: w portach i na torach podejściowych do portów. Pozostała część wyjasnienia powinna być zmieniona na: (...) torach wodnych oraz na innych akwenach o zwiększonym natężeniu ruchu (cieśniny i inne wąskie przejścia), niebezpiecznych ze względu na przeszkody podwodne (rafy, wraki, itp.), a także na akwenach, gdzie pilotraż wymagany jest przez przepisy lokalne
3. nawigacja terrestryczna – błąd w określeniu odległości: nie ma górnej granicy odległośi na jaką prowadzi się nawigację w oparciu o znaki brzegowe. Nawigator sam określa na ile pozycja jest prawidłowa i dokładna kierując się zasadami, tzw. dobrej praktyki żeglarskiej
4. nawigacja zrokowa - nie ma czegoś takiego; jest nawigacja terrestryczna
5. nawigacja zliczeniowa - nie ma czegoś takiego; istnieje pozycja zliczona i nawigacja na podstawie pozycji zliczonej. Jeśli nie można prowadzić pełnej nawigacji terrestrycznej, to pozycję określa się zliczając drogę na podstawie prędkości średniej i kursu statku od ostatniej pozycji obserwowanej uwzględniając wpływ prądu i wiatru jako poprawki do kursu, ew. prędkości.

Skończyłem Wyższą Szkołę Morską i pływałem długo jako nawigator, dlatego pozwoliłem sobie na poprawienie błędów najbardziej rażących.

• Pojęcie nawigacja pilotowa istnieje, różni się od pilotażu tym, ze prowadzone jest przez załogę, a nie pilota. Tak na przykład płynie się z Gdyni na Hel (przy małym zanurzeniu)

Nawigacja inercyjna jest właściwie zliczeniową.

Tak więc nie czepiałbym się nazewnictwa (zbytnio) bo to dziedzina oparta na różnych zwyczajach, tłumaczeniach z różnych języków itp. Ciacho5 (dyskusja) 19:18, 29 lut 2008 (CET)[odpowiedz]