Dujker zebrowaty
| Cephalophula zebra | |||
| (J.E. Gray, 1838) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Cephalophula | ||
| Gatunek |
dujker zebrowaty | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |||
 | |||
Dujker zebrowaty[2] (Cephalophula zebra) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych (Bovidae), zaliczany do plemienia dujkerów (Cephalophini).
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Gatunek przeniesiony w 2022 roku z Cephalophus do monotypowego rodzaju Cephalophula[3].
Nie wyróżniono podgatunków dujkera zebrowatego.
Występowanie i biotop
[edytuj | edytuj kod]Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje tereny Afryki Zachodniej od Sierra Leone po Wybrzeże Kości Słoniowej. Jego siedliskiem są obszary zalesione, głównie nizinne.
Charakterystyka ogólna
[edytuj | edytuj kod]| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Długość ciała | 85–90 cm |
| Wysokość w kłębie | 40–50 cm |
| Ogon | 10–15 cm |
| Masa ciała | 9–20 kg |
| Dojrzałość płciowa | |
| Ciąża | 221–229 dni |
| Liczba młodych w miocie |
1 |
| Długość życia | brak danych |
Wygląd
[edytuj | edytuj kod]„Zebrowate” ubarwienie tego dujkera jest tak charakterystyczne, że trudno go pomylić z jakimkolwiek innym ssakiem parzystokopytnym. Przez grzbiet ciała – od jednego do drugiego boku – przechodzi 12–15 czarnych, pionowo ułożonych pasów. Pasy zaczynają się tuż za karkiem i kończą przy nasadzie ogona. Pozostałe części ciała przyjmują zabarwienie złote, kremowe i czerwonawo-brązowe. Spodnia część ciała jest jaśniejsza – żółtawa do niemal białej. Układ pasów jest specyficzny dla każdego osobnika. Rogi występują u obu płci i są wykorzystywane do przepędzania intruzów z zajmowanego terytorium.
Tryb życia
[edytuj | edytuj kod]Poza okresem rozrodu prowadzą samotniczy tryb życia. Samica rodzi jedno młode, którym następnie opiekują się obydwoje rodzice. Dujkery zebrowate żywią się owocami i liśćmi. Są gatunkiem terytorialnym.
Zagrożenia i ochrona
[edytuj | edytuj kod]Za główne przyczyny zagrożenia wyginięciem uważane jest niszczenie lasów. Dujker zebrowaty jest czasami obiektem polowań dla mięsa. Gatunek jest objęty konwencją waszyngtońską CITES (załącznik II)[4]. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii VU (vulnerable – narażony na wyginięcie)[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Cephalophula zebra, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ E.V. Bärmann, V.G. Fonseca, K. Langen & P. Kaleme. New insights into the taxonomy of duiker antelopes (Artiodactyla: Bovidae) from the eastern Democratic Republic of the Congo, with the formal description of a new genus. „Mammalian Biology”. 102, s. 1793–1809, 2022. DOI: 10.1007/s42991-022-00279-7. (ang.).
- ↑ Appendices I, II and III of CITES. cites.org, 12 czerwca 2013. [dostęp 2013-06-26]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Huffman Brent: Cephalophus zebra Zebra duiker, banded duiker. www.ultimateungulate.com. [dostęp 2007-12-12]. (ang.).
- Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Cephalophus zebra. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 16 stycznia 2009]