Przejdź do zawartości

Dominique Monami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dominique Monami
ilustracja
Państwo

 Belgia

Data i miejsce urodzenia

31 maja 1973
Verviers

Wzrost

170 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

czerwiec 1991

Zakończenie kariery

październik 2000

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

9 (12 października 1998)

Australian Open

QF (1997, 1999)

Roland Garros

3R (1997, 1998)

Wimbledon

4R (1998, 1999)

US Open

3R (1991, 1998, 1999)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

21 (9 października 2000)

Australian Open

QF (1999, 2000)

Roland Garros

3R (1999)

Wimbledon

3R (1998–2000)

US Open

SF (2000)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Belgia
Igrzyska olimpijskie
brąz Sydney 2000 tenis ziemny
(gra podwójna)
Strona internetowa

Dominique Monami, w latach 1995–2003 Van Roost (ur. 31 maja 1973 w Verviers) – belgijska tenisistka, występująca na światowych kortach od 1991 do 2000 roku, ćwierćfinalistka Australian Open 1997 i Australian Open 1999 w grze pojedynczej, półfinalistka US Open 2000 w grze podwójnej, uczestniczka WTA Finals w grze pojedynczej (1998, 1999) i podwójnej (2000), brązowa medalistka olimpijska w grze podwójnej z Sydney (2000), klasyfikowana w rankingu WTA na 9. miejscu w grze pojedynczej (1998) i na 21. w grze podwójnej (2000), reprezentantka Belgii w Fed Cup i Pucharze Hopmana. Tenisistka praworęczna.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Dominique Monami rozpoczęła treningi tenisowe w wieku ośmiu lat. W latach 1989–1990 wystąpiła w kilku juniorskich turniejach ITF. Zagrała w tych rozgrywkach trzynaście spotkań, z których wygrała siedem.

Status profesjonalnej tenisistki otrzymała w 1991 roku.

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]

Dominique Monami wygrała cztery turnieje WTA w grze pojedynczej: w 1996 w Cardiff, w 1997 w Surabaja i Hobarcie oraz w 1998 w Auckland. W rankingu światowym klasyfikowana była najwyżej na 9. miejscu (12 października 1998).

W lutym 1991 zadebiutowała w rozgrywkach WTA Tour w austriackim Linzu i w pierwszym meczu pokonała Laurę Golarsę 6:2, 6:1, by w następnym ulec Pascale Paradis 3:6, 5:7. W maju po raz pierwszy wystąpiła w seniorskim turnieju wielkoszlemowym, we French Open 1991, gdzie przegrała z Agnes Zugasti. Po przejściu eliminacji, dostała się do głównej drabinki US Open, wygrywając tam w drugiej rundzie z Chandą Rubin. Została zatrzymana przez Janę Novotną. W styczniu 1992 zameldowała się w czwartej rundzie Australian Open. Odprawiła tam Nicole Pratt i Helenę Sukovą; przegrała dopiero z Amy Frazier.

W 2000 roku, na olimpiadzie w Sydney zdobyła brązowy medal w grze podwójnej, w parze z Els Callens. Najwyżej w rankingu singlowym została sklasyfikowana w październiku 1998, na 9. miejscu. Zarobiła na kortach 2 013 032 dolarów.

Wygrane turnieje singlowe

[edytuj | edytuj kod]

Wygrane turnieje deblowe

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Grę w tenisa rozpoczęła w wieku dziewięciu lat. W 1995 roku została żoną Barta Van Roosta. Od tego momentu, aż do rozwodu w 2003 nosiła nazwisko męża. Jej ojciec, Andre, jest lekarzem, Matka ma na imię Louise Anne. Dominique ma starszą siostrę, Anne-Francoise, która jest nauczycielką sztuki i rzeźbiarstwa.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]