Domenico Damis
| tenente generale | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
lata 60. XIX w. – ? |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
poseł do Izby Deputowanych (1861–1870) |
Domenico Damis (ur. 24 lutego 1824 w Lungro, zm. 4 października 1904 tamże) – włoski wojskowy i poseł do Izby Deputowanych[1], z narodowości Arboresz[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1847 roku ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Neapolu, dołączył następnie do organizacji Młode Włochy[3][4]. Sprzeciwiał się władzy królowi Obojga Sycylii Ferdynandowi II Burbonowi[5][6].
9 sierpnia 1852 roku został aresztowany i skazany na 25 lat pozbawienia wolności za działalność przeciwko królowi[7]; wyrok zmniejszono do 18 lat[6], a w końcu zamieniono na deportację, w ramach której został wysłany na statek płynący do Ameryki Południowej[2]. Deportacja jednak się nie powiodła, gdyż statek został uprowadzony i przypłynął do Genui[2]. Damis zaciągnął się następnie na wyprawę tysiąca[2][6], po walkach na Sycylii został dwukrotnie odznaczony oraz awansowany do stopnia kapitana, następnie pułkownika[8]. W armii włoskiej dosłużył się stopnia generała porucznika (tenente generale).
W wyniku wyborów parlamentarnych z lat 1861, 1865 i 1867 zasiadał w Izbie Deputowanych[9].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Miał brata Angelo[6].
Jego prawnukiem jest Giuseppe Martino, autor książki Il tenente generale, poświęconej Domenico Damisowi[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Domenico Damis. storia.camera.it. (wł.).
- ↑ a b c d e Sergio Rizzo, Gian Antonio Stella: Il Risorgimento «silenzioso» dei nuovi albanesi. corriere.it, 2010-08-14. (wł.).
- ↑ Istituto per la storia del Risorgimento italiano 1937 ↓.
- ↑ Padula 1952 ↓, s. 118.
- ↑ Dito 1895 ↓.
- ↑ a b c d Il Risorgimento Lungrese. lungro.gov.it. [dostęp 2019-02-25]. (wł.).
- ↑ Ferrari 1965 ↓.
- ↑ Cesare 1909 ↓, s. 288.
- ↑ Lattari 1967 ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Oreste Dito, La rivoluzione calabrese del '48: storia e documenti, Catanzaro 1895.
- Raffaele de Cesare, La fine di un Regno, Castello: S. Lapi, 1909.
- Istituto per la storia del Risorgimento italiano: I martiri cosentini del 15 marzo 1844: celebrazione ad iniziativa della consulta del comitato cosentino del Regio Istituto di storia del Risorgimento italiano: 15 marzo 1937. Cosenza: SCAT, 1937.
- Vincenzo Padula, Antonello capobrigante calabrese, Mediolan 1952.
- Giuseppe Ferrari, Il contributo degli albanesi al Risorgimento italiano, Bari 1965.
- Jole Giugni Lattari, I parlamentari della Calabria dal 1861 al 1967, Rzym 1967.