Dawerat

Dawerat

‏דברת‎

Kibuc Dawerat
Państwo	Izrael
Dystrykt	Północny
Poddystrykt	Jezreel
Samorząd Regionu	Emek Jizre’el
Wysokość	167 m n.p.m.
Populacja (2013) • liczba ludności	296
Kod pocztowy	19325
Położenie na mapie Izraela Dawerat
Położenie na mapie Dystryktu Północnego Dawerat
32°38′50″N 35°20′58″E/32,647222 35,349444
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Dawerat (hebr. דָּבְרַת; ang. Dovrat) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Emek Jizre’el, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców.

Kibuc Dawerat jest położony na wysokości 167 metrów n.p.m. we wschodniej części intensywnie użytkowanej rolniczo Doliny Jezreel w Dolnej Galilei, na północy Izraela. Osada leży u podnóża północnych zboczy masywu góry Giwat ha-More (515 m n.p.m.). Okoliczny teren łagodnie opada w kierunku północnym i północno-wschodnim. W jego otoczeniu znajdują się miasto Afula, miasteczka Iksal, Dabburijja i Szibli-Umm al-Ganam, kibuc En Dor, moszaw Tel Adaszim, wieś komunalna Achuzzat Barak, oraz arabskie wioski Kafr Misr, Tamra i Na’in. Na południowy wschód od kibucu jest strefa przemysłowa Alon Tawor oraz baza wojskowa Na’ura.

Dawerat jest położony w Samorządzie Regionu Emek Jizre’el, w Poddystrykcie Jezreel, w Dystrykcie Północnym Izraela.

Grupa założycielska zawiązała się w 1942 roku w kibucu En Charod. W jej skład wchodzili żydowscy imigranci z Niemiec i Austrii, którzy przed 1938 rokiem przybyli do Brytyjskiego Mandatu Palestyny. W kibucu En Charod uczyli się rolnictwa i zdobywali niezbędne doświadczenie do założenia nowej osady rolniczej. Dołączyła tam do nich grupa młodzieży z ruchu Maccabi ha-Cair, którzy przeszli szkolenie w kibucu Kefar Jechezkel^[1]. W międzyczasie organizacje syjonistyczne starały się nabyć grunty położone w rejonie opuszczonej placówki zwanej potocznie Machane Jisra’el. Aby nie przeciągać całego procesu w czasie, nowy kibuc utworzono w dniu 30 października 1946 roku. Powstał on na niewielkim skrawku ziemi uprawnej, podczas gdy organizacje syjonistyczne kontynuowały proces skupowania dalszych gruntów. W nowym kibucu zamieszkała początkowo zaledwie część grupy założycielskiej, natomiast większość osób pozostała w kibucu En Charod. Pierwsi mieszkańcy nie mieli źródła wody, którą musieli donosić pieszo^[2]. W 1947 roku Żydowski Fundusz Narodowy zakończył proces wykupu ziemi. Tymczasem w poszukiwaniu skutecznego rozwiązania narastającego konfliktu izraelsko-arabskiego w dniu 29 listopada 1947 roku została przyjęta Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181. Zakładała ona między innymi, że kibuc Dawerat miał znaleźć się w granicach nowo utworzonego państwa żydowskiego^[3]. Arabowie odrzucili tę Rezolucję i dzień później doprowadzili do wybuchu wojny domowej w Mandacie Palestyny. W trakcie jej trwania rejon kibucu zajęły siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, które sparaliżowały żydowską komunikację w całej okolicy. Ze względów bezpieczeństwa ewakuowano wówczas z kibucu wszystkie kobiety i dzieci. Następnie, w dniu 7 kwietnia 1948 roku kibuc został przeniesiony do nowej (obecnej) lokalizacji. Początkowo nazywano go Dawerat Illit. W wyniku I wojny izraelsko-arabskiej w 1948 roku siły izraelskie wysiedliły i zniszczyły wiele okolicznych wiosek arabskich. Nastąpiła wówczas poprawa sytuacji bezpieczeństwa, co umożliwiło dalszy rozwój kibucu. Po wojnie, we wrześniu 1948 roku wybudowano pierwszy dom, który służył jako dom dziecka^[4].

Przez pierwsze lata kibuc przeżywał duże trudności ekonomiczne, jednak korzystne położenie przy ważnej drodze ułatwiło jego dalszy rozwój^[5][6]. W latach 90. XX wieku kibuc przeszedł przez proces prywatyzacji, zachowując kolektywną organizację instytucji kultury, edukacji i ochrony zdrowia. W jego północnej części wybudowano nowe osiedle mieszkaniowe^[7].

Kibuc został nazwany na cześć lewickiego miasta Dobrat znajdującego się na obszarze pokolenia Issachara^[a].

Większość mieszkańców kibucu jest Żydami, jednak nie wszyscy identyfikują się z judaizmem. Tutejsza populacja jest świecka^[8][9]:

Gospodarka kibucu opiera się na intensywnym rolnictwie i sadownictwie. Uprawy rolne zajmują powierzchnię około 7 tys. hektarów nawadnianych pól. Kibuc specjalizuje się w uprawach warzyw dla przemysłu spożywczego i na eksport (papryka, kukurydza, pomidory, cebula i czosnek), roślin pastewnych, melonów, dyń i słoneczników. Sady zajmują powierzchnię około 300 ha, z czego prawie 200 ha zajmują grejpfruty. Jest tu także ferma drobiu i gospodarstwo mleczne produkujące prawie 7 tys. litrów mleka rocznie^[10]. Lokalna firma cateringowa dostarcza gotowe posiłki do szkół i różnych organizacji^[11].

W kibucu jest przychodnia zdrowia z gabinetem stomatologicznym, dom opieki nad osobami starszymi, sklep wielobranżowy, pralnia, stolarnia, warsztat mechaniczny i elektryczny, oraz stacja benzynowa.

Z kibucu wyjeżdża się na południe na drogę nr 65, którą jadąc na południowy zachód dojeżdża się do wioski Na’in i dalej do miasta Afula, lub jadąc na wschód dojeżdża się do skrzyżowania z drogą nr 716 i dalej do miasteczka Szibli-Umm al-Ganam. Lokalna droga prowadzi na zachód do wsi komunalnej Achuzzat Barak.

Kibuc utrzymuje przedszkole. Starsze dzieci są dowożone do szkół w kibucach Harduf i Jifat^[12]. W kibucu znajduje się ośrodek kultury z biblioteką, basen kąpielowy, sala sportowa z siłownią, boisko do piłki nożnej oraz korty tenisowe.

 Osobny artykuł: Machane Jisra’el.

Lokalną atrakcją jest położony na zachód od kibucu, Machane Jisra’el. Został on utworzony w 1925 roku w niesprzyjającym arabskim otoczeniu. Próba tego wczesnego żydowskiego osadnictwa nie powiodła się, czego pamiątką jest ten biały dwukondygnacyjny budynek. Wiąże się z nim historia kibucu Dawerat^[13].

• Zdjęcie satelitarne Dawerat. [w:] Google Maps [on-line]. [dostęp 2012-12-11]. (ang.).
• Mapa Dawerat. [w:] Amudanan [on-line]. [dostęp 2012-12-11]. (hebr.).