Czesław Chmielewski (działacz niepodległościowy)

Ten artykuł dotyczy oficera WP. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Czesław Chmielewski

Rafał

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	11 lipca 1894 Warszawa
Data i miejsce śmierci	21 sierpnia 1924 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1914–1924
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Pierwsza Kompania Kadrowa, 1 Pułk Piechoty (LP), I Brygada Legionów Polskich
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, Bitwa pod Łowczówkiem, Bitwa pod Konarami, wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Czesław Chmielewski ps. „Rafał” (ur. 11 lipca 1894 w Warszawie, zm. 21 sierpnia 1924 tamże) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Urodził się 11 lipca 1894 w Warszawie, w rodzinie Franciszka, powstańca styczniowego, dozorcy więziennego, i Matyldy z Niewińskich^[1] . Już będąc uczniem Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie brał czynny udział w organizacjach niepodległościowych, należał do Organizacji Młodzieży Narodowej, a następnie Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”, przez pewien czas był kierownikiem tej organizacji w szkole. Należał również do tajnego harcerstwa.

W 1914 roku wstąpił do Związku Walki Czynnej i w lipcu tego roku przeszedł kurs strzelecki w Krakowie, po którym został przydzielony do 4 plutonu Pierwszej Kompanii Kadrowej. Uczestniczył we wszystkich walkach i marszach 1 pułku piechoty, potem I Brygady Legionów Polskich, aż do sierpnia 1916 roku. Był dwukrotnie ranny (w bitwie pod Łowczówkiem (w grudniu 1914 roku) i w bitwie pod Konarami (w maju 1915 roku)). Następnie przeszedł do kawalerii, a potem do pracy w POW. Był komendantem POW obwodu kolneńskiego w Okręgu Łomżyńskim. Został aresztowany przez Niemców w lipcu 1917 roku i przebywał w obozach jenieckich w Czersku, Lichtenchorst i w Holzemünden. Zachorowawszy na gruźlicę został zwolniony w 1918 roku. Wrócił do Warszawy, gdzie brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie tego roku.

W listopadzie 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego^[1] . Służył w Departamencie Gospodarczym Ministerstwa Spraw Wojskowych, w stopniu sierżanta^[1] . Z dniem 1 października 1919 został mianowany podporucznikiem, a następnie przeniesiony do rezerwy^[1] . Podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego i pracował jako sekretarz sądu w Łukowie^[1] . W 1920 został powołany do czynnej służby^[1] . W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 64 Pułku Piechoty^[1] .

Zmarł 21 sierpnia 1924 w Warszawie^[2] na gruźlicę^[3].

• Krzyż Srebrny orderu Wojennego Virtuti Militari nr 7123 – 17 maja 1922^[4][5][3]
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 19 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[6]
• Odznaka Pamiątkowa „Pierwszej Kadrowej”^[7]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Stefan Pomarański: Chmielewski Czesław. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 3. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1937.

• Żołnierze Niepodległości : Chmielewski Czesław, ps. „Rafał”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-09-04].