Przejdź do zawartości

Czerce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czerce
wieś
Ilustracja
Kościół filialny pw. MB Częstochowskiej
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

przeworski

Gmina

Sieniawa

Liczba ludności (2021)

413[2]

Strefa numeracyjna

16

Kod pocztowy

37-530[3]

Tablice rejestracyjne

RPZ

SIMC

0610900[4]

Położenie na mapie gminy Sieniawa
Mapa konturowa gminy Sieniawa, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Czerce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Czerce”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Czerce”
Położenie na mapie powiatu przeworskiego
Mapa konturowa powiatu przeworskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Czerce”
Ziemia50°09′54″N 22°40′06″E/50,165000 22,668333[1]
Świetlica wiejska

Czercewieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przeworskim, w gminie Sieniawa[4][5].

Położona 6 km na wschód od Sieniawy. Liczba mieszkańców: 443 (2005). Powierzchnia 2449,18 ha (druga pod względem wielkości wieś w gminie).

Prywatna wieś szlachecka, położona w województwie ruskim, w 1739 roku należała wraz z folwarkiem do klucza Jarosław Lubomirskich[6].

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego z 1890 wymienia Czerce jako przysiółek do wsi Czerwona Wola[7]. W późniejszym czasie powstała samodzielna wieś Czerce.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Czerce, po jej zniesieniu w gromadzie Sieniawa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

W 1928 roku w Czercach było 1 050 grekokatolików należących do parochii w Leżachowie.

We wsi znajduje się kościół filialny pw. Matki Bożej Częstochowskiej (poświęcony 25 sierpnia 2013 roku), który przynależy do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Dobrej.

W lesie Głażyna przy drodze do Leżachowa znajduje się cmentarz wojenny z 1915 roku, na którym spoczywa prawdopodobnie 1056 żołnierzy austro-węgierskich, niemieckich i rosyjskich[8].

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Czerce[5][4][9]
SIMC Nazwa Rodzaj
0610916 Cedyły część wsi
0610922 Chodanie część wsi
0610939 Ciupiki część wsi
0610945 Ciurki część wsi
0610951 Gajdy część wsi
0610968 Głażyna część wsi
0610974 Kostrzaki część wsi
0610980 Krawce część wsi
0610997 Króle część wsi
0611005 Nieściory część wsi
0611011 Za Niwą część wsi


Oświata

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo Czerce były przysiółkiem Czerwonej Woli. W 1889 roku w Czerwonej Woli (Czerce) została założona szkoła ludowa[10]. Najpierw szkoła była jako niezorganizowana, a w latach 1889–1894 nie było nauczyciela (posada nie obsadzona). Szkoły na wsiach były tylko męskie, a dopiero od 1890 roku były etatowe mieszane (koedukacyjne). Pierwszym nauczycielem została Ksawera Niewiadomska. W latach 1890–1892 szkoła była filialna a od 1893 roku szkoła była 1-klasowa.

Nauczyciele kierujący w Czerwonej Woli-Czercach:
1889–1894. Posada nieobsadzona[11].
1894–1897. Ksawera Niewiadomska[12].
1897–1905. Antoni Sierżęga[13].
1905–1906. Zofia Tereszkowska[14].
1906–1914?. Antoni Tereszkowski[15].

W 2008 roku szkoła stała się filialna, podległa szkole podstawowej w Dobrej. W 2013 roku szkoła filialna została zlikwidowana[16].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 19979
  2. Wieś Czerce w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-12-27], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 177 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c GUS. Rejestr TERYT
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok V, zeszyt 3 (58), 1972, s. 436.
  7. Czerce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 795.
  8. Cmentarze wojenne w okolicach Jarosławia i Sieniawy
  9. KSNG: Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części. opublikowany [w:] Dz.U. z 2013 r. poz. 200 ze zmianami w Dz.U. z 2015 r. poz. 1636. [dostęp 2018-01-06]. (pol.).
  10. Skorowidz Powiatu Jarosławskiego na rok 1902 (s. 139) [dostęp 2017-06-14]
  11. Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1890 (s. 232) [dostęp 2017-06-14]
  12. Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1895 (s. 436) [dostęp 2017-06-14]
  13. Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1898 (s. 522) [dostęp 2017-06-14]
  14. Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1906 (s. 591) [dostęp 2017-06-14]
  15. Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1907 (s. 571) [dostęp 2017-06-14]
  16. Lista zlikwidowanych szkół przekazanych do Archiwum KO [online], www.ko.rzeszow.pl [dostęp 2023-09-20].