Christo Van Rensburg
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 października 1962 |
| Wzrost |
185 cm |
| Gra |
praworęczna, jednoręczny backhand |
| Status profesjonalny |
1983 |
| Zakończenie kariery |
1997 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
2 |
| Najwyżej w rankingu |
19 (29 lutego 1988) |
| Australian Open |
4R (1989) |
| Wimbledon |
4R (1986, 1989) |
| US Open |
4R (1990) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
20 |
| Najwyżej w rankingu |
5 (4 maja 1987) |
| Australian Open |
W (1985) |
| Roland Garros |
QF (1985) |
| Wimbledon |
SF (1986) |
| US Open |
SF (1989) |
Christo Van Rensburg (ur. 23 października 1962 Uitenhage) – południowoafrykański tenisista, zwycięzca Australian Open 1985 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Barcelony (1992).
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Jako zawodowy tenisista Van Rensburg występował w latach 1983–1997.
W grze pojedynczej wygrał 2 turnieje rangi ATP World Tour oraz awansował do 4 finałów. W 1990 wyeliminował z Wimbledonu rozstawionego z numerem 12 Pete Samprasa. Pokonał Samprasa, późniejszego siedmiokrotnego mistrza tego turnieju, bez straty seta[1], co udało się jeszcze na londyńskiej trawie tylko Richardowi Krajickowi w 1996.
Największy sukces w swojej karierze odniósł w 1985 roku triumfując w zmaganiach deblowych Australian Open. W parze z Paulem Annacone pokonał w spotkaniu finałowym Marka Edmondsona i Kima Warwicka 3:6, 7:6, 6:4, 6:4. Łącznie Van Rensburg wygrał 20 deblowych turniejów ATP World Tour oraz uczestniczył w 12 finałach.
W 1992 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie, w grze pojedynczej. Odpadł z rywalizacji w 1 rundzie wyeliminowany przez Wayne’a Ferreirę.
W 1992 roku reprezentował RPA w Pucharze Davisa odnosząc 4 zwycięstwa singlowe i 3 deblowe. W styczniu 2021 został powołany na kapitana reprezentacji RPA w Pucharze Davisa, zastępując Marcosa Ondruskę[1]. Wcześniej jako trener współpracował m.in. z Michaelem Changiem, Justinem Gimelstobem, Davidem Nainkinem, Grantem Staffordem.
W rankingu gry pojedynczej Van Rensburg najwyżej był na 19. miejscu (29 lutego 1988), a w klasyfikacji gry podwójnej na 5. pozycji (4 maja 1987).
Finały w turniejach ATP World Tour
[edytuj | edytuj kod]| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (2–4)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1987 | Orlando | Twarda |  Jimmy Connors
|
6:3, 3:6, 6:1 |
| Finalista | 1. | 1988 | Johannesburg | Twarda (hala) |  Jakob Hlasek
|
7:6, 4:6, 1:6, 6:7 |
| Finalista | 2. | 1989 | Londyn | Trawiasta |  Ivan Lendl
|
6:4, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 1989 | Johannesburg | Twarda (hala) | Paul Chamberlin
|
6:4, 7:6, 6:3 |
| Finalista | 3. | 1990 | Orlando | Twarda | Brad Gilbert
|
2:6, 1:6 |
| Finalista | 4. | 1991 | Tel Awiw-Jafa | Twarda |  Leonardo Lavalle
|
2:6, 6:3, 3:6 |
Gra podwójna (20–12)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1983 | Cleveland | Twarda |  Mike Myburg
|
 Francisco González Matt Mitchell
|
7:6, 7:5 |
| Zwycięzca | 2. | 1984 | Sydney | Trawiasta | Paul Annacone
|
Tom Gullikson Scott McCain
|
7:6, 7:5 |
| Zwycięzca | 3. | 1985 | Delray Beach | Twarda | Paul Annacone
|
Sherwood Stewart Kim Warwick
|
7:5, 7:5, 6:4 |
| Zwycięzca | 4. | 1985 | Atlanta | Dywanowa (hala) | Paul Annacone
|
Steve Denton Tomáš Šmíd
|
6:4, 6:3 |
| Finalista | 1. | 1985 | Las Vegas | Twarda | Paul Annacone
|
Pat Cash John Fitzgerald
|
6:7, 7:6, 6:7 |
| Finalista | 2. | 1985 | Newport | Trawiasta | Paul Annacone
|
Peter Doohan Sammy Giammalva Jr.
|
1:6, 3:6 |
| Finalista | 3. | 1985 | Los Angeles | Twarda | Paul Annacone
|
Scott Davis Robert Van’t Hof
|
3:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 5. | 1985 | San Francisco | Dywanowa (hala) | Paul Annacone
|
Brad Gilbert Sandy Mayer
|
3:6, 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 6. | 1985 | Johannesburg | Twarda |  Colin Dowdesell
|
 Amos Mansdorf Szachar Perkiss
|
3:6, 7:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 7. | 1985 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | Paul Annacone
|
Mark Edmondson Kim Warwick
|
3:6, 7:6, 6:4, 6:4 |
| Finalista | 4. | 1986 | Londyn WCT | Dywanowa (hala) | Paul Annacone
|
Heinz Günthardt Balázs Taróczy
|
4:6, 6:1, 6:7, 7:6, 4:6 |
| Finalista | 5. | 1986 | Stratton Mountain | Twarda | Paul Annacone
|
Peter Fleming John McEnroe
|
3:6, 6:3, 3:6 |
| Zwycięzca | 8. | 1986 | Johannesburg | Twarda (hala) | Mike De Palmer
|
 Andrés Gómez Sherwood Stewart
|
3:6, 6:2, 7:6 |
| Zwycięzca | 9. | 1987 | Key Biscayne | Twarda | Paul Annacone
|
Ken Flach Robert Seguso
|
6:2, 6:4, 6:4 |
| Finalista | 6. | 1987 | Orlando | Twarda | Paul Annacone
|
Sherwood Stewart Kim Warwick
|
6:2, 6:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 10. | 1987 | Chicago | Dywanowa (hala) | Paul Annacone
|
Mike De Palmer Gary Donnelly
|
6:3, 7:6 |
| Finalista | 7. | 1988 | Paryż | Dywanowa (hala) | Jim Grabb
|
Paul Annacone John Fitzgerald
|
2:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 11. | 1989 | Memphis | Twarda (hala) | Paul Annacone
|
Scott Davis Tim Wilkison
|
7:6, 6:7, 6:1 |
| Zwycięzca | 12. | 1989 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Paul Annacone
|
Rick Leach Jim Pugh
|
6:3, 7:5 |
| Finalista | 8. | 1989 | Scottsdale | Twarda | Paul Annacone
|
Rick Leach Jim Pugh
|
7:6, 3:6, 2:6, 6:2, 4:6 |
| Finalista | 9. | 1989 | San Francisco | Dywanowa (hala) | Paul Annacone
|
Pieter Aldrich Danie Visser
|
4:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 13. | 1990 | Bazylea | Twarda (hala) | Stefan Kruger
|
Neil Broad Gary Muller
|
4:6, 7:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 14. | 1990 | Tel Awiw-Jafa | Twarda |  Nduka Odizor
|
 Ronnie Båthman Rikard Bergh
|
6:3, 6:4 |
| Finalista | 10. | 1991 | Singapur | Twarda | Stefan Kruger
|
 Grant Connell Glenn Michibata
|
4:6, 7:5, 6:7 |
| Finalista | 11. | 1992 | Tajpej | Dywanowa (hala) |  Patrick Baur
|
Sandon Stolle John Fitzgerald
|
6:7, 2:6 |
| Finalista | 12. | 1993 | Marsylia | Twarda (hala) | Ivan Lendl
|
 Arnaud Boetsch Olivier Delaître
|
3:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 15. | 1993 | Osaka | Twarda | Mark Keil
|
Glenn Michibata David Pate
|
7:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 16. | 1993 | Newport | Trawiasta |  Javier Frana
|
 Byron Black Jim Pugh
|
4:6, 6:1, 7:6 |
| Zwycięzca | 17. | 1994 | Birmingham | Ceglana | Richey Reneberg
|
Brian MacPhie David Witt
|
2:6, 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 18. | 1995 | Buenos Aires | Ceglana | Vince Spadea
|
Jiří Novák David Rikl
|
6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 19. | 1996 | Atlanta | Ceglana | David Wheaton
|
Bill Behrens Matt Lucena
|
7:6, 6:2 |
| Zwycięzca | 20. | 1996 | Bolonia | Ceglana | Brent Haygarth
|
 Karim al-Alami Gábor Köves
|
6:1, 6:4 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Garrin Lambley, Local legend Christo van Rensburg named new SA Davis Cup captain, „The South African”, 19 stycznia 2021 (dostęp: 4 lutego 2021).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-10-06] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-10-06] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-10-06] (ang.).
- Christo van Rensburg Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2014-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 listopada 2012)]. (ang.).