Chamefity
Chamefity[1], chameofity[2] (gr. χαμαί chamaí = na ziemi, φυτόν phytón = roślina), rośliny niskopączkowe – jedna z form życiowych roślin z klasyfikacji opracowanej przez Christena Raunkiæra[1]. Obejmuje rośliny, których pączki umożliwiające odtworzenie się rośliny w przyszłym sezonie wegetacyjnym znajdują się ponad ziemią, ale nie wyżej niż 0,3 m[3]–0,5 m[2]. Takie usytuowanie pąków zimujących jest przystosowaniem do przetrwania niekorzystnej dla wegetacji pory roku – pod pokrywą śnieżną chronione są przed przemarznięciem. Karłowy wzrost umożliwia tej grupie występowanie także w ekosystemach suchych i gorących (pustynnych)[3].
Do chamefitów należą krzewinki (np. wrzos zwyczajny), półkrzewy, których dolna część pędów jest zdrewniała, a górna obumiera w niekorzystnych warunkach (np. psianka słodkogórz) oraz rośliny poduszkowe (np. skalnica tatrzańska, lepnica bezłodygowa)[2]. Chamefity są bardzo rozpowszechnione w strefach o surowym klimacie, np. w tundrze lub w wyższych partiach gór[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 230. ISBN 83-214-1305-6.
- ↑ a b c Krystyna Falińska: Ekologia roślin. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 142. ISBN 83-01-14222-7.
- ↑ a b c Strasburger E., Noll F., Schenck H., Schimper A. F. W.: Botanika. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 263.