Beton architektoniczny

Beton architektoniczny – odmiana betonu, pod którą rozumie się powierzchnie betonowe o zdefiniowanych wymaganiach pod względem wyglądu. „Beton architektoniczny – wytyczne techniczne” autorstwa Krzysztofa Kuniczuka stanowi pierwszą w Polsce publikację na temat betonu architektonicznego^[1]. Beton architektoniczny gwarantuje osiągnięcie takich samych parametrów pod względem wytrzymałości i trwałości, jednak jego wygląd jest bardzo estetyczny i nie ma konieczności przykrywania go warstwą tynku lub inną powłoką wykończeniową.

Struktura betonu architektonicznego charakteryzuje się gładką powierzchnią oraz widoczną warstwą strukturalną. Ilość wżerów widocznych w materiale zależna jest od zastosowanego formowania lub zabiegów technologicznych. W jego strukturze można zauważyć przebarwienia i smugi, podkreślające organiczne pochodzenie oraz szlachetną formę. Odpowiednio wykonane płyty z betonu architektonicznego powstają w wyniku manualnej obróbki materiału – bez zastosowań mechanicznych, które mogą mieć wpływ na odmienność kolorystyczną oraz wymiarową^[2].

Beton architektoniczny znajduje zastosowanie w kształtowaniu estetyki i wykończenia. Z uwagi na to, że elementom wykonanym z betonu architektonicznego można nadać dowolny kształt, fakturę bądź też kolor, jest to materiał używany zarówno w aranżacji mieszkań prywatnych, jak i miejsc użyteczności publicznej. Z uwagi na zastosowanie naturalnych składników może ulegać przebarwieniom w obliczu kontaktu z wodą, bądź innego rodzaju substancjami. Specjalne impregnaty stosowanie są w celu uniknięcia trwałych zmian kolorystycznych, preparaty te chronią także przed powstawaniem na powierzchni płyt, mebli i schodów nacieków, grzybów oraz pleśni.

Źródło^[3].