Bernard Henzel

Bernard Henzel

Data i miejsce urodzenia	1912 Berlin, Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	1977 Władysławowo, Polska
Dyrektor stoczni Ustka
Okres	od 1 października 1945 do 30 lipca 1948
Kierownik działu Centrali Zarządu Rybołówstwa Morskiego w Szczecinie
Okres	od 1950 do 1953
kapitan portu Władysławowo
Okres	od 1953 do 1957
Odznaczenia

Bernard Henzel^[1] (ur. 1912 w Berlinie, zm. 1977 we Władysławowie) – porucznik Marynarki Wojennej, żołnierz wojny obronnej w 1939, dyrektor Stoczni w Ustce, kapitan portu we Władysławowie^[2].

Jeszcze przed wybuchem drugiej wojny światowej, w 1931 ukończył Szkołę Kadetów, Nr 3 w Rawiczu, w stopniu kaprala podchorążego oraz Szkołę Oficerów Rezerwy. W roku 1939 brał udział w obronie Helu w stopniu podporucznika. Po kapitulacji Helu, dostał się do niewoli niemieckiej, w latach 1939 – 45 jako oficer przebywał w niewoli – oflag II C – Woldenberg, gdzie jako samouk studiował, budownictwo okrętowe jednostek drewnianych. Po powrocie z niewoli do kraju w 1945, rozpoczął pracę w Morskim Instytucie Rybackim w Gdyni. Do Ustki został skierowany jako Kierownik Delegatury MIR celem utworzenia tu stoczni rybackiej. Na stanowisku Kierownika Stoczni pracował od 1 października 1945 r. do 30 lipca 1948 roku. W tym czasie zorganizował zalążki przyszłego dużego zakładu pracy. Po zapoznaniu się z warunkami, postanowił zlokalizować stocznię w pomieszczeniach dawnej niemieckiej fabryki torped. Znajdowały się tam, m.in. ocalałe urządzenia suwnicowe, oraz warsztat ślusarki, bardzo wtedy potrzebne i pomocne. Na początku pracy stoczni, podjęto remonty drewnianych łodzi i kutrów rybackich^[2].

Zorganizował od początku podstawowe służby techniczne i administracyjne przyszłej stoczni^[2].

Na początku lat pięćdziesiątych XX w. został przeniesiony do Morskiego Instytutu Rybackiego w Szczecinie, był dyrektorem PPiUR „Barka” w Świnoujściu z siedzibą w Kołobrzegu, następnie kierownikiem działu w Centrali Zarządu Rybołówstwa Morskiego w Szczecinie.

W 1953 objął stanowisko Kapitana portu Władysławowo i tam pracował do 1977^[2].

• Srebrny Krzyż Zasługi (1955 r.)^[2]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955 r.)^[2]
• Złoty Krzyż Zasługi (1964 r.)^[2]
• Medal Zwycięstwa i Wolności (1967 r.)^[2]
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1968 r.)^[2]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1972 r.)^[2]
• Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” (1974 r.)^[2]
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski ( po 1975 r.)^[2]
• 2 Odznaki Zasłużony Ziemi Gdańskiej i odznaczenie brązowe i srebrne - Odznaka honorowa Zasłużony Pracownik Morza^[2].

• Historia stoczni
• Stocznia w Ustce
• Historia stoczni