Bawenit
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
Ca4Be2Al2Si9O26(OH)2 |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
5,5-6 |
| Przełam |
nierówny |
| Łupliwość |
wyraźna |
| Pokrój kryształu |
Pręcikowy, listewkowy, włókniste |
| Układ krystalograficzny |
rombowy[1] |
| Gęstość minerału |
2,71 do 2,74 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
Biała, zielona, różowa lub brązowa |
| Rysa |
Biała |
| Połysk |
Szklisty, perłowy |
Bawenit – minerał z grupy krzemianów. Powstaje w druzach pegmatytów granitoidowych, a także utworach hydrotermalnych i skarnach. Jest źródłem berylu. Nazwa tego minerału pochodzi od miejscowości Baveno[2].
Minerałami towarzyszącymi są: albit, fenakit, helwin, klinochlor, klinozoisyt, ortoklaz, stilbit i tytanit.
Zawartość tlenku berylu wynosi od 5,5 do 9,3%[3].
Znajdywany był we Włoszech w regionie Piemont[1], w Czechach w miejscowości Vezna w powiecie Pelhrimov, Szwajcarii, w USA w Himalaya Mine w stanie Kalifornia, Foote Mine w Karolinie Północnej, w Rutherford Mine w stanie Wirginia, Londonderry Feldspar Quarry w zachodniej Australii, centralnym Kazachstanie, na Syberii i w górach Ural[4], a w Polsce w Strzegomiu[4] Grabinie, Żółkiewce, Czernicy i Paszowicach.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Mineralienatlas Lexikon – Bavenit. [dostęp 2013-03-11]. (niem.).
- ↑ Bavenite Mineral Data. [dostęp 2012-03-11]. (ang.).
- ↑ Bavenit. [dostęp 2013-03-11]. (ros.).
- ↑ a b Bavenite. [dostęp 2013-03-11]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Eligiusz Szełęg: Atlas minerałów i skał. Bielsko-Biała: Pascal, 2007, s. 164. ISBN 978-83-7513-138-3.