Arthur Meulemans

Arthur Meulemans (ur. 19 maja 1884 w Aarschot, zm. 29 czerwca 1966 w Etterbeek)^[1][2] – flamandzki kompozytor, dyrygent i pedagog; uważany za pierwszego reprezentanta flamandzkiego impresjonizmu^[1].

W latach 1900–1906 studiował w Lemmensinstituut(inne języki) w Mechelen pod kierunkiem Oscara Depuydta (organy), Aloysa Desmeta (harmonia) i Edgara Tinela (kontrapunkt i fuga)^[1][3]. Po ukończeniu studiów pozostał w Lemmensinstituut do 1912 jak wykładowca harmonii^[2][3]. W latach 1916–1930 był dyrektorem założonej przez siebie szkoły śpiewu i gry na organach w Hasselt^[1][3]. Następnie wyjechał do Brukseli, gdzie od 1930 był dyrygentem orkiestry symfonicznej brukselskiego radia. W 1942, wobec konfliktów z okupującymi Belgię nazistami, zrezygnował z tej funkcji i poświęcił się pracy kompozytorskiej^[1][2][3].

Meulemans za swoją twórczość otrzymał wiele nagród, m.in. Karel Boury-prijs (za pieśni) przyznaną przez Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde(inne języki) (1913), nagrodę (za symfonię) od Związku Kompozytorów Belgijskich (SABAM) (1947), Noordstar-Boerhave Prijs (1950) i Jef Denijn Prijs (1950) (za Serenata for carillon)^[1][4] . W 1941 został członkiem, a w 1954 prezesem Académie Royale de Belgique(inne języki) w Brukseli^[1]. W 1956 założona została w Antwerpii Fundacja Arthura Meulemansa, mająca na celu upowszechnianie jego utworów poprzez publikację partytur i wydawanie płyt^[1][4] .

Meulemans dość wcześnie odszedł od konserwatywnego niemieckiego romantyzmu preferowanego przez swojego mistrza Edgara Tinela i większość flamandzkich kompozytorów, zwracając się ku francuskiemu impresjonizmowi^[3]. Równocześnie zachował twórczą indywidualność, zwłaszcza w opisowym charakterze niektórych symfonicznych utworów programowych, inspirowanych naturalizmem flamandzkich malarzy renesansu^[4] . Ta programowość oparta na flamandzkiej tematyce oraz stosowana (pod wpływem Debussy’ego i Ravela) bogata i wielobarwna orkiestracja czynią z Meulemansa pierwszego flamandzkiego impresjonistę^[1].

Skomponował ponad 100 utworów na orkiestrę, w tym 15 symfonii i około 20 koncertów. Pisał muzykę sceniczną (w tym 3 opery), muzykę religijną (11 mszy, 3 Te Deum, oratoria, kantaty, motety) oraz świeckie utwory chóralne, muzykę kameralną i utwory instrumentalne na fortepian, organy i carillon^[3][1]. Popularność zyskał jego utwór religijny Sanguis Christi (1938), który co 5 lat jest wykonywany podczas Procesji Świętej Krwi w Brugii^[1][4] .

(na podstawie materiałów źródłowych^[1][4] )

• Vikings, tragedia liryczna w 3 aktach, libretto E. Buskens, 1919, (wyst. Antwerpia, 1937)
• Adriaen Brouwer, opera w 3 aktach, libretto F. de Witt-Huberts, 1926, (wyst. Antwerpia, 1947)
• Egmont, dramat liryczny w 3 aktach, libretto J. van Rooy, 1944, (wyst. Antwerpia, 1960)
• Sanguis Christi, przedstawienie religijne, 1938, (wyst. Brugia, 1938)

• 15 symfonii, m.in.:
  • VI Zee-symphony z chórem, 1940
  • X Psalmensymphony z chórem, 1943
  • XII Rembrandtsymphony, 1950
• liczne szkice symfoniczne i suity, m.in.
  • Meteorologisch Instituut, 1951
  • Peter Bruegel Suite, 1952
  • Hertog Jan van Brabant Suite, 1953
• około 20 koncertów, m.in.
  • 2 koncerty wiolonczelowe, 1920, 1944
  • 2 koncerty fortepianowe, 1941, 1956
  • 3 koncerty skrzypcowe, 1942, 1946, 1950
  • Koncert altówkowy, 1942
  • Koncert harfowy, 1953
  • Koncert na klawesyn lub fortepian, 1958
  • Koncert organowy, 1958

• Kwintet fortepianowy
• 2 kwintety na instrumenty dęte blaszane
• 5 kwartetów smyczkowych
• 4 tria na instrumenty dęte
• 2 tria smyczkowe
• Trio fortepianowe
• sonaty na skrzypce, altówkę, wiolonczelę, fortepian

• De Kinkhooren der seizoenen na chór a cappella, 1952
• liczne pieśni solowe, w tym:
  • kantaty
  • motety
• msze
• oratoria, m.in.:
  • Sacrum Mysterium, 1916
  • Kinderen van deze tijd, 1957

• Jadwiga Paja-Stach: Meulemans Arthur. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 6: M część biograficzna. Kraków: PWM, 2000. ISBN 83-224-0656-8. (pol.).
• Corneel Mertens: Meulemans, Arthur. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. M. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

• Arthur Meulemans w bazie AllMusic (ang.)
• Arthur Meulemans w bazie Discogs.com (ang.)
• Dyskografia Arthur Meulemans w bazie MusicBrainz (ang.)